24 آبان ماه سالروز در گذشت علامه طباطبایی است. ایشان شخصیتی است که با وجود در گذشت سی سال هنوز نوشته‌هایش برای ما خواندنی است و اثرات ماندگاری دارد. چه خوب گفته‌اند که العلما باقون ما بقی الدهر. تا زمان هست علما هستند! هنوز که هنوز است قلم متین و منصفانه ایشان در المیزان برای ما خواندنی است و گذر ایام آن را تضعیف نکرده است. انصاف ایشان مثال‌زدنی است و در یکی از مجلدات تفسیر ایشان دیدم که وقتی پای یکی از استدلالات قرآن به میان می‌آید صادقانه می‌گوید به نظر کافی نمی‌آید! هنوز کتاب شیعه در اسلام ایشان قابل توصیه است و آخرین باری که با آقای علوی تبار صحبت می‌کردم ایشان باز هم به خواندن این کتاب و جدی گرفتن آن توصیه می‌کرد. اخیرا نیز خود اتفاقی کتاب پرسش و پاسخ‌های ایشان را دیدم که در صفحه کتاب الف معرفی کردم.

http://alef.ir/vdcammnu049nai1.k5k4.html?285657

به راستی اگر کسی کتاب مهر تابان که در معرفی ایشان است را بخواند نمی‌تواند عاشق ایشان نشود. روحیه عارفانه و معنوی ایشان در اشعارشان هویداست. خدا آقای فاطمی‌نیا را حفظ کند پیوسته می‌گوید که اسلام دین کیفیت است نه کمیت. دین لطافت است و قطعا یکی از مهمترین مصادیق آن علامه طباطبائی است. می‌گویند که کسی به دیدار علامه طباطبایی می رود می‌بیند که احوال خوشی ندارد. علت را جویا می‌شود، می‌گوید که گربه‌ای در چاهی یا سوراخی گرفتار شده است. رنج آن حیوان این فرد لطیف را ناخوش کرده بود. وی همت می‌کند و حیوان را نجات می‌دهد تا ایشان به حال عادی برگردد.

در خاطراتشان هست که ده سالی را به خاطر فشار مالی مجبور می‌شوند درس و علم را رها کنند و به کار زراعت و نگهداری مزارع بپردازند. بعدها بارها حسرت این روزها را خورد و از این زمان از دست رفته شکایت کرد. در عظمت ایشان همین بس که شاگردان بزرگی چون آیه الله جوادی آملی، آیه الله مصباح یزدی، دکتر ابراهیم دینانی و آیه الله حسن زاده آملی تربیت کردند. از ایشان روایت می‌کنند که می‌گفت دین‌تان را پشت در بگذارید و وارد کلاس (محل بحث) شوید. حریت را در نوشته‌های ایشان به راحتی می توان می‌دید.

دکتر سروش در یک سخنرانی روایت خود از همنشینی با ایشان-زمانی که برای معالجه به لندن رفته بودند- را بیان کرده است که آنهم شنیدنی است. ایشان می گوید که علامه بسیار کم حرف بود و گاه در مسیر طولانی اصلا حرفی نمی زد و اگر سوالی می شد تنها سوال را پاسخ می داد و دوباره سکوت می کرد. خدا ایشان را رحمت کند و ما را پویندگان راهش قرار دهد. آمین.