گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، سمانه علیدادی، ساعت ۹ صبح به وقت سه روز مانده به اربعین حسینی در عراق است و موکب جوانان و دانشجویان جهان اسلام برای اولین سال در ورودی کربلای معلی برپاشده است.

۸۰ نفری اینجا پیراهن خادمی بر تن دارند، همه‌شان بچه‌های بسیج دانشگاه آزاد علوم تحقیقات تهران هستند. عده‌ای کار پزشکی می‌کنند و عده‌ای هم کار فرهنگی، برخی هم مسئولیت‌های اجرایی دارند. کلی هم با موکب‌های عراقی عیاق شده‌اند.

 

گوشه گوشه موکب جمع جوانانی از کشورهای مختلف است که انگار تازه هم را پیدا کرده‌اند. برخی معذوریت عکس گرفتن دارند، چون حکومت مرکزی کشورشان با زائران اربعین برخورد می‌کند. اگرچه دانشجو و دانشگاهی هستند، اما بحث‌ها از جنس E=MC۲ و دبل انتگرال نیست.

 

کیم‌جی زائر انگلیسی است و استاد دانشگاه. دوست دارد سال آینده در موکب دانشجویان جهان اسلام، به زائرین امام حسین (ع) خدمت کند. در جمع دانشجویان می‌گوید: رسانه‌های آمریکایی و اروپایی به راحتی می‌توانند تجمع عظیم اربعین را پوشش دهند، اما این کار را نمی‌کنند، چون برای آن‌ها خوب نیست و با سیاست‌های آن‌ها مخالف است.

 

سید مرتضی صدر فارغ‌التحصیل دکتری مدیریت تکنولوژی از دانشگاه سلوز فرانسه که در لباس خادمی در موکب دانشجویان جهان اسلام برای جذب و پاسخگویی به دانشجویان و زائران خارجی حضور یافته است می‌گوید: تفاوت تجمع اربعین و سایر تجمعات بین المللی در این است که پیاده‌روی اربعین بزرگ‌ترین تجمع مذهبی است که حتی برهمن‌ها و هندو‌ها نیز تجمعی به این بزرگی ندارند، عظمت این اتفاق از تجمع مسلمانان در حج نیز بالاتر است و در آن سفر شاید تن‌ها دو میلیون نفر حضور پیدا کنند، اما در جریان سفر اربعین حدود ۲۰ میلیون نفر اعم از شیعه، سنی و سایر مذاهب و ادیان حضور می‌یابند که تحقیقا این تجمع را به‌عنوان یک راهپیمایی بی‌نظیر می‌کند.

 

صدر می‌افزاید: متاسفانه رسانه قوی در ایران نداریم و نمی‌توانیم آن‌ها را مدیریت کنیم؛ باید کار رسانه‌ای را متناسب با رسانه‌های غربی در این کشور‌ها صورت دهیم و رسانه‌ای هم‌قد بی‌بی‌سی، سی‌ان‌ان و فاکس‌نیوز داشته باشیم که غربی‌ها به آن مراجعه کنند.


ابراهیم نجف‌آبادی طلبه ایرانی مشغول گفتگو با فارغ التحصیل فرانسوی است که می‌گوید از دیدن تعداد زیاد اروپایی‌ها در این مسیر بسیار تعجب کردم، برخی از آن‌ها برای اولین بار است که در این اجتماع جهانی حضور می‌یابند، و اغلب شناخت بسیار خوبی از دین اسلام و ائمه اطهار دارند.

 

 

امام مقتدر و امنیت آرزوی شیعیان

نثار احمدخان رائول، عضو هیات علمی دانشگاه کراچی پاکستان که ۶ سال است به مذهب تشیع گرویده است که به دانشجویان موکب می‌گوید: سال‌ها تحقیق کردم تا در نهایت از مذهب تسنن به تشیع روی آوردم که البته این یک تصمیم احساسی نبود بلکه از روی تحقیق و فکر بود. در این مسیر کتاب‌های زیادی خواندم و به قرآن و ترجمه آن و به احادیث ائمه (ع) مراجعه کردم.

 

 

فرزند‌علی زائری پاکستانی است که شبانه به همراه همسرش وارد موکب دانشجویان جهان اسلام شده و در مورد نحوه آشنایی‌اش با موکب می‌گوید: در گروهی پاکستانی در واتساپ با پوستری آشنا شده که در آن نام چند موکب بین‌المللی را به عنوان موکب‌های پیشنهادی برای رفع مشکلات مسیر پیاده روی عنوان کرده بود که موکب دانشجویان جهان اسلام از جمله آن‌ها بوده است.

یک پسر نوجوان پاکستانی در جمع دانشجویان است که می‌گوید: در کشور من وهابیت با پول‌هایی که از عربستان می‌آید تبلیغات زیادی علیه شیعه می‌کند و شیعیان را تحت فشار و اذیت قرار می‌دهند. اما با این حال هستند خانواده هایی، چون خانواده من که به تشیع می‌گروند. مثلا پدر مادر من سنی بودند، اما زمانی که بچه دار نشدند در حسینیه نذر کردند اگر صاحب فرزند شوند شیعه شوند، که همین طور هم شد.

خانواده‌های شیعه در شهر من بر سر در خود پرچم حضرت عباس نسب می‌کنند در حالیکه می‌دانند بعد از آن توسط وهابیت بسیار آزار و اذیت می‌شوند.

