به گزارش شمانیوز:  "من فکر نمی‌کنم که قرار بوده بالاترین مناصب را به جوانان بدهند که حالا بگوییم چرا این افراد را به معاونت برگزیدند." این بخشی از سخنان عرب سرخی یکی از فعالترین سیاسیون اصلاح طلب است ، جریانی سیاسی که در زمان انتخابات و دادن شعارها همواره بر حضور جوانان و بانوان تاکید می کند اما پس از گذرگاههای انتخابی مردم به نظر می رسد همان شعارها رنگ می بازد.
 عرب سرخی در ادامه صحبت خود و در توجیه استفاده نکردن از جوانان می گوید: باید از انرژی و پتانسیل نیروهای جوان در سیستم استفاده شود اما قرار نیست سنگین‌ترین کارها بر دوش جوان‌های مجموعه قرار گیرد. اینکه مدیریت ما پیر باشد یک بحث است و حرف درستی است که باید از جوانان استفاده کرد اما اینکه بالاترین مناصب را در اختیار جوانان قرار دهیم به نظرم ایده منطقی نیست.

به نظر می رسد بهتر است این فعال سیاسی اصلاح طلب توضیح دهد در کدام مناصب باید از جوانان استفاده کرد؟ جوان ها برای به دست گرفتن بالاترین مناصب باید از کجا شروع کنند؟

آیا اصلاح طلبان که در انتخابات های مختلف بر ضرورت توجه به جوانان و بانوان سخن می گویند به این وعده خود عمل کرده اند؟ در موضوع انتخاب شهردار تهران که شورای شهری یکپارچه در اختیار اصلاح طلبان است چرا یک جوان به شهرداری نرسید، حتی یکی این جریان سیاسی نگذاشت یکی از بانوان نامزد این پست شود چه برسد بخواهند قبول کنند که به مناصب بالایی دست پیدا کنند.

آنچه عیان است چه حاجت به بیان است، این ضرب المثل مصداق حال و روز استفاده ابزاری اصلاح طلبان از جوانان است ، در انتخابات های مختلف این جریان سیاسی لیبرال سعی می کند وظیفه تبلیغات را بر دوش جوانان حامی خود قرار دهد اما پس از انکه پیروز انتخابات شدند وعده های استفاده از جوانان به فراموشی سپرده می شود.

جالب اینجاست دولت دوازدهم نیز که دولت مورد حمایت این جریان سیاسی است و سیاسیوت اصلاح طلب اعتقاد دارند که رای روحانی به خاطر حمایت این جریان است کابینه ای پیر تر از حتی دولت یازدهم داشت و در واقع مشخص شد بها دادن به جوانان از سوی اصلاح طلبان تنها یک خیال خام است.

این در حالی است که محمد رضا عارف به عنوان رئیس شورای سیاستگذاری اصلاح طلبان در اردیبهشت ماه و چند روز قبل از انتخابات می گوید جوانان سرمایه های ملی هستند، مردم اصولا از بسیاری از مدعیان سیاسی جلوتر هستند و جوانان حقیقتا هدایتگر جریان ها هستند.

آیا به راستی جوانان هدایتگر جریان های سیاسی هستند و یا سیاسیون این جریان ها با استفاده ابزاری از جوانان به فکر مقاصد سیاسی و حزبی خود هستند؟