آیت‌الله بهجت در پاسخ به سوالی ضمن تصریح به جایگاه زیارت عاشورا به حکایتی از حالت کشفی که برای یکی از بزرگان در اثر زیارت عاشورا ایجاد شده است، اشاره کرده‌اند.
از آیت‌الله بهجت پرسیدند: داستان‌ها و قضایایى از کسانى که پیوسته زیارت عاشورا مى‌خواندند و به این صورت، متوسل مى‌شدند، گردآورى و چاپ شده است. نظر حضرتعالى دراین‌باره چیست؟
ایشان پاسخ داده‌اند که: متن زیارت عاشورا، بر عظمت آن گواه است؛ خصوصا با ملاحظه آنچه در سند زیارت رسیده است که حضرت صادق (علیه السلام) به صفوان مى‌فرماید: این زیارت و دعا را بخوان و بر آن مواظبت کن. به درستى که من چند چیز را بر خواننده آن تضمین مى‌کنم: 1. زیارتش قبول شود. 2. سعى و کوشش وى مشکور باشد 3. حاجات او هرچه باشد، برآورده شود و ناامید از درگاه خدا برنگردد.
اى صفوان! این زیارت را با این ضمان، از پدرم یافتم و پدرم از پدرش...تا امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) و حضرت امیر نیز از رسول خدا (صلى‌الله علیه و آله و سلم) و رسول خدا (صلى‌الله علیه و آله و سلم) از جبرییل و او هم از خداى متعال نقل می‌کند و هرکدام این زیارت را با این ضمان، تضمین کرده‌اند و خداوند به ذات اقدس خود قسم یاد کرده که: هرکس این زیارت و دعا را بخواند، دعا و زیارت وى را بپذیرم و خواسته‌اش هرچه باشد، برآورده سازم.
و از سند او استفاده مى شود که زیارت عاشورا از احادیث قدسى است و همین مطالب، سبب شده است که علماى بزرگ ما و استادان ما- با آن همه مشغولیت‌هاى علمى و مراجعاتى که داشتند- به خواندن آن مقید بودند تا جایى که استاد ما، مرحوم حاج شیخ محمدحسین اصفهانى، از خداوند خواسته بودند که در آخر عمرشان، زیارت عاشورا را بخوانند و سپس قبض روح شوند و دعایشان هم مستجاب شد و پس از پایان این زیارت درگذشتند.
تقید شیخ صدرا بادکوبه‌ای به زیارت عاشورا
شیخ صدرا بادکوبه‌ای با تبحرش در علوم عقلى و نقلى، آنچنان مقید به زیارت عاشورا بود که به هیچ عنوان آن را ترک نکرد و کسى باورش نمى‌آمد که ایشان، اینچنین پایبند به عبادات و زیارت عاشورا باشد. یکى از بزرگان هم نقل مى‌کردند روزى به قبرستان وادى‌السلام رفتم، در مقام حضرت مهدى (عجل‌الله تعالى فرجه الشریف) دیدم پیرمردى نورانى، مشغول زیارت عاشورا است و از حالات او معلوم شد که زائر است. نزدیک او رفتم؛ حالت کشف براى من نمودار شد و حرم امام حسین (علیه‌السلام) و زائران آن حضرت را که مشغول رفت‌و‌‌‌‌آمد و زیارت بودند، مشاهده کردم! (شرح زیارت عاشورا و داستان‌هاى شگفت آن: 33-36.)
سبب آستان بوسی اهل‌بیت(ع)
 از سوی شیخ انصاری
مسلمانان در شأن اهل‌بیت (علیه‌السلام) در غایت اختلاف‌اند، چنان که در مورد قرآن نیز چنین هستند. برخى آن‌قدر ضعیف هستند که در بوسیدن ضریح آنها شک و اعتراض دارند.
آقایى ظاهرا به مرحوم شیخ انصارى که حرم یا ضریح را بوسید، اعتراض کرد که آقا شما هم؟! برعکس مرحوم دربندى به ایشان گفت: آقا کار شما براى مردم حجت است، وقتى به حرم مى‌روى، ضریح حرم حضرت ابوالفضل (علیه‌السلام) را ببوس. شیخ در جواب فرمود: عتبه درب را مى بوسم که گردوخاک پاى زوار است! در یکى از زیارت حضرت سید‌الشهدا (علیه‌السلام) آمده است:
ثم قبل الضریح من اربع جوانبه. بحارالانوار 98: 336؛ اقبال الاعمال: 712.