اميررضا جهاني- فعال دانشجویی دانشگاه بوعلی‌سینا همدان| شاید وقتی برای نخستین‌بار خبر حمایت فرجی دانا از غلامی برای تصدی سمت وزارت علوم به گوش دانشجویان تحول‌خواه دانشگاه بوعلی رسید، آنها کاملا متعجب شدند، اما با کمی تأمل می‌توان دریافت که این حمایت نمی‌توانست چندان دور از ذهن باشد، زیرا غلامی را که امثال فرجی دانا می‌شناسند، غلامی دوران اصلاحات است، غلامی این روزها را فرجی دانا نمی‌شناسد. سراغ او را باید از فعالان 4ساله اخیر دانشگاه بوعلی گرفت، زیرا آنها عملکرد مدیریتی دکتر غلامی در 4سال اخیر را  لمس کرده‌اند، پس قطعا بسیار بهتر از دوستان قدیمی ایشان می‌توانند عملکرد رئیس دانشگاهشان در مقام وزیر روحانی را تجسم کنند. فعالان سیاسی، فرهنگی و صنفی دانشگاه بوعلی در 4‌سال اخیر شاهد توقیف نشریات، توبیخ، تعلیق و حتی بازداشت دانشجویان بودند. آنها دیده‌اند که در امور فرهنگی دانشگاه شفافیت مالی وجود نداشته، بین کانون‌های مذهبی و غیرمذهبی تبعیض وجود داشته و اصلا عملکرد معاون فرهنگی دانشگاه همسو با دولت نیست. فعالانی که عملکرد رئیس دانشگاه را بشدت محافظه‌کارانه و در فضای امنیتی موجود خود را در معرض خطر می‌دیدند. حتی در پیگیری مسائل صنفی دانشجویان هم با کارشکنی‌های دانشگاه مواجه شدند، به‌طوری که در یک هماهنگی بی‌سابقه بین شورای صنفی و دانشگاه حتی انتخابات شورای صنفی هم برگزار نشد و اعضای شورای صنفی دوسال است که در معرض گزینش دانشجویان قرار نگرفته‌اند. (جالب است حالا همین اعضا طی بیانیه‌ای خود را نماینده تمام دانشجویان دانشگاه بوعلی معرفی کرده و قاطعانه از دکتر غلامی حمایت کرده‌اند.) تمام این اتفاقات درحالی رخ می‌دهد که رتبه علمی دانشگاه بوعلی در سال‌های اخیر افت داشته است و با کنار هم گذاشتن تمام این مسائل به نتیجه‌ای جز این نمی‌توان رسید که غلامی پس از ۹۲ برخلاف رویه مدیریتی درخشانی که در دوران اصلاحات داشت، اهمیت به وضع خود را مقدم بر اهمیت به دانشجو و دانشگاه قرار داده است. با این اوصاف، وزارتی که دکتر غلامی بر مسند آن تکیه زده باشد قطعا دچار شرایطی همچون شرایط فعلی دانشگاه بوعلی سینا خواهد شد.