به گزارش مشرق، محسن مهدیان در صبح نو نوشت:

هرازگاهی با اخبار فساد اقتصادی و گزارش‌های مربوط به فسادهای اخلاقی و تعرض و قتل و آسیب‌های اجتماعی ناخوش می‌شویم و حزین. چه آنکه تصاویر مربوط به فقر و نداری نیز مکمل این آسیب‌هاست. برخی بی حجابی و هرهری مذهبی و غیره را هم به این لیست اضافه می‌کنند.

اما اگر در چنبره این اخبار گرفتار شویم و نتوانیم تحلیلی جامع از وضع موجود پیدا کنیم، احتمالاً نسبت به راه طی شده انقلاب و آینده کشور دچار تردید و منفی بافی می‌شویم.  بافته‌های نادرست ناشی از این اخبار، در کنار پروژه برنامه ریزی برای تطهیر رژیم گذشته، می‌تواند ابهامات جدی برای نسل‌های جدید فراهم کند و سؤال‌هایی که احتمالاً کمتر به آنها پاسخ داده می‌شود:«اگر انقلاب نبود وضعیتمان از این بدتر هم می‌شد؟» نسل ما به خاطر دارد که همواره نسبت به جریانات ضدانقلابی خارج از کشور، دو گروه به شدت منفور بودند و مردم کمترین توجه را نسبت به آنها داشتند؛ یکی سطلنت طلبان و دیگری منافقین؛ اما مدتی است در کنار سیاه نمایی‌ها مفرط رسانه‌ها که آگاهانه و ناآگاهانه صورت می‌گیرد، پروژه تطهیر طاغوت و سلطنت و حتی منافقین نیز شکل گرفته که البته بعید است خیلی دوام و قوام داشته باشند.  اما نکته فراموش شده لابه لای این پلشتی‌ها و زشتی‌ها چیست؟ این اخبار را چطور باید تحلیل کرد؟ جای این اخبار در تحلیل ما نسبت به انقلاب کجاست؟ این اخبار کدام‌یک از اهداف انقلاب را مورد تعرض قرار داده‌اند؟

 طبیعی است که غرض توجیه این قبایح بدنما و کریه نیست. نیاز به گفتن هم نیست که باید ایستاد و مبارزه و مقابله کرد؛ اما سؤال این است که آیا حرکت انقلاب با شکل گیری این فساد متوقف شده است؟ این سؤال کلیدی را هر روز باید از خودمان بپرسیم.

 بی اخلاقی سرنشینان در خودرویی که به سمت مقصد حرکت می‌کنند، باعث نمی‌شود حرکت خودرو و وجاهت مسیر و اصالت و عینیت حرکت زیر سؤال رود. مقصد مشخص و حرکت باقی است؛ هرچند بی اخلاقی سرنشینان سخت باشد و طاقت فرسا. بماند که این اخبار تلخ، همه واقعیت جامعه ما نیست اما تحلیل را حدی گرفتیم تا مطلب روشن شود.

یک سؤال کلیدی  واقعاً مسیر و مقصد اصلی چیست؟ اهداف انقلاب را چه در نظر گرفتیم که حرکت برقرار است؟ بدون شک رفع فساد اخلاقی و کاهش آسیب‌ها از اهداف انقلاب است اما شاخص‌های اصلی انقلاب چیست که همچنان حرکت برقرار است؟ انقلاب را با چه شاخص‌هایی باید تحلیل کرد و حرکت و توقفش را سنجید؟ ساده‌تر اینکه به چه چیز فخر کنیم؟  انقلاب یعنی بستری برای رشد معنویت مردم؛ مناسکی شبیه عزاداری‌ها شاهد است اما کافی نیست؛ شهید پروری تصویری کامل‌تر از رشد معنویت در جامعه است. شهید پروری خروجی عزاداری بر سیدالشهداست. انقلاب یعنی رشد ظلم ستیزی و دادخواهی از مظلوم. دشمن ستیزی مردم و رشد آگاهی‌های امروز از استکبار گواهی است روشن.  انقلاب یعنی مردم سالاری. امروز مردم با انتخابات برسرنوشت شان مسلط‌اند ولو که به این نعمت آگاه نباشند.

این یعنی نعمت. انقلاب یعنی خدمت به هم نوع و ایثار و دگرخواهی. امروز بالاترین سطح خدمت به خلق در جامعه شکل گرفته است و محدود به هیچ صنف و گروهی هم نیست.  انقلاب یعنی آزادی واقعی؛ آن‌قدر مساله روشن است که با کجی‌ها و بدسلیقگی برخی مسوولان، دچار فراموشی و ضرارت نمی‌شویم.  انقلاب یعنی بیرق حق خواهی در عالم؛ کافی است چشم باز کنیم و ببینم. روشن نیست؟   حرکت به سمت مقصد است.

داخل خودرو هم تلخی‌هایی است که هم طبیعی است و هم همه ماجرا نیست. اخبار فساد را ببینیم و مبارزه کنیم اما دچار اشتباه راهبردی نشویم. شاخص‌های انقلاب را هر روز باخودمان مرور کنیم.