به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس «دنیا حیدری» در صفحه ورزشی روزنامه «جوان» نوشت:

مردم را به سخره گرفته‌اند. کک‌شان هم نمی‌گزد. دیگر جز این نمی‌توان تصور کرد. سال‌هاست که با عینک خوش‌بینی هم نمی‌توان ناکارآمدی آقایان را توجیه کرد و برایش دلیلی هرچند غیرمنطقی آورد. همه چیز عیان‌تر از آن است که بتوان سرپوشی بر آن گذاشت، اما امیدی هم به بهبود این اوضاع فاجعه‌آمیز نیست وقتی همه چیز به شوخی و بازی گرفته می‌شود و کسی هم خود را ملزم به پاسخگویی نمی‌بیند.
تا دیروز که همه فریاد می‌زدند راهی که می‌روید به ترکستان و اشتباه محض است، عده‌ای خنده‌های تمسخرآمیز تحویل می‌دادند که شلوغش نکنید و حاشیه نسازید. امروز هم که گند کار درآمده و از آنچه که می‌ترسیدیم سرمان آمده، ‌باز هم چیزی جز پچ‌پچ‌های در گوشی و جلسات پنهانی بی‌حاصل دیده نمی‌شود و کماکان هیچ مقام و مسئولی خود را موظف به پاسخگویی نمی‌داند. گویا کک‌شان هم نمی‌گزد که اگر غیر از این بود، وقتی خبرنگاران شخص وزیر را برای پاسخگویی به فاجعه‌ای که پرسپولیس را در آستانه بحرانی عظیم قرار داده احاطه کردند با جواب سربالا، آنها را متفرق نمی‌کرد و با نگاهی تحقیرآمیز پاسخی غیرمنطقی نمی‌داد که امروز اینجا برای رونمایی از آیین شهدا و صحبت کردن از دفاع مقدس جمع شده‌ایم! آقای وزیر؛ دفاع مقدس، دفاع از ذره‌ذره خاک و آبروی وطن بود، دفاعی که قرار نیست امروز تنها با پوسترها و گردن انداختن چفیه‌هایش خود را گول بزنیم. بلکه قرار است با سرلوحه قرار دادن رفتار و کردار قهرمانانش از آبروی وطن دفاع کنیم. وطنی که برای حفظ وجب به وجب آن خون‌ها داده شده، اما امروز بی‌توجهی‌های فاجعه‌آمیز مسئولان ورزشی، ‌آبرویش را به حراج گذاشته است. 
آنچه که امروز گریبان پرسپولیس را گرفته، چیزی بیش از بی‌توجهی مدیران یک باشگاه و ناکارآمدی آنها و حتی بی‌مسئولیتی و عدم حرفه‌ای‌گری یک بازیکن است. این بحران، نشان از ناکارآمدی، بی‌توجهی و عدم نظارت مسئولان دارد. آنها که انتخاب مدیران و زیردستان خود را ساده انگاشته و با تصمیم‌هایی نابجا، آشفته‌بازار امروز را باعث شده‌اند و به جای اینکه بابت اشتباهات نابخشودنی‌شان پاسخگو باشند، طفره می‌روند و روزه سکوت می‌گیرند و لب به سخن هم که می‌گشایند، چیزی جز توجیهات تکراری برای گفتن ندارند!
ورزش سال‌هاست که بابت بی‌کفایتی مدیران و مسئولان و مهم‌تر از آن عدم نظارت دستگاه‌های ذی‌ربط، ضربه‌های مهلکی را به جان خریده است. مسئولانی که در بدبینانه‌ترین حالت دست‌شان با دلال‌ها در یک کاسه است و برای بهبود اوضاع قدم از قدم برنمی‌دارند یا در خوشبینانه‌ترین حالت دانش کافی برای مدیریت ندارند که ناکارآمدی و بی‌کفایتی‌شان باعث می‌شود به بیراهه بروند و اوضاع را بدتر از آنی کنند که هست. مدیرانی که شاید اگر نظارتی دقیق بر رفتار و کردارشان بود، امروز شاهد پرونده‌های قطوری در فیفا و سایر نهادهای بین‌المللی نبودیم. پرونده‌هایی که نه فقط پول بیت‌المال را به تاراج می‌برد، بلکه آن را حیف و میل می‌کند و این در شرایطی است که عده کثیری از مردم به نان شب‌شان محتاجند. آنها با این کار آبروی ورزش ایران را نیز خدشه‌دار می‌کنند. 
مسئله تنها اوضاع امروز پرسپولیس و پرونده طارمی نیست. همین سال گذشته سه تیم از ایران با جریمه جدی فیفا برای جذب بازیکن جدید مواجه شدند و پرسپولیس هم به پرداخت مبلغ هنگفتی به ژوزه محکوم شد. حکم‌هایی که فوتبال ایران را نقره‌داغ کرد و جز نتیجه ندانم‌کاری‌های مدیران بی‌کفایت نبود. مدیرانی که نه کسی آنها را بابت فاجعه‌ای که به بار آورده بودند توبیخ و تنبیه کرد و نه حتی بازخواست، اتفاقی که سال‌هاست تکرار می‌شود، بی‌آنکه کسی خم به ابروی خود بیاورد یا تصمیمی برای مقابله با آن داشته باشد. شاید چون هیچ مقام و مسئولی نیست که آقایان را بابت اشتباهات فاجعه‌آمیزشان توبیخ یا حتی آنها را مستلزم به پاسخگویی کند، اما آیا اگر قرار بود ریالی از این همه پولی که از بیت‌المال حیف و میل می‌شود از جیب آقایان برود باز هم اوضاع به همین منوال بود؟ آیا آن زمان هم آقایان چشم بر ناکارآمدی و بی‌کفایتی مدیرانی که بر سرکار هستند می‌بستند یا همین مدیران تا به این اندازه در تصمیم‌گیری‌های خود بی‌مهابا بودند؟ بدون شک پاسخ منفی است، چراکه تنها زمانی که خرج از کیسه مهمان بود، حاتم طایی شدن آسان بود.

انتهای پیام/ز