به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از بهارانه، در اینجا قصد داریم با بیان قسمتی از نهج البلاغه و بازخوانی برخی از نامه های امیرالمومنین علی (ع) در زمان خود به مقایسه حکومت علوی و حکومت کشورمان بپردازیم. در قسمتی از نهج البلاغه علی (ع)  در نامه ای به شریح قاضی وی را مورد خطاب قرار داده که در زیر قسمتی از آن آمده است

نهج البلاغه
نامه ۳- به شریح قاضی 
برخورد قاطعانه باخیانت کارگزاران 
به من خبر دادند که خانه ای به هشتاد دینار خریده ای، و سندی برای آن نوشته ای، و گواهانی آن را امضا کرده اند. (شریح گفت: آری ای امیر مومنان امام (ع) نگاه خشم آلودی به او کرد و فرمود) ای شریح! به زودی کسی به سراغت می آید که به نوشته ات نگاه نمی کند، و از گواهانت نمی پرسد، تا تو را از آن خانه بیرون کرده و تنها به قبر بسپارد. ای شریح! اندیشه کن که آن خانه را با مال دیگران یا با پول حرام نخریده باشی، که آنگاه خانه دنیا و آخرت را از دست داده ای. اما اگر هنگام خرید خانه، نزد من آمده بودی، برای تو سندی می نوشتم که دیگر برای خرید آن به درهمی یا بیشتر، رغبت نمی کردی و آن سند را چنین می نوشتم: 

هشدار از بی اعتباری دنیای حرام 
این خانه ای است که بنده ای خوارشده، و مرده ای آماده کوچ کردن، آن را خریده، خانه ای از سرای غرور، که در محله نابودشوندگان، و کوچه هلاک شدگان قرار دارد، این خانه به چهار جهت منتهی می گردد. یک سوی آن به آفتها و بلاها، سوی دوم آن به مصیبتها، و سوی سوم به هوا و هوسهای سست کننده، و سوی چهارم آن به شیطان گمراه کننده ختم می شود، و در خانه به روی شیطان گشوده است. این خانه را فریب خورده آزمند، از کسیکه خود به زودی از جهان رخت برمی بندد، به مبلغی که او را از عزت و قناعت خارج و به خواری و دنیاپرستی کشانده، خریداری نموده است. هرگونه نقصی در این معامله باشد، بر عهده پروردگاری است که اجساد پادشاهان را پوسانده، و جان جباران را گرفته، و سلطنت فرعونها چون (کسری) و (قیصر) و (تبع) و (حمیر) را نابود کرده است. 

عبرت از گذشتگان 
و آنان که مال فراوان گرد آوردند، و بر آن افزودند، و آنان که قصرها ساختند، و محکم کاری کردند، طلاکاری نمودند، و زینت دادند، فراوان اندوختند، و نگهداری کردند، و به گمان خود برای فرزندان خود گذاشتند، اما همگی آنان به پای حسابرسی الهی، و جایگاه پاداش و کیفر رانده می شوند، آنگاه که فرمان داوری و قضاوت نهایی صادر شود (پس تبهکاران زیان خواهند دید.) به این واقعیتها عقل گواهی می دهد هرگاه که از اسارت هوای نفس نجات یافته، و از دنیاپرستی به سلامت بگذرد.

پیام های حکومتی این حدیث شریف:

1-  اطلاع دقیق رهیر جامعه اسلامی از کارهای یک مقام قضائی حتی معاملات خصوصی

2-  توجه ویژه رهبر نظام اسلامی به دستگاه قضائی بدلیل حساسیت وظیفه آن

3-  نظارت بر دقیق بر دستگاه قضائی

4-  تذکر و هشدار به مقام قضائی که مبادا از مقام و موقعیت خود سوء استفاده کند.

5-  خشمگین شدن رهبر جامعه اسلامی از مقام قضائی که توجه خود را به جای انجام وضیفه خطیر قضاوت، به افزودن مال دنیا کرده است.

6-  تذکر معنوی و دینی در قالب یاد آوری مرگ که بزودی سراغ قاضی دارای مقام، و قدرت و ثروت خواهد آمد.

7-  عدم تصاحب مال دیگران به ناحق و بی توجهی به حق الناس

8-  هشدار جدی به این موضوع که مبادا خانه ای که از سوی مقام قضائی خریده شده است از پول حرام باشد( رشوه و یا امثال آن) 

9-  منزل و ماوای حقیقی انسان مومن بویژه یک قاضی حکومت اسلامی منزل آخرت است نه منزل دنیا.

10-  پرهیز از زندگی اشرافی توسط یک صاحب منصب جامعه اسلامی و دوری از ساختمان های مجللی که با انواع زینت مختلف آراسته شده است.

نویسنده: علی محبی

انتهای پیام/