شناسهٔ خبر: 22510478 - سرویس ورزشی
نسخه قابل چاپ منبع: نود | لینک خبر

نگين جام جهاني افتاد

جان لوئيجي بوفون دروازه بان ايتاليا همزمان با خداحافظي از جام جهاني روسيه با دنياي فوتبال ملي هم وداع کرد تا جام جهاني 2018 بدون بوفون برگزار شود.

صاحب‌خبر -

زمانيکه متيو لاهوز، داور اسپانيايي ديدار ايتاليا و سوئد سوت پايان بازي را زد، هيچ فوتبال دوستي فکر نمي کرد، جان لوئيجي بوفون با چشماني اشک بار از دنياي فوتبال خداحافظي مي کند.

در تاريخ فوتبال آتزوري ها که نه! بلکه در تاريخ فوتبال جهان بازيکني به استواري، قدمت و کيفيت هميشگي مانند جان لوئيجي بوفون به اندازه انگشتان دست پيدا مي شود که براي سال ها به حراست از منافع باشگاه و تيم ملي خود بپردازد، جان لوئيجي بوفون يکي از انگشتان همين دست ناياب است.

نگين جام جهاني افتاد

قرار نبود اين چنين به آخر خط برسد. بوفون نقش کاپيتان بزرگ را در تيم جوان شده ايتاليا با شايستگي بازي کرد. سرود ملي کشورش را از ته دل خواند و وقتي تماشاگران ايتاليايي طي پخش سرود سوئد سوت زدند او براي سوئدي ها دست زد. بوفون به پيروزي دل بسته بود اما ايتاليا براي صعود نه به بسته بودن دروازه اش، بلکه به گشودن دروازه سوئد نياز داشت. دروازه اي که باز نشد. وقتي اسطوره فوتبال در لحظات پاياني طي ارسال آن دو ضربه کرنر خود را به محوطه جريمه سوئد رساند تا ضربه اي که مهاجمان ايتاليايي در نواختنش ناکام مانده بودند را بزند، ته دل مان برايش آرزوي موفقيت کرديم اما توپ به سوي او نيامد و ايتاليا حذف شد. آخرين پرده بازي هاي ملي با اشک هاي سردار گره خورد. سردار رفت تا دوناروما و ماتيا پرين وارد شوند.

بوفون متولد 28 ژانويه سال 1978 است، زندگي او تحت تاثير اتفاقات بسياري به اين راه بزرگ ختم شد، شايد هيچ کس باور نکند که زندگي حرفه اي بوفون چگونه تحت تاثير تنها يک مصدوميت به اين افتخارات ختم شده است. او ذاتا از ابتداي دوران فوتبالش يک دروازه بان نبود، بلکه يک مهاجم بود! چرا که در سن 13 سالگي او در تيم پايه هاي پارما به عنوان مهاجم نوک فعاليت مي کرد و در سن 14 سالگي هنگامي که هر دو دروازه بان پارما دچار مصدوميت شدند به اجبار درون دروازه تيم خود قرار گرفت تا پس از 14 روز او به قدرت خود در درون دروازه ايمان بياورد.

نگين جام جهاني افتاد

بوفون به راه خود در پارما ادامه داد و در سال 1995 براي اولين بار در ترکيب پارما برابر آث ميلان قرار گرفت، هيچ کس آن روزها نمي دانست قرار است او به اسطوره اي بزرگ در تاريخ فوتبال ايتاليا بدل شود، همه چيز همانند يک رويا براي او شروع شد و مانند يک رويا به پايان رسيد.

براي اولين بار در سال 1997  و در مرحله پلي آف جام جهاني 1998 مقابل روسيه در ترکيب تيم ملي ايتاليا قرار گرفت و 20 سال بعد بازهم در پلي آف سرنوشتش با ايتاليا رقم خورد اما اينبار فوتبال ملي خداحافظي کرد. زيباترين صحنه اي که از او بياد داريم در برلين رخ داد، زيباترين عنوان او در سال 2010 از سوي فيفا ارائه شد، برترين دروازه بان قرن 21 و  تلخ ترين و درآور ترين صحنه دوران او اشک هايش از تاسف و حسرت بازماندن از جام جهاني 2018 بود.

بوفون در زمين دويد، حمل کرد، فرياد زد، به هوادرانشان انگيزه داد و دروازه را رها کرد تا تيمش را نجات دهد اما تقدير سرنوشت ديگري را براي او رقم زد، سن سيرو او را احاطه کرده بود تا پايانش غم انگيز نباشد اما چشمانش اشک بار شد، دلش شکست و دنياي فوتبال را با خود به ماتم کشيد، او از فوتبال خداحافظي کرد اما افسانه اش هنوز باقي است.

ايتاليا حذف شد و بوفون با آن صحنه هاي زيبايي که از فوتبال براي ما به يادگار گذاشت، رفت، رفت تا از دروازه يوونتوس حفاظت کند و چه قدر حيف که ديگر جام جهاني بوفون را ندارد.

نظر شما