صاحب‌خبر - روز 15 آبان 1357 شریف امامی از نخست وزیری استعفا کرد. بعد از او، تیمسار غلامرضا ازهاری مسئول تشکیل کابینه شد که دولت او به نام دولت نظامی معروف شده است. انتصاب ازهاری، نشانه شدت عمل رژیم پهلوی علیه نهضت اسلامی بود. با تشکیل کابینه نظامی ازهاری و اعلام حکومت نظامی در 12 شهر کشور، سرتیپ جعفری به فرمانداری نظامی مشهد و حومه انتخاب شد. چنین به نظر می رسد که فرمانداران نظامی آن شهرها، ماموریت داشتند کانون های اصلی جنبش را شناسایی و سرکوب کنند. از این رو، جعفری، طی یکی دو ماه نخست، به بررسی اوضاع مشهد پرداخت و در نهایت، سه پایگاه اصلی نهضت در مشهد، یعنی بیوت آیات شیرازی، قمی و مرعشی را شناسایی کرد و درصدد مسدود کردن راه‌های ارتباط به منازل آن ها برآمد. اتخاذ این رویکرد، بر خشم مردم افزود و اهالی مشهد، روز 17 آبان، به مناسبت حمله به دانش آموزان در روز 13 آبان در تهران و به شهادت رساندن جمعی از آن ها، تظاهراتی 10 هزار نفری را از مقابل بیت آیت ا... شیرازی، به طرف حرم مطهر، برگزار کردند. مردم مشهد در این تظاهرات، مستقیماً علیه شاه و کابینه نظامی ازهاری شعار دادند. سپس، راهپیمایان، در حرم امام رضا(ع) اجتماع کردند و به سخنرانی های وعاظ انقلابی گوش فرا دادند. این تظاهرات به صورت پراکنده در روزهای بعد نیز تداوم یافت؛ تا این که در روز 26 آبان، به اوج خود رسید. با هجوم ماموران به تظاهر کنندگان، مردم به حرم مطهر پناهنده شدند؛ اما مأموران، بدون توجه به حرمت و قداست این مکان، نه تنها به داخل حرم هجوم بردند، بلکه به جمعیت پناهنده در آن جا نیز تیراندازی کردند. این فاجعه در روز 30 آبان 1357 نیز تکرار شد؛ در این روز، مأموران رژیم با پوتین‌های خود وارد حرم شدند و گاز اشک آور در اطراف ضریح مطهر پخش کردند. به نقل از یکی از شاهدان عینی، چند نفر از مأموران ساواک که با لباس مبدل بین مردم حضور داشتند، توسط مردم شناسایی و دستگیر شدند، اما یکی از آنان فرار کرد و ماجرا را به مأموران خارج از حرم اطلاع داد. آن ها برای نجات جان ساواکی ها، وارد حرم شدند و بعد از تیراندازی به در و دیوار حرم مطهر، گاز اشک آور شلیک کردند؛ اما با مقاومت زائران و مجاوران حرم رضوی، به ناچار عقب نشینی کردند. این فاجعه، بازتاب وسیعی در بین افکار عمومی توده های مذهبی پیدا کرد و بار دیگر، سیل صدور اعلامیه های محکومیت و مخابره تلگراف‌های تسلیت به سوی مراجع و علمای خراسان جاری شد. این واقعه، مقدمه‌ای برای اوج گرفتن مبارزات مردمی در مشهد بود.∎​