شهرشلوغ و پرتردد است؛ مردم از سراسر کشور با خودروهای شخصی کمک‌های خود را به سرپل‌زهاب می‌رسانند. ورودی شهر پرترافیک است و محموله‌ کمک‌های مردمی از کیلومترها قبل از شهر با نیروهای ناجا اسکورت می‌شود تا امداد رسانی به بهترین شکل انجام گیرد.

سرپل زهاب، منطقه محرومی است که این روزها نامش عجیب بر سر زبان رسانه ها افتاده است؛ دامنه تخریب از همین جا شروع می‌شود و تا صدها روستا آنطرف‌تر ادامه دارد. آمارها می گویند اینجا تا هفتاد درصد شهر تخریب شده است و زلزله با برخی روستاها کاری کرده که انگار اصلا وجود نداشته اند؛ نابودی مطلق.

نیروهای ارتش و سپاه از صبح روز حادثه در شهر مستقر شده اند و همچنان حضور پررنگشان در مناطق زلزله زده دیده می شود؛ لباس های ارتش و سپاه بسامد بالایی پیدا کرده و در کنار جمعیت هلال احمر به یاری مردم مشغولند. و همین حضور باعث شده اکنون حتی دورترین روستاها در نقاط مرزی ایران چادر و خدمات اولیه را دریافت کرده‌اند.

البته در کنار نیروهای سپاه، ارتش و جمعیت هلال احمر، پایگاه‌های مردمی نیز وارد عمل شده اند. قرارگاه جهادی امام رضا(ع)، ستاد مرکزی مردمی، بنیاد کرامت رضوی و قرارگاه جهادی بسیج دانشجویی کشور از جمله نیروهایی هستند که در شهرستان سرپل زهاب مستقر شده‌اند و آشپزخانه های صنعتی و نانوایی ها را دایر کرده‌اند.

هدفمند کمک کنید

این روزها بارها و بارها این جمله را شنیده ایم که با توجه به حجم کمک‌های مردمی و خدمات جمعیت هلال‌احمر، کمبودی در شهرستان سرپل‌زهاب وجود ندارد و مشکل اصلی، نحوه‌ توزیع  در سطح شهر و روستاها است. تمام خبرنگارانی که در مناطق زلزله زده حضور دارند، می توانند به این جمله کلیدی شهادت دهند.

حجت الاسلام فاطمی نسب امام جمعه موقت سرپل‌زهاب می گوید: زلزله‌زدگان از نبود وسایل گرمایشی رنج می‌برند. در این شرایط با یک پتو نمی‌توان یک کودک را گرم نگه داشت و  نیاز مردم به لوازم گرم‌کننده ضروری‌ست. شیرخشک نیز از دیگر اقلام مورد نیاز مردم این شهرستان است.

وی ادامه می دهد: باید چادرهای اسکان مردم را سازماندهی کرد و متاسفانه این امر تاکنون صورت نگرفته است. در صورت بارندگی در این شهر بسیاری از چادرها به دلیل نبود زیر ساخت مناسب، دچار مشکل می‌شوند.

زمستان نزدیک است و سرپل زهاب، علاوه بر محرومیت، زمستان های تلخی هم دارد؛ شب ها وقتی سوز سرما فشار می آورد، ناخودآگاه شعر اخوان روی لب هایت نجوا می شود:

نفس ها ابر، دل ها خسته و غمگین

درختان اسکلت های بلور آجین

زمین دلمرده، سقف آسمان کوتاه

غبار آلوده مهر و ماه

زمستان است

با یکی از اهالی روستای کوییک‌حسن به صحبت نشستیم؛ در کنار خانه‌ ویران شده اش چادری از چادرهای هلال‌احمر برپا کرده و همراه خانواده‌اش در آن ساکن شده است. در تمام حرفهایش بغض جاری بود. از همسایه‌اش می‌گفت که کودک شیرخواره‌اش را از دست داده است. از خانه‌ی ویران شده اش می‌گفت که با چه ذوقی آن را ساخته بود. از دام‌هایش که هیچکدام زنده نمانند و تنها منبع درآمدش بودند. از عزیزانش می‌گفت که ساعاتی بعد از زلزله جسم بی‌جانشان را به سختی از زیر آوار بیرون کشیده بود.

بغض که مجال می دهد، می گوید: در شب اول تعداد زیادی از اهالی روستا را که در زلزله جان خود را از دست داده بودند، در گورهای پنج‌نفره دفن کردیم.

و با تلخی ادامه می دهد: دو روز بعد از زلزله تیم پزشکی سپاه برای سرکشی از روستا آمدند و بچه‌های ما و دیگر اهالی روستا را معاینه کردند و در صورت نیاز برای درمان آنها اقدام می‌کردند.

آینده مه آلود است/امید به دست های مهربان ایران

در شهر سرپل‌زهاب و روستاهای اطرافش که قدم میزنی انبوهی از آب معدنی و نان‌های بسته بندی شده را می‌بینیم که از کمک‌های مردمی رسیده است.

اکنون بعد از گذشته هفت روز از زلزله، چندین قرارگاه مردمی در این شهر مستقر شده‌اند و روزانه بیش از سی هزار پرس غذای گرم را پخت و در سطح شهر توزیع می‌کنند. چادرهای مردم مملو از بطری‌های آب معدنی و لوازم بهداشتی است.

نیاز فعلی مردم نایلون های ضخیم متری، وسایل گرمایشی و اجاق‌های خوراک‌پزی است و این چیزی است که کمتر در بین کمک‌های ارسالی مردم دیده شده است.  به‌نظر می‌رسد کمک های مردم می‌بایست به سمت کمک های هدفمند و بر اساس نیازسنجی باشد یا با کمک نقدی به نهادهای مورد اطمینان این مهم را به آنها بسپارند.

تا بازسازی و ساخت‌مجدد خانه هایشان چندماهی طول می‌کشد و استقرار کانکس‌های سرویس‌های بهداشتی و استحمام می‌تواند سطح بهداشت محیط آنجا را ارتقا بخشد.

با شروع شدن فصل سرما و بارش باران، بیماری های فصلی افزایش یافته و شرایط محیطی و ‌ویروس ناشی از مرگ دام‌ها، سبب شیوع بیماری ها در بین مردم می‌شود که از جمله مشکلات پیشروی آنهاست.

فقط کافی است گوش به صحبت هایی بسپاری که همه جا پراکنده است؛ آینده... آینده... آینده.