به گزارش ایرنا،شیعیان که حدود 30 تا 35 درصد از جمعیت 200 میلیونی مسلمان هند را تشکیل می دهند پس از ایران دومین قطب تجمع شیعیان در جهان بشمار می روند.
ماه محرم در هندوستان جلوه ای از عشق و ارادت میلیون ها نفر از مردم این کشور از آیین ها و مذاهب مختلف به امام حسین (ع )است که به دور از هرگونه گرایش و مذهب، از امام حسین(ع)به عنوان انسانی آزاده و مدافع مظلوم یاد می کنند و یاد آنحضرت را گرامی می دارند.
در ایام ماه محرم مساجد،حسینیه ها و امام باره ها در سراسر این کشور شاهد حضور میلیون ها نفر از شیعیان و مسلمانانی است که با حضور در مراسم عزاداری و سوگواری عشق و ارادت خود را به امام حسین (ع) و خاندان اهل بیت ع ابراز می دارند.
نکته جالب توجه اینکه در بسیاری از شهرهای هند نه تنها شیعیان و مسلمانان بلکه حتی بسیاری از پیروان آیین هندو و دیگر ادیان نیز دراین مراسم حضور می یابند و حتی برای اجابت حاجات خود در این مراسم نذر و دعا می کنند.
احترام مردم هندوستان به امام حسین (ع) به اندازه ای است که از زمان 'ماهاتما گاندی' رهبر استقلال هند روز عاشورا در این کشور تعطیل رسمی اعلام شده است و این روال همچنان ادامه دارد.
'گاندی' ارادت خود را به امام حسین(ع) با این جمله ابراز کرده است: 'من زندگی امام حسین علیه السلام، آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده‏ و توجه کافی به صفحات کربلا نموده ام و بر من روشن شده است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، بایستی از سرمشق امام حسین پیروی کند.'
در نقل قول دیگری از گاندی آمده است: 'من نتیجه ای را که از مطالعات و تحقیق هایم درباره تاریخ زندگی قهرمانان کربلا به دست آورده بودم ، ارمغان ملت هند کردم. اگر بخواهیم هند را نجات دهیم واجب است همان راهی را بپیماییم که حسین بن علی ع پیمود'.
در طول ماه محرم عاشقان امام حسین(ع) در مکان هایی به نام امام باره یا همان حسینیه ها، جمع می شوند و به عزاداری در رثای سالار شهیدان می پردازند.
مردم هند علاقه بسیار زیادی به تعزیه دارند و این علاقه به حدی است که مراسم تعزیه در مکان های مختلف برگزار می شود و برپایی این مراسم گاهی تا اربعین حسینی نیز به طول می انجامد.
مردم هند اعم از شیعه، سنی و هندوها از مراسم عزاداری امام حسین(ع) استقبال ویژه می کنند و سال به سال بر شمار عزاداران اباعبدالله الحسین (ع) افزوده می شود و هر سال این مراسم با شکوه بیشتری از سال های قبل برگزار می شود.
شیعیان هند پیش از شروع ماه محرم با خانه تکانی و نظافت حسینه ها، مساجد و تکیه ها و آماده سازی مکان های عزاداری با شور و هیجان خاصی به استقبال این ماه می روند.
در مناطق شیعه نشین هند از جمله شهرهای بمبئی، دهلی، حیدرآباد، لکنهو، امروهه، کشمیر و روستاهای گوشه و کنار هند عموما مکان های ویژه ای ساخته شده که به امام باره معروف است و همچون تکیه ها و حسینیه ها در ایران است.
امام باره شهر لکنهو مرکز ایالت اوتارپرادش واقع در شمال هند که پرجمعیت ترین ایالت هند است از جمله بزرگترین امام باره های هند می باشد که قدمت آن به حدود چهارصد سال می رسد و در شمار آثار باستانی هند ثبت شده است و عزاداری در آنجا شور حال ویژه ای دارد.
از اول تا ششم محرم عموما مجالس عزاداری در منازل و در برخی امام باره ها انجام می شود اما از این روز به بعد دسته های عزادار بعداز ظهرها به خیابان ها می آیند و مراسم خود را به صورت راهپیمایی در خیابان انجام می دهند.
مجالس عزاداری امام حسین (ع) عموما شامل سخنرانی توسط علمای محلی و نیز نوحه خوانی به زبان محلی است.
نوحه خوانی ها به سبک ویژه ای انجام می شود که هیجان و شور خاصی در حاضران ایجاد می کند.
همانند دیگر مناطق شیعه نشین جهان، در هند هر روزه دهه اول محرم را به نام یکی از یاران امام حسین(ع) نام گذاری می کنند.
مسلمانان هند نیز در دهه محرم نذورات خاصی را انجام می دهند و رایج ترین نذر مردم هند توزیع شیر در میان عزاداران است.
در عزاداری روز نهم که به نام حضرت علی اصغر برگزار می شود، عزاداران گهواره ای را به صورت نمادین روی دستان خود حمل می کنند.
شیعیان هند شب عاشورا را نیز، همانند شبهای قدر گرامی می دارند و تا صبح بیدار می مانند و به عزاداری و مرثیه سرایی می پردازند.
عزاداری روز عاشورا نیز از بامداد این روز آغاز می شود و تا عصر ادامه می یابد.
عموما مردم در این فاصله به حرمت شرایطی سختی که در روز عاشورا بر خاندان امام حسین (ع) گذشته است، از خوردن پرهیز می کنند.
عزاداران پس از اتمام رسمی مراسم به هنگام عصر، روزه نمادین خود را با غذاهای نذری که با عدس و برنج پخته می شود افطار می کنند، که به این عمل «فاقه شکنی» گفته می شود.
بعد از نماز مغرب و عشا در روز عاشورا مراسم شام غریبان برگزار می شود و مردم هر شهر یا محله در یک محل جمع می شوند.
شیعیان هند در ماه و محرم و صفر هیچگونه مراسم ازدواجی انجام نمی دهند و مردم ترجیح می دهند لباس نو خریداری نکنند و از برگزاری مراسمی همچون جشن تولد نیز پرهیز می کنند.
زنان هندی نیز علاوه بر آنکه در مجالس عمومی که در امام باره ها برگزار می شود شرکت می کنند مجالس ویژه ای را در منازل خود برگزار می کنند که در آن زنانی که به «حدیث خوان» معروفند برای شرکت کنندگان در مراسم سخنرانی و مرثیه سرایی می کنند.
تا پیش از سال 1978 حرکت دسته های عزادار در خیابان ها ممنوع بود اما بعد از این سال شیعیان اجازه یافتند مراسم خود را در معابر عمومی نیز انجام دهند.
ایرانیان مقیم هندوستان نیز مراسم ویژه ای را در ایام ماه محرم برگزار می کنند.
رایزنی فرهنگی و خانه های فرهنگ جمهوری اسلامی ایران در شهرهای دهلی نو، بمبئی و حیدرآباد هرسال از شب اول تا شب پانزدهم ماه محرم مراسم سخنرانی، مداحی و عزاداری با حضور خانواده ها و دانشجویان ایرانی برگزار می کنند.
انجمن های اسلامی دانشجویان ایرانی مقیم هندوستان نیز هرسال در شهرهای مختلف هند از جمله دهلی نو، بمبئی، حیدرآباد، علیگر، پونا، میسور، بنگلور و چند شهر دیگر هند نظیر چنین مراسم عزاداری را در این مدت برگزار می کنند.
آساق**انتشار دهنده:احمدعلی خلیل نژاد