به گزارش ایسنا، شانزدهمین جشن سالیانه انجمن منتقدان و نویسندگان خانه تئاتر، به دبیری محمد رسول صادقی در بنیاد سینمایی فارابی با حضور هنرمندان و مسئولان برگزار و برگزیدگان خود را معرفی کرد.

در ابتدای این مراسم با پخش کلیپی از مرحوم‌محمدرضا رستمی خبرنگار و فعال مطبوعاتی یاد او زنده نگه داشته شد و با حضور علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد سینمایی فارابی نشان عبدالحسین نوشین به الهه خسروی یگانه، همسر محمدرضا رستمی تقدیم شد.

خسروی یگانه با حضور بر روی صحنه با اشاره به اینکه تئاتر دغدغه اصلی همسرش بوده است، گفت: من اهل مرثیه سرایی نیستیم ولی همسر من هیچ وقت دنبال کسب مقام و ثروت نبود و در کار بسیار شریف بود. در این یک سال در نبود وی کارهای زیادی مثل ساخت کتابخانه‌ای در شهرش می‌خواستیم انجام دهیم، ولی نمی‌دانم چرا انجام کارهای بنیادین در کشور اینقدر با مشکل مواجه می‌شود.

او ادامه داد: من پیگیر تشخیص پزشکی اشتباهی که برای بیماری او انجام شده بود هم هستم و امیدواریم کمک کنیم که صدای آدم‌هایی باشیم که با این معضل درگیر هستند و اینکه وقتی پیش پزشک می‌رویم به نیت شفا باشد و نه از ترس.

در ادامه مراسم، عباس غفاری بعد از دریافت جایزه خود در بخش مطبوعات گفت: من دو سال بیکار بودم. نه در تئاتر و نه در مطبوعات هیچ کار و فعالیتی نداشتم. بعد از یک سال و نیم به کمک یکی از دوستانم به هنر آنلاین آمدم و از هنرمندان که به من اعتماد کردند تا با آنها گفت‌وگو بگیرم تشکر می‌کنم.

وی همچنین با بیان اینکه این روزها حال تئاتر خوب نیست، گفت: باید فکر اساسی کرد و البته ما به دنبال دولتی شدن تئاتر نیستیم. این تئاتر خصوصی هم واقعی نیست زیرا نظارت دولتی وجود دارد و بچه‌ها مجبورند برای نمایش آثار خود مدت‌ها  پشت در صف بکشند. اگر در بخش نقد می‌گوییم آثار خوبی نرسیده به این خاطر است که اصلا تئاتری که قابل نقد باشد هم وجود ندارد.
سپس در ادامه مراسم با آورن کیک تولدی، تولد فرزاد حسنی که اجرای این مراسم را برعهده داشت و بابک برزویه را جشن گرفتند.

نازنین سهامی‌زاده نیز بعد از دریافت جایزه خود در بخش کارگردانی از رخشان بنی‌اعتماد و لیلی فرهادپور به خاطر حمایت‌هایشان تشکر کرد و گفت: برای انجام اثر هنری خود هیج تهیه کننده و چشم‌داشت مالی نداشته است.

امین میری نیز بعد از دریافت جایزه خود در بخش کارگردانی ضمن تشکر از رخشان بنی‌اعتماد و لیلی فرهاد پور گفت: اگر حمایت دولت نباشد دلال‌های تئاتری زیاد می‌شوند و دوستانی که در ظاهر رفیق‌اند ولی در جاهایی روبه رویت می‌ایستند زیاد می‌شوند .از پیمان شریعتی ممنونم زیرا وقتی که در پالیز قرار بود نمایشم اجرا شود  نهایتا با کمک‌های او در قشقایی به اجرا رفت.

او ادامه داد: من مدافع زنان نیستم زیرا آنها می‌توانند حق خود را بگیرند. خبری که چند وقت قبل خواندم در باره نحوه استخدام معلمان زن مرا به این فکر انداخت که اولین معلمان ما مادرانمان هستند و این که کاش در زمانی که رانندگان را برای رساندن بچه هایمان استخدام می‌کنند هم همین سخت‌گیری‌ها را داشته باشند. من جایزه‌ام را به معلم کلاس اولم مهوش کاوه تقدیم می‌کنم .

تقدیر از علی‌اکبر فرهنگی

در ادامه  مراسم، برای تقدیر از علی‌اکبر فرهنگی کلیپی که در آن شخصیت‌های مطبوعاتی و فرهنگی مانند علیرضا بهرامی مدیر اداره اخبار فرهنگی خبرگزاری ایسنا،علیرضا تابش و چند تن دیگر  در مورد فرهنگی صحبت کردند پخش  و سپس  از علی اکبر فرهنگی از پیشکسوتان رسانه و استاد دانشگاه تقدیر شد و مرضیه برومند با حضور در جایگاه نشان عبدالحسین نوشین را به وی اعطاء کرد .

