شناسهٔ خبر: 21975156 - سرویس سیاسی
نسخه قابل چاپ منبع: فرهیختگان آنلاین | لینک خبر

گزارش «فرهیختگان» از وجود نمادهای استکباری در شهرهای آمریکا

مجسمه‌هایی که حرف می‌زنند

«فرهیختگان» در گزارشی به بررسی برخی نمادهای شهری آمریکا پرداخته؛ تداوم حضور این بناهای یادبود اگر نشان‌دهنده حمایت سردمداران آمریکا از این قهرمانان منفور نباشد، توجیه دیگری ندارد.

صاحب‌خبر -

به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، هرچند سال‌ها از دوره برده‌داری و نژادپرستی سازمان یافته در دنیا می‌گذرد؛ ایالات متحده اما ظاهرا علاقه‌ای به فراموشی این دوران ندارد. مجسمه‌ها و بناهای یاد‌بود به طور معمول باید بیانگر تاریخ، تمدن و مایه مباهات یک ملت باشد اما این کشور مدعی آزادی و تمدن در اقصی نقاط شهرهای خود مجسمه‌هایی از چهره‌های مخلتف قرار داده که حتی سخن گفتن از سرگذشت آنها نیز شرم‌آور است. انسان‌هایی که پایه‌گذار نژادپرستی و برده داری بوده‌اند و مرگ آنها موجی از شادی و سرور را در دل‌های مردم آمریکا ایجاد کرد. هرچند مخالفت‌ها و اعتراضات شدید مردم در رابطه با نصب این‌گونه مجسمه‌ها در این سال‌ها به گوش مسئولان این کشور رسیده اما هیچ تلاشی در راستای برچیدن آنها صورت نگرفته است.

«فرهیختگان» در گزارشی به بررسی برخی نمادهای شهری آمریکا پرداخته؛ تداوم حضور این بناهای یادبود اگر نشان‌دهنده حمایت سردمداران آمریکا از این قهرمانان منفور نباشد، توجیه دیگری ندارد.

 

مجسمه برنزی ژنرال «ناتان بدفورد فارست»

یادبود «ناتان بدفورد فارست» یکی از منفورترین نمادهای آمریکایی است؛ این ژنرال آمریکایی پایه‌گذار و رهبر اصلی گروه‌های نژادپرستی آمریکا و طبق تاریخ ایالات متحده، قاتل صدها سیاه‌پوست است. او با فروش هزاران برده در شهر «ممفیس» به یکی از ثروتمند‌ترین افراد قبل از جنگ داخلی آمریکا تبدیل شد.  این بنای تاریخی در سال 1905 ساخته شد و به‌رغم اینکه مردم این شهر هیچ‌رغبتی به نگهداری آن ندارند و بارها خواستار تخریب آن شده‌اند همچنان در پارک اصلی شهر ممفیس قرار دارد. برای مثال، یک جوان سیاه‌پوست ساکن این شهر در مصاحبه با «نیویورک‌تایمز» گفت: «وقتی به این مجسمه نگاه می‌کنم تروریسم، نژادپرستی و برتری سفیدپوستان را می‌بینم.»

 

مجسمه‌های حامیان برده‌داری در «نیواورلئان»

جفرسون دیویس، سیاستمدار آمریکایی و حامی برده‌داری در طول جنگ داخلی آمریکا بود. او همچنین یکی از مهم‌ترین مروجان برده‌داری در ایالات متحده به شمار می‌رود. ژنرال رابرت لی در جنگ داخلی آمریکا، فرماندهی ارتش اتحادیه آمریکا در ویرجینیای شمالی را بر عهده داشت که متشکل از 11 ایالت جنوبی طرفدار برده‌داری بودند و با ارتش ایالات متحده آمریکا به جنگ برخاستند.  سرنوشت مجسمه‌های دیویس و لی هنوز مشخص نشده است؛ گروهی 30 هزار نفری با جمع‌آوری امضا خواهان حمایت و نگهداری از این نمادها هستند. مجسمه ژنرال «رابرت لی» آخرین مجسمه از پنج نماد متعلق به دوران جنگ داخلی و نمادی از برده‌داری بود.

 

یادبود « نبرد آزادی»

شهر «نیواورلئان» آثار بحث‌برانگیز زیادی دارد؛ از مجسمه عظیم «رابرت ادوارد لی» فرمانده ارتش تجزیه‌طلبان که در یکی از شلوغ‌ترین تقاطع‌های شهر قرار دارد تا مجسمه «جفرسون دیویس» رئیس‌جمهور ایالات موتلفه آمریکا، که در پربازدید‌ترین منطقه توریستی شهر قرار دارد. یکی از ساکنان این شهر در گفت‌وگو با «وایس‌نیوز» می‌گوید: «آمار نژادپرستی درشهر «نیو اورلئان» دیوانه‌کننده است. ازخشونت پلیس گرفته تا شیوه‌هایی که بچه‌ها در اینجا آموزش می‌بینند. این آثار فقط نشان می‌دهدکه ما سال‌ها تحت سلطه سفیدپوستان قرار گرفته‌ایم.»  شاید یکی از تکان‌دهنده‌ترین یادبود‌ها، یادبود «نبرد آزادی» است که سازه‌ای یادآور برتری سفیدپوستان در سال 1872 محسوب می‌شود.

 

مجسمه برنزی پدر موسیقی آمریکا

این مجسمه در یکی از پارک‌های پیتزبورگ واقع در نزدیکی دانشگاه این شهر واقع شده و یادبود آهنگسازی به نام «استیون فوستر» است که او را پدر موسیقی آمریکا می‌دانند. از نظر بسیاری از مردم این مجسمه یکی از فجایع شهری است، زیرا زیر پای این موسیقیدان آمریکایی مجسمه برده سیاه‌پوستی تعبیه شده که مشغول نواختن گیتار است. شمار بسیاری خواهان حذف این مجسمه بوده‌اند که تاکنون بی‌نتیجه مانده است. یکی از معترضان می‌گوید این مجسمه بیانگر تسلط و برتری یک فرد سفیدپوست، بر یک برده سیاه و در نتیجه نماد برده‌داری محسوب می‌شود.
 

پل «ادموند پتوس»

این پل به نام «ادموند پتوس»، سناتور سابق حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا نامگذاری شده که حامی برده‌داری، عضو ارشد سازمان سری ضد سیاه‌پوستان و یکی از تجزیه‌طلبان آمریکا بوده و روی رودخانه آلاباما در شهر«سلما» احداث شده است. تلاش‌های زیادی برای تغییر نام این پل صورت گرفته که تا به حال با مخالفت قانونگذاران ایالتی مواجه شده است.  تاریخچه خونین این پل، توهینی به سیاه‌پوستان آمریکاست، چراکه یکشنبه خونین و راهپیمایی معترضانه سیاه‌پوستان و ضرب و جرح توسط پلیس ایالتی روی این پل رقم خورده است. هفتم مارس سال 1965، چند صد نفر از فعالان برابری نژادی و مبارزان تبعیض نژادی در شهر سلمای آلاباما، تظاهراتی را  برگزار کردند.

 

* نویسنده : ملیکا شفیعی خبرنگار بین‌الملل

نظر شما