روحانی بلوچی که در جبهه ها به شهید اعتقادی معروف شد

دلگان پرس نوشت: چقدر شیرین است، شنیدن قصه انسان های آسمانی با عزمی فولادی، شنیدن قصه مرد جنگ و شهادت، قصه زیبای روحانی پاسدار شهید رضا فولادی که در راه دفاع از دین و میهن به شهادت رسید.
 

او در سال 1346 در روستای چیل کنار شهرستان دلگان سیستان و بلوچستان دیده به جهان گشود. با آمدنش جانی دوباره به مادرش بخشید و لبخندی زیبا به پدرش هدیه داد. مادرش گفت: او را نذر امام هشتم می کنم و اسمش را رضا گذاشت.
 

رضا پس از تحصیل در دوره ابتدایی و راهنمایی به منظور کسب علوم دینی و پیوستن به خیل عاشقان علم و معرفت، وارد حوزه علمیه امام امیرالمومنین (ع) ایرانشهر شد.
 

پس از 2 سال فراگیری علوم دینی، حفظ اسلام و انقلاب او را متوجه ماموریتی مهم تر ساخت، از حوزه علمیه رخت رزم بر تن کرد و برای جهاد در راه خدا به صفوف لشکریان اسلام پیوست. او احساس کرد در آن روز با شرایط حاکم، در لباس سپاه پاسداران می تواند مفید باشد.

حسن بامری جانباز هشت سال دفاع مقدس و همرزم شهید رضا فولادی گفت: شهید فولادی ایمان و اعتقاد عجیبی به قرآن و عترت اهل بیت (ع) داشت، بعد از شهادتش بین رزمندگان به شهید اعتقادی معروف شد.
 

لذا لباس مقدس پاسداری را بر تن کرد و به عضویت این نهاد مقدس و مردمی درآمد، چقدر این مرد خدا شکست ناپذیر و مقاوم بود. مادر رضا می گوید: بار اول که به جبهه های حق علیه باطل اعزام شد از ناحیه دست مجروح شد، او را با اسرار بسیار زیاد جهت مداوا به عقب آوردند.

به محض اینکه مقداری وضعش بهتر شد دوباره سر از پا ناشناخته عازم خط مقدم جبهه های حق علیه باطل شد، گویا گلوله ها عزم او را سنجیده بودند، این بار او را برای مداوای پای مجروحش زمین گیر تخت بیمارستان کردند.
 

او شب ها چقدر به پاهای خود التماس می کرد که زود خوب شوند تا با این پای مجروح، به لقاء محبوب خوب بشتابد. بار سوم که رفت، گویا دعای التماسش برای شتافتن به حق مستجاب شده بود. این بار رضا آمد اما برای آغوش گرم خاک.

روحانی پاسدار شهید رضا فولادی در 21 بهمن ماه سال 64 در عملیات والفجر 8 به آرزوی خود رسید و خودش را جاوادنه کرد.
 

حضور علما و روحانیون در جبهه نقطه قوت و امیدی در رزمندگان اسلام بود

مولوی رزمنده ۸ سال دفاع مقدس از چابهار گفت: وقتی علما و روحانیون در جبهه و خط مقدم اسلحه به دست می جنگیدند، رزمندگان با روحیه بیشتری به مبارزه و شهادت طلبی پرداخته و خودشان را به آرمانهای اسلامی نزدیکتر می دیدند که انصافأ همینطور هم بود.
 

مولوی عبدالرحمن عارفی در گفتگو با خبرنگار چهاربهاران، اظهار کرد: روحانیون و علما تاثیر بسزایی در جبهه داشتند، این بزرگانی وقتی می گفتند بروید به جنگ برای دفاع از اسلام و قرآن بالاخره خود مردم دقت می کردند آیا کسانی که برروی منبرها سفارش به رفتن می کنند آیا خودشان هم در جنگ شرکت می کنند یا نه؟
 

وی افزود: زمانی که رزمنده ها در جبهه ها و خط مقدم می دیدند روحانی ها و علما با لباس روحانیت و با اسلحه می جنگیدند برایشان تسکین قلب می شد علاوه بر اینکه مراسماتی مانند تلاوت قرآن و نیایش با خداوند را برگزار می کردند.
 

