چکیده

هدف از انجام این تحقیق ، بررسی ارائه یک مدل از رابطه بین سرمایه اجتماعی و کیفیت زندگی آموزشی در بین دانشجویان تحصیلات تکمیلی دو دانشگاه فردوسی مشهد و حکیم سبزواری.می باشد. حجم نمونه 335 نفر برآورد گردید و به صورت تصادفی –طبقه ای و ساده در سال تحصیلی 95-94 انتخاب گردیدند. ضریب آلفای کرونباخ در گویه های سرمایه اجتماعی 0.836 برآورد شده است. ضریب آلفای کرونباخ در پرسشنامه در کیفیت زندگی آموزشی (نه متغیر) بین حداقل 0.712 ( توانایی علمی دانشجو) و حداکثر 0.881 به (انسجام آموزشی) برآورد شده است . نتایج این بررسی نشان داد که بین چهار مولفه سرمایه اجتماعی (مشارکت، شناخت، اعتماد و توانایی علمی) با کیفیت زندگی آموزشی دانشجویان رابطه معنی داری وجود دارد. از میان مولفه های سرمایه اجتماعی، مشارکت و شناخت علمی استادان و دانشجویان از یکدیگر، بیشترین نقش را در افزایش سرمایه اجتماعی دارند و همین طور بالاترین ضریب همبستگی متغیرهای کیفیت زندگی به دو متغیر پیشرفت و ماجراجویی با توانایی علمی به دانشگاه تعلق دارد. و بدنبال آن متغیرهای تعهدات آموزشی و نگرش مثبت به دانشگاه ، از اهمیت زیادی در ارتقای کیفیت زندگی آموزشی آنان برخوردار است.

کلیدواژه ها: سرمایه اجتماعی؛ کیفیت زندگی آموزشی؛ دانشگاه؛ تحصیلات تکمیلی

نویسنده:

عبدالمجید ارفعی مقدم: عضو هیات علمی پژوهشی

فصلنامه جامعه شناسی کاربردی - دوره 28، شماره 3 - شماره پیاپی 67، پاییز 1396.

برای مشاهده کامل مقاله روی فایل مقابل کلیک کنید.