علی لشگری در گفت‌وگو با خبرنگار اقتصادی خبرگزاری دانشجو با اشاره به اهمیت بالای صنعت کفش در حوزه اشتغال، گفت: زنجیره تولید کیف، کفش، چرم مصنوعی و طبیعی و صنایع وابسته به صورت صنفی (تولیدی) و صنعتی حدود ۵۰۰ هزار شاغل دارد. ظرفیت افزایش اشتغال در زنجیره تولید و توزیع کیف، کفش و صنایع وابسته وجود دارد و در این حوزه کشور دارای مزیت اقتصادی است.

حدود ۹ هزار واحد صنفی و صنعتی تولیدی و ۴۲ هزار شبکه توزیع کفش در کشور داریم.

عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی درباره آمار تولید کفش در دنیا گفت: در سال ۲۰۱۶، حدود ۲۲ میلیارد زوج کفش در دنیا تولید شده است. چین، هندوستان و ویتنام بیشترین تولید کننده کفش در سال ۲۰۱۶ بوده‌اند.

بزرگترین مصرف کنندگان کفش در دنیا به ترتیب چین، آمریکا و هندوستان هستند. ایران رتبه هجدهم مصرف کفش در دنیا را دارد.

 

 

مدیر مسئول نشریه صنعت کفش افزود: چین با ۷۴ درصد سهم صادراتی کفش در جایگاه نخست صادرات کفش در دنیا قرار دارد و ویتنام و هنگ کنگ در رتبه‌های بعدی هستند. در بحث واردات کفش آمریکا، انگلیس و آلمان پیشتاز هستند.

 

 وی در ادامه آمریکا، انگلس و آلمان را بزرگ‌ترین واردکنندگان کفش در دنیا معرفی کرد و افزود: برای دسترسی به منابع مالی بهتر در بحث صادرات باید با کفش چرمی که ارزش افزوده بالاتری دارد، سهمی در بازار این گونه کشورها دست و پا کنیم.

 

 

 

دبیر کل جامعه صنعت کفش ایران درباره تعرفه واردات کفش گفت: وارد کننده کفش برای ورود قانونی باید ۵۵ درصد تعرفه واردات و ۹ درصد مالیات بر ارزش افزوده بپردازد. کفش به شدت قاچاق پذیر است. آمار واردات رسمی کفش به کشور با آمار سازمان تجارت جهانی اختلاف فاحش دارد که حاکی از قاچاق سازمان یافته و کوله بری در این صنعت پر اشتغال است.

لشگری با اشاره به ضرورت تأمین کفش گروه‌های سنی بین ۱۵ تا ۲۹ سال از داخل، گفت: مصرف کنندگان این محدوده سنی بازار هدف کفش‌های قاچاق هستند که نباید نقش برجسته کردن برند‌ها و تبلیغات متنوع را نادیده گرفت. کفش‌های ورزشی و اسپرت ۵۰ % سبد کالاهای قاچاق را به خود اختصاص می‌دهند.

 

وی افزود: سرانه مصرف کفش در آمریکا ۷ زوج، اروپا ۵ زوج و در ایران بین ۲ تا ۵ / ۲ زوج است، جوانان بین ۱۵ تا ۲۹ سال در کشور، به طور متوسط ۵ تا ۶ زوج کفش در سال استفاده می‌کنند؛ بنابراین لزوم تأمین نیاز کفش جوانان با تولید داخل مشخص می‌شود.