وی ادامه داد: روحانیون و مجتهدین در جبهه به حل و شفاف سازی مسائل دینی رزمندگان پرداخته و بسیاری از مشکلات پیش آمده را حل می کردند، جنگ ما در یک دست رزمندگان اسلحه بود و در دست دیگر قرآن یعنی همواره نزدیکی به خداوند را در قلبشان حفظ می کردند.

مولوی رزمنده چابهاری ۸ سال دفاع مقدس عنوان کرد: اسلحه و موفقیت ما به علت ایمان بود، رزمندگان وقتی روحانیون را در جبهه می دیدند تاثیر زیادی در وجودشان احساس می کردند و برای دفاع از اسلام و کشورشان استوارتر قدم می نهادند.
 

وی تصریح کرد: من چند ماه در جبهه بودم و یکی از خاطراتی که هنوز در ذهنم ماندگار بوده زمانی است که به اندیمشک رسیدیم.

وی تشریح کرد: یک موشک در خانه ای افتاده بود که عروسی برپا بود و همه اهل خانه اعم از عروس و داماد را کشته بود بجز پیرزنی که آن هم مدام در حال گریه کردن بود.
 

وی خاطرنشان کرد: وقتی برای دلجویی از آن پیرزن گفتم گریه نکن اینها همه مقرب درگاه حق خواهند بود در پاسخ گفت گریه من به این خاطر نیست که چرا کشته شده اند بلکه گریه من بخاطر این است که چرا این شهادت نصیب من نشد.
 

ضور روحانیون ‌در جبهه ها نوعی طبابت روحی و روانی در روحیه رزمندگان بود

روحانی رزمنده ۸ سال دفاع مقدس از چابهار گفت: حضور روحانیون در جبهه تنها یکی از اثراتش تقویت روحیه شدید مبارزه طلبی ایثارگران در نبرد با تجاوزگران بود.

حجت الاسلام والمسلمین غلام محمد جهانگیری در گفتگو با خبرنگار چهاربهاران، اظهار کرد: علمای و روحانیون ما با لباس روحانیت در عرصه جنگ حضور داشتند و بعنوان ائمه جمعه مردم در جنگ شهید شده و درصدی نیز ایثارگر می شدند.
 

وی افزود: حتی مقام معظم رهبری وقتی در جنگ حضور داشتند با لباس روحانیت و عمامه توانستند این نهضت حسینی را باچنگ و دندان به ثمر رسانند و انتظار می رفت تا روحانیون و طلاب هم در این جهاد حضور پیدا کنند.

وی ادامه داد: اگر سیستان و بلوچستان را ببینیم شاید بالای ۶۰ درصد از روحانیون ما در جبهه حضور داشتند و گام به گام در کنار ایثارگران ۸ سال دفاع مقدس می جنگیدند و رزمندگان روحیه جهادی بیشتری برای مبارزه با دشمن می گرفتند.
 

روحانی رزمنده ۸ سال دفاع مقدس از چابهار تصریح کرد: من در جبهه های کردستان به عشق حضرت اباعبدالله الحسین(ع) ورهبر انقلاب در جبهه های حق علیه باطل حضور داشتم و همه اعم از نوجوان تا بزرگسال تنها به عشق خدا و اهل بیت عترت به جهاد پرداختند.

وی عنوان کرد: وقتی در کربلایی ۵ با لندکروزر به طرف خط مقدم می رفتم یک خودریی در کنارمان توقف کرد از قرار معلوم پدر یکی از همراهان ما بود و به پسرش گفت برو به سمت خط مقدم ما دشمن را به عقب رانده ایم و این بود جبهه، پدر به پسرش برای جنگ روحیه می داد.
 

