به گزارش بولتن نیوز، بیکاری یعنی بی‌شغلی و بی‌درآمدی! اما در اصطلاحات اقتصادی این نرخ و کلمه به هر فردی اطلاق نمی شود.

این که چه کسی بیکار است، شاغل است، شغل تمام وقت دارد، اشتغال ناقص دارد، جویای کار است و... برای خودش تعریف دارد.

این تعاریف، همه تعاریف بین المللی است که از سوی سازمان جهانی کار (ILO) تعریف شده است، مثلا در این تعاریف زنان خانه‌دار، سربازان، محصلان و دانشجویان شاغل به حساب نمی‌آیند.

در این تعاریف «به آن دسته از فعالیت‌های بدنی یا فکری که به منظور کسب درآمد (نقدی و غیرنقدی) انجام می‌شود که هدفش تولید کالا و خدمات است کار گفته می شود.» البته این تعاریف برای هر کشور و سیستم اقتصادی کمی متفاوت است، به خصوص درباره ساعات کار و بهره‌وری در کار.

مثلا در تعاریف (ILO) گفته می شود کسی که بتواند با یک ساعت کار در هفته هم هزینه‌های زندگی خود را تامین کند شاغل به حساب می آید.

در نهایت این که نرخ بیکاری استاندارد و متوسط از تقسیم تعداد افراد بیکار یا جویای کار به جمعیت فعال کشور که در سن کار و اشتغال هستند به دست می‌آید، در شیوه‌های اقتصادی برای هر طیف و بازه سنی، هر شهر و استان نرخ بیکاری جداگانه ای محاسبه می شود.