 

آرزوی تجزیه خاورمیانه را به گور بردند

 

چند دانشجوی عراقی به همراه شبکه تلویزیونی نجبا عراق در جمع دانشجویان هستند عربی حرف می‌زنند و خجالت می‌کشم که زبان میزبان چندساله خود را نمی‌فهمم. می‌گویند: اگرچه مسعود بارزانی به راهنمایی اسرائیل دنبال تجزیه عراق بود، اما حشدالشعبی و قاسم سلیمانی درس خوبی به همه تجزیه طلب‌ها در داخل و خارج منطقه خاورمیانه دادند. اگر امروز آمریکا و کشورهای غربی نقشه تجزیه کشورهای مسلمان را رسانه‌ای می‌کنند ما هم باید به خودمان جرأت دهیم و نقشه تجزیه کشورهای آن‌ها را رسانه‌ای کنیم. 

 

پاره پاره‌های یک تن

 

جوانی آذربایجانی با دانشجویان ترک زبان مشغول بحث است که می‌گوید: دولت آذربایجان بر علیه شیعه‌ها است و اجازه عزاداری و نسب بیرق را نمی‌دهد. تا الآن دوبار ممنوعیت حجاب اعلام کرده که با مقاومت مردم ملغی اعلام شده و بسیاری به خاطر دفاع از حجاب در زندان افتادند و شهید شدند.
‌
می‌گوید: در آذربایجان مردم شیعه و سنی ارتباط خوبی با هم دارند. حتی سنی مذهب‌ها هم از آمریکا و اسرائیل نفرت دارند و این فقط وهابیت سرمایه‌دار است که از صهیونیست‌ها دفاع می‌کند و دیگر مسلمانان دهن کجی می‌کند. شیعه‌ها در آذربایجان آرزوی استقلال شیعه در ایران را دارند و امام خامنه‌ای را یک امام مقتدر می‌دانند.

جوانی ایرانی با لباس بختیاری در میان موکب است به جوان‌های دیگر می‌گوید: دشمن سعی کرد از این لباس به نفع باستان‌گرایی در مقابل اربعین سوء استفاده کند، اما من با این لباس به اربعین آمدم که بگویم این لباس در خدمت فرهنگ حسینی است و اگر امروز کوروش هم زنده بود و انسان آزاده‌ای بود در پیاده‌روی اربعین شرکت می‌کرد.

 

جوانی اندونزیایی که روی کوله‌اش پرچم کشورش را نصب کرده به سختی انگلیسی حرف می‌زند و می‌گوید: باید این تجمعات محل حل مشکلات جهان اسلام باشد. امروز مردم میانمار و یمن تحت ظلم و فشار شدیدی هستند و اگر مسیر ما مسیر امام حسین (ع) است باید از حق مظلوم دفاع کنیم و حضور ما در کربلا تن‌ها یک حضور فیزیکی بدون نتیجه نباشد.

جوانان بحرینی از اوضاع شیخ عیسی قاسم در حصر می‌گویند و اینکه بحرین تا همین چند دهد پیش جزء خاک ایران بوده است، اما امروز به دست شیوخ دست نشانده آمریکا افتاده است.

 

 

 

شر و شور جوانان لبنانی از همه بیشتر است کمی فارسی می‌دانند و بیشتر انگلیسی. در جواب دانشجویانی که از آن‌ها در مورد اوضاع لبنان و رفتن سعد حریری می‌پرسند، می‌گویند: بله سعد حریری رفت، اما ولاییون امام خامنه‌ای در لبنان باقی مانده‌اند و عربستان نتوانست کاری بکند.

 

سیاست درهای بسته اقتصاد جهانی

یک جوان چینی هم در بین دانشجویان است مثل اینکه تازه شیعه شده و از وضعیت اقتصاد جهانی حرف می‌زند. می‌گوید: اوضاع اقتصادی هیچ یک از قدرت‌های جهانی آن چیزی نیست که از آن دم می‌زنند. انگلیس از اتحادیه اروپا جدا شده، آمریکا بر قوانین و محدویت‌های اقتصادی خود افزوده و سیاست شغل فقط برای آمریکایی را پیاده می‌کند، کشوری مثل چین هم قوانین اقتصادی سختی را بر بازارهای خود اعمال کرده است. بسیاری کشور‌ها دلار را از مبادلات بین‌المللی خود کنار گذاشته‌اند، به گونه‌ای که همه دنبال حصارکشی به دور اقتصاد خود هستند تا از اوضاع متلاطم اقتصاد جهانی آسیب نبینند.

 

 

 

 

کربلا محل عهد

عده‌ای با هم قرارهای آینده را می‌گذارند، و اینکه چه کسی کجا می‌تواند به دیگری چطوری کمک کند، اصلا کربلا محل عهد است، چه فرقی می‌کند از عمان باشی یا کرمان، از پنجاب یا اردبیل، سفید باشی یا سیاه، عرب باشی یا عجم، اینجا جمعی تمرین می‌کنند برای آینده‌ای که دور نیست و نخل‌های پشت موکب انگار می‌گویند که چقدر دیر به سراغ هم آمدیم شاید کربلا پیشتر از این‌ها منتظر ما بوده است...