پناهندگان روهینگیایی پس از روزها پیاده‌روی در گل و لای به همراه نوزادان یا افراد مسن سوار بر پشت خود، از دستیابی به مواد غذایی که در اردوگاه اوخیا در نزدیکی کاکس‌بازار در جنوب بنگلادش توزیع شد، بازماندند.
اردوگاه‌ها مملو از گروه‌های بزرگ انسانی هستند که از هجوم پی‌درپی ارتش برمه پس از حملات شورشیان روهینگیایی، فرار کرده‌اند. در این منطقه، تپه‌ها مملو از پرده‌هایی است که روی درخت‌های بامبو به عنوان پناهگاه‌های موقت برای خانواده‌ها در برابر باران‌های موسمی، کشیده شده است. ادوارد بیگبدر، نماینده یونیسف در بنگلادش، که عهده‌دار محافظت از کودکانی است که 60 درصد از پناهندگان را تشکیل می‌دهند، بر کمبود شدید امکانات اولیه، پناهگاه، غذا و آب آشامیدنی تاکید کرد.
روز چهارشنبه، شورای امنیت سازمان ملل از دولت میانمار خواست تا اقدامات فوری را برای توقف خشونت‌های بیش از حد در منطقه راخین (غرب) انجام دهد.
سازمان ملل متحد همچنین تأکید کرد که سازمان‌های بشردوستانه باید اجازه دسترسی به روهینگیایی‌هایی را که هنوز در میانمار هستند، داشته باشند. این درحالی است که هزاران نفر از مسلمانان روهینگیایی، به علت محاصره منطقه توسط نیروهای مسلح میانمار که رفتارهای ظالمانه آنها توسط پناهندگان توصیف شده است، در جنگل‌ها یا در جاده‌های منتهی به بنگلادش پناه گرفته‌اند. در روزهای اخیر سازمان ملل در مواجهه با تعداد زیاد پناهندگان، بر تصفیه‌قومی یا نسل‌کشی در این منطقه تاکید کرده است.
آنگ سان سوچی، ناراضی سابق و برنده جایزه صلح نوبل (رئیس‌جمهور فعلی میانمار)، درخصوص سکوت مبهمش در ارتباط با سرنوشت حدود یک میلیون اقلیت مسلمان تحت آزار و خشونت گروه‌های مسلح میانمار، مورد سرزنش منتقدان بین‌المللی قرار گرفته است. خشونت و تبعیض علیه روهینگیایی‌ها، به عنوان بیگانگان در میانمار ـ که بیش از 90 درصد جمعیت آن بودایی است ـ در سال‌های اخیر تشدید شده است. روهینگیایی‌ها به عنوان بزرگ‌ترین جامعه بشری بدون سرزمین در جهان مطرح هستند.
از زمان حذف حقوق شهروندی مسلمانان روهینگیایی میانمار توسط دولت در سال 1982، دولت میانمار محدودیت‌های زیادی را علیه مسلمانان اعمال می‌کند؛ آنها نمی‌توانند بدون مجوز به مسافرت بروند یا ازدواج کنند، آنها دسترسی به بازار کار یا خدمات عمومی (مدارس و بیمارستان‌ها) را در این کشور ندارند.
ستون‌های دود
رهبر میانمار که پس از اولین انتخابات آزاد بعد از 20 سال، از آوریل 2016 به قدرت رسیده است، قول داده که روز سه‌شنبه طی گفت‌وگوی مهم خود با ملت میانمار، به سکوتش درخصوص موضوع پایان دهد.
اما در زمین، این ارتش قدرتمند میانمار است که قدرت‌نمایی می‌کند و نتیجه این قدرت‌نمایی، به آتش کشیدن روستاهای محل سکونت مسلمانان روهینگیایی است که ستون‌های دود ناشی از آن، از ساحل رود ناف ـ که مرز طبیعی بین میانمار و بنگلادش به شمار می‌رود ـ قابل مشاهده است. قایقران‌ها برای عبور دادن پناهندگان مسلمان میانماری از رودخانه به خاک بنگلادش، برای یک مسیر 10 تا 30 دقیقه‌ای، از پناهندگان تا 100 دلار مطالبه می‌کنند درحالی که قبلا هزینه عبور از این مسیر، نیم دلار بود.
مومنا بیگوم، مسلمان 35 ساله درحالی که با پنج فرزندش در کنار جاده ایستاده، گفت که قایقران‌ها برای انتقال ما به آن طرف رودخانه، آخرین سکه‌های ما را هم گرفتند. او گفت هم‌اکنون ما می‌خواهیم به اردوگاه برویم، اما هیچ پولی برایمان باقی نمانده است.
ندیرا بانو گفت: صاحبان قایق‌ها وسط رودخانه، ما را تهدید کردند که اگر وسایل همراهمان را به آنها ندهیم، ما را به آب می‌اندازند. این بیوه 19 ساله مجبور شد آخرین یادگارخود از شوهرش را که یک گردن آویز طلای هدیه داده شده در عروسی‌اش بود، برای عبور از رودخانه، به قایقران‌ها بدهد. در روزهای اخیر، دادگاه‌های سیار دادگستری بنگلادش، ده‌ها نفر از صاحبان قایق‌های محلی و روستاییان متهم به سوءاستفاده از وضعیت اسفناک پناهندگان را محکوم کرده‌اند. با این وصف، همچنان اجساد پناهندگانی که در رودخانه غرق شده‌اند، در ساحل رودخانه مشاهده می‌شوند. پلیس در مصاحبه با خبرگزاری فرانسه، اعلام کرد که دو گروه جدید برای گرفتن اجساد قربانیان از آب که تعداد آنها از 30 آگوست تاکنون به 103 نفر رسیده، تشکیل شده است.
شورشیان مسلمان روهینگیایی میانمار ـ که مسئول عملیات‌های آخر ماه آگوست هستند ـ روز پنجشنبه ضمن اعلام توقف موقت حملات خود، هرگونه ارتباط خود را با تروریسم بین‌المللی رد کردند. ارتش نجات‌بخش روهینگیایی‌های منطقه «آراکان» (ARSA)، در توییتی اعلام کرده است: ما هیچ ارتباطی با القاعده، داعش یا هر گروه تروریست بین‌المللی دیگری نداریم و نمی‌خواهیم که این گروه‌ها در درگیری‌های آراکان (نام پیشین دولت راخین) دخالت کنند.
منبع: روزنامه فرانسوی وی‌آی‌اف
ترجمه محمدرضا مولائی
عضو هیات علمی دانشگاه محقق اردبیلی
نظر شما