وی تشریح کرد: همچنین سردار باغبانی و شهید میرحسینی در گردانی بودند که شهید طلبه دادمحمد هوت هم حضور داشت این طلبه گرانقدر در طی عملیاتی گفت چیزی را فراموش کردم در وصیت نامه ام بنویسم کجاست تا آن را درج کنم و ما هم گفتیم بگو هر کدام که در این عملیات زنده ماند آن را اجرا می کند و گفت سه روز روزه قضا دارم و اگر شهید شدم برایم ادا کنید که همینطور هم شد و بعد از اینکه چندسال مفقود الاثر بود توسط گروه تفحص پیدا و در روستای جعفرآباد بمپور در جنوب سیستان و بلوچستان دفن شد.
 

دفاع مقدس تاثیر به سزایی بر زندگی من داشته است

رزمنده دوران دفاع مقدس عنوان کرد: خداوند را بسیار شاکرم که فصل جوانی ما را زمانی قرار داد که به خوبان وصل شدیم به طوری که زمانی که رزمندگان اسلام در جبهه های حق علیه باطل حضور داشتند راهی جبهه شدیم.

شیخ حبیب الله رهدار به خبرنگار اوشیدا گفت: پرورش معنوی حاکم بر منزل و تربیتی که پدر و مادر انجام دادند سبب شد که پا به عرصه جبهه بگذارم و با خوبان هم نفس شوم.

وی با بیان اینکه پنج سال در جبهه بودم، افزود: از سال۱۳۶۰ تا سال ۱۳۶۵ در میدان های نبرد در قسمت خط مقدم یا ویژه عملیات حضور داشتم.

رهدار با عنوان اینکه دوران حضورم در دفاع مقدس سرشار از خاطره است، تاکید کرد: متاسفانه جز افسوس و حسرت از اینکه چرا به جمع یاران شهیدم نپیوستم برایم باقی مانده است.

وی ادامه داد: جبهه تاثیر به سزایی بر زندگی من داشت و توانست بعد معنوی را در وجودم افزایش دهد‌.

رهدار ابراز کرد: زمانی که به جبهه اعزام شدم در مقطع اول دبیرستان در حال تحصیل بودم بنابراین هنگام خداحافظی مادرم مرا بوسید و خواست از رفتن منصرف شوم اما با اینکه سن کمی داشتم به مادرم گفتم که به شما مادر نمی گویم چرا که مادر کسی است که مرا به خدا نزدیک کند اما ظاهرا شما هدف دیگری دارید که پس از شنیدن این سخن مادر در پاسخ گفت که کاش میماندی و درس می خواندی و تابستان می رفتی.
 

در هنگام تبلیغ بلوک زیرپایم می گذاشتم

شیخ رهدار بیان کرد: زمانی که در جبهه حضور یافتم با توجه به کم بودن سنم به دلیل کوتاهی قد بلوکی زیر پایم می گذاشتند تا بتوانم با میکروفن سخن گویم و با توجه به اینکه طلبه بودم به رزمندگان روحیه دهم.

وی اظهار کرد: اگر به عقب برگردم باز هم در جبهه حاضر می شدم حتی در حال حاضر هم بسیار علاقمند و مُصر برای حضور در جبهه های عراق و سوریه هستم اما با توجه به شرایط سنی این امر امکان پذیر نیست.

رهدار با اشاره به اینکه اگر به مرگ طبیعی از این دنیا رخت بربندم به طور حتم داغ بزرگی بر دلم خواهد ماند، اضافه کرد: خاطرات شهدا و جانبازان مورد مطالعه توسط نسل جدید قرار گیرد چرا که این افراد فرشتگانی در جنس انسان بودند و با الگو گرفتن از شخصیت آن ها می توان راه درست زندگی را آموخت.

وی گفت: متاسفانه پس از پایان جنگ تحمیلی رزمندگان، شهدا و جانبازان مورد بی مهری و فراموشی قرار گرفتند در حالی که انان سرشار از معنویت هستند و افراد با مصاحبت با آن ها راه و شیوه زندگی را فرا خواهند گرفت.

انتهای پیام/