خبرگزاری شبستان-مازندران

رمضانعلی گیلکی بیشه، جانباز دوران دفاع مقدس و مدافع حرم و مدیر مسئول کانون فرهنگی و هنری شهدای رکن کلا مسجد مهدیه شهرستان سیمرغ متولد ۱۳۴۷ است که در سا‌ل ۶3 زمانی که نوجوان بود به صورت داوطلب بسیجی به جبهه حق علیه باطل اعزام شد و در سال۶۵ طی عملیات کربلای ۵ حین بازکردن معبرو بر اثر انفجار واصابت ترکش به کتفش و به دلیل موج انفجار از خط عراقی ها عبورکرد و به اسارت دشمن درآمد. اما این پایان کار نبود و گیلکی تنها ۱۵ روز بعد توانست از چنگ بعثی‌ها بگریزد. سالروز آزادسازی سوسنگرد بهانه‌ای شد تا پای گفتگویی صمیمی درباره رشادت‌های او بنشینیم.

کمی از خودتان بگویید.

ابتدا برادر بزرگم «ولی الله» که دانش‌آموز بود به صورت داوطلب به جبهه رفت و طی چند بار اعزام و مجروحیت بالاخره درعملیات رمضان به شهادت رسید که پیکرش را بعد از مدتی آوردند. پس از او، برادر دوم «شمسعلی» علم افتاده شهدا را بر دوش گرفت که او هم به درجه جانبازی نائل آمد. بعد هم من به عنوان سومین پسر خانواده بنا بروصیت برادر شهیدم که نباید به دشمن اجازه تجاوز به خاک میهن اسلامی مان را دهیم، تصمیم گرفتم در نوجوانی به صورت داوطلب بسیجی درجبهه حاضرشوم و در سال۶۵ طی عملیات کربلای ۵ حین بازکردن معبرو بر اثر انفجار واصابت ترکش به کتفم و به دلیل موج انفجار از خط عراقی ها عبورکردم و به اسارت دشمن درآمدم و افتخار سه مرتبه جانبازی در دوران دفاع مقدس را دارم. بعد از پایان جنگ به فعالیت های فرهنگی و ورزشی روی آوردم و شاگردانم در لیگ های برتر کشور توپ می زنند.

تفحص شهدا در خاک عراق، حضور در جبهه مقاوت در سوریه برای دفاع از حرم حضرت زینب(سلام الله علیها) و حضور در شمال غرب کشور برای مبارزه به پژاک و پ.ک.ک را تجربه نمودم و دو مرتبه دیگر در سوریه جانباز شدم.

به‌عنوان کسی که تاریخ جنگ را خوب به‌خاطر دارید، کمی از آزادسازی سوسنگرد برای‌مان بگویید.

از روزهای آغازین جنگ تحمیلی عراق برایران تا پایان جنگ در جبهه حاضر می شدم اما در عملیات آزادسازی سوسنگرد حضور نداشت هرچند که در سایر عملیات ها به سوسنگرد اعزام شده بودم. سوسنگرد که شهری مذهبی ریشه ای بوده از5شهریور1395تا19آبان1360برای 36بار هدف جنگ افزارهای مختلف عراق قرارگرفت و به تصرف دشمن بعثی درآمد. و عده ای از ساکنین شهر را ترک گفتند و تعدادی نیز به جهت حس وطن دوستی و ناتوانی جسمی در آنجا ماندند و با دشمن روبرو شدند.

یکی از یادگاران دفاع مقدس برایم نقل کرده که دشمن به هنگامه تصرف سوسنگرد، پیرمرد و پیرزنی که به جهت ناتوانی نتوانسته بودند با سایر همشهری هایشان همراه شوند و سوسنگرد را ترک کنند مواجه می شوند وآنها را به اسارت خود در می آورند ودر یک عمل وحشیانه پیرزن را زنده جلوی چشمان پیرمرد آتش می کشند و دست و پای پیرمرد را می بندند و او را از از روی پل رودخانه ای که از سوسنگرد می گذرد به داخل آب می اندازند و چهره دشمن هرچه بیشتر برای همگان آشکار می شد چراکه وعده داده بود برای حمایت از مردم به ایران حمله کرده درحالیکه مردم بی گناه و بی دفاع را مورد آزار و اذیت قرار می دادند.

حتی یکی از رزمندگان نقل می کند که دشمن در سوسنگرد گروهی از شهدا را در نقطه ای جمع کرد و اجساد مطهرشان را به آتش کشید و حین بازگشت از صحنه، تکه از جسم شهدا نسوخته بود دوباره آتش را روشن کردند.

از حضورتان در جبهه مقاوت در سوریه و اینکه می گویند شما از یادگاران حادثه خان طومان هستید، بفرمایید.

امروز در کشورهای ممالک اسلامی شاهد حضور دشمنانی به نام داعش و تکفیری از جنس همان بعثی های دیروز عراق هستیم که از همان نژاد و خون هستند و شرایط آنها حتی بدتر از بعثی ها است تاجاییکه جگر شهدا و حتی رزمندگان زنده را درمی اورند، سرها را از بدن جدا می کنند، به جنین در رحم مادر رحمی ندارند.

براین باورمعتقدیم برای حفظ اسلام هنوز جنگ تمام نشده و روزگاری جوانان ما در این مرز و بوم با رژیم بعث در جنگ بودند و امروز نیز هدف همان بقا و گسترش اسلام است اما در جبهه ای متفاوت چرا که بفرموده رهبری(حفظه الله) اگر مدافعان حرم در سوریه نمی جنگیدند امروز باید با دشمن در همدان و کرمانشاه مواجه می شدیم.

چند مرتبه ای بعنوان مدافع حرم افتخار حضور در سوریه را دارم که در عملیات خان طومان 13نفر از دوستان دوران دفاع مقدس به شهادت رسیدند و بازهم برای چندمین بار من جاماندم. به جهت هجمه آتش دشمن نتوانستیم همانند دوران دفاع مقدس اجساد پاک و مطهر شهدا را برگردانیم و شرمنده شهدا وخانواده های این بزرگواران شدیم.

لطفا بفرمایید تفاوتی بین جوانان امروز و دیروز وجود دارد.

خیر چراکه حضور شهید حججی ها در جبهه مقاومت جوانان دیروز را تصویر می کند. اما برخی ادعا حرکت در راه شهدا و امام راحل و مقام معظم رهبری(دامت برکاته) را دارند ولی در مقام عمل، جا خالی می کنند و این آسیب است.

چراکه دشمن برسر سجاده های ما نفوذ کرده و مرگ های خاموش را با گرفتارکردن جوانان به اعتیاد و ماهواره و ... رقم می زنند و کار در جبهه فرهنگی حتی از جنگ سخت، سخت تر است و بی کفایتی برخی مسئولین مملکتی ما را شرمنده شهدا می کند.

پیرمرد اردبیلی را از دوران دفاع مقدس به خاطر دارم که بدون هیچ مرخصی هرروز در جبهه حضور داشت و هرچه به او می گفتند که مرخصی برود نمی پذیرفت و بالاخره روزی به مرحخصی رفت و حین بازکردن درب منزل شخی اش از رادیو همسایه صدای حضرت امام خمینی(رحمت الله علیه) را شنید که جبهه ها را خالی نگذارید و درب را بازنکرده به جبهه بازگشت چراکه اگر درب را بازمی کرد شاید مهر و عواطف پدری مانع بازگشت به جبهه شود.

نباید اجازه دهیم رهبرمعظم انقلاب اسلامی امام خامنه ای (حفظه الله) درمشهد پشت تریبون رود و نوای «اَین عمار» را فریاد کنند.