در این بخش،علی اکبر فرهنگی با بیان این که بسیار خوشحالم که در خدمت شما هنرمندان که اسطوره پاکی و نجابت هستید، حضور دارم، افزود: وقتی وارد دانشگاه اوهایو شدم پال نیومن تازه فارغ التحصیل شده بود. در دانشگاه ما سخنرانی کرد و در آن زمان با خودم فکر کردم کاش چنین چیزی در کشور خودمان وجود داشت. جای چند واحد درسی در دانشکده هنر خالی است و یکی از آنها ارتباطات و دیگری مدیریت سازمان هنری است.مدیریت سازمان هنری باید در اختیار کسانی باشد که با دانش امروزی آشنایی داشته باشند. هنرمندان در عرصه خودشان متخصص هستند و مدیران هم بینش هنری ندارند در نتیجه یک نوع جدایی بوجود آمده است و امیدوارم شما بانی خیر شوید تا در آینده این ارتباطات بین دانش این رشته و هنر ایجاد شود. جایزه‌ام را به دانشجویان ارتباطات تقدیم می‌کنم.

زهرا اشرقی نوه امام خمینی (ره) نیز با حضور بر روی صحنه، گفت: این مراسم از دیگر جاهایی که من را به آن دعوت می‌کنند خیلی متفاوت است. البته باید بگویم اینجا خیلی بهتر از آنهاست زیرا که اینجا همه خودشان هستند. وقتی از من خواسته شد تا در این جشن شرکت کنم طول کشید تا جواب مثبت بدهم زیرا که فکر می‌کردم من یک وصله ناجور برای این جشن هستم.

او با بیان اینکه ورود به زندگی سیاسی خواسته خانوادگی بود با طنز بیان کرد: البته من ژن هنری هم دارم. خودم کار هنری را دوست دارم ولی بنا به شرایطی نمی‌توانم به صورت حرفه‌ای به آن بپردازم.

در ادامه مراسم، روح‌الله جعفری بعد از دریافت جایزه خود در بخش بهترین پژوهش گفت که به دکتر روحانی یادآور شدم که اگر می‌خواهید برای آبادانی کشور کمک کنید باید به پژوهش کمک کنید اما گویا گوش شنوا وجود ندارد. اگر دنبال باز کردن قفل‌ها هستید به امر پژوهش توجه کنید و گر نه این در همیشه بسته می‌ماند.

لیلی فرهادپور که برای اعطای نشان به علی‌اکبر عبدالعلی‌زاده در جایگاه حاضر شده بود با اشاره به اینکه داوران به گونه‌ای نوشته‌اند که انگار به اجبار برگزیده‌ها را در بخش‌های مختلف معرفی کرده‌اند درباره خبرنگاران گفت: شما جوانان خبرنگار باید پیشرو باشید و جلوتر از خودتان را ببنیند. ما در جایی زندگی می‌کنیم که دور و برمان جنگ است و مسلمانان را در نقاط مختلف دنیا مثل میانمار می‌کشند. ما امیدمان به شما دهه هفتادی‌ها است.
عبدالعی‌زاده بعد از دریافت نشان خود در این بخش بیان کرد که خوشحالم در این جمع هستم و اینکه در این جشن به مطبوعات و رسانه‌ها توجه شده است. جشن از کیفیت خوبی برخوردار است و امیدوارم این مدل توجه‌ها به خبرنگاران و رسانه‌ها در دیگر جشن‌ها هم باشد. وجهی که فراموش شده است بحث آموزش است و امیدواریم بتوانیم با اندک توانایی و سوادی که داریم قدمی در این راه برداریم.
در ادامه مراسم، الهام پاوه‌نژاد که برای بخش تقدیر از علیرضا کوشک جلالی به جای او به جایگاه آمده بود با ابراز خوشحالی از این اتفاق گفت: علیرضا کوشک جلالی در حال جنگیدن با یک بیماری است. او ماه گذشته که تهران را به مقصد آلمان برای اجرای نمایشش ترک می‌کرد بر روی ویلچر نشسته بود.

اسماعیل شنگله: بخشی از تقصیرات در تئاتر گردن خودمان است

سپس مراسم تقدیر و نکوداشت اسماعیل شنگله با حضور احترام برومند و لیلی رشیدی انجام شد. در این بخش،اسماعیل شلنگه با اشاره به آن چه از ابتدای مراسم تا آن لحظه گذشته بود، گفت: «برمی‌گردم به آن چه از ابتدا در این مراسم شنیدیم. اکثرا شکایت داشتید از آن چه از بعد از انقلاب بر تئاتر و تئاتری‌ها گذشته است. من نمی‌خواهم از کسی یا چیزی دفاع کنم ولی نباید فراموش کنیم که بخشی از تقصیر هم به گردن خودمان است. پیش از انقلاب در بیشتر شهرهای بزرگ ایران تئاتر داشتیم اما انقلاب که شد همه جمع شدند و آمدند تهران. با هر کدام شان هم که حرف می‌زدیم که چرا این کار را کردید می‌گفتند مسئولین شهرمان تئاتر نمی‌خواستند و ما هم آمدیم این جا. آنها به شهری آمده بودند که فقط یک تئاتر شهر داشت و این همه متقاضی.»

این بازیگر ادامه داد: آن طور که به من گفته‌اند سالی حداقل 1000 فارغ التحصیل از دانشگاه‌ها بیرون می‌آیند که تئاتر خوانده‌اند. اکثر اینها هم در تهران می‌مانند. می‌مانند که چه کنند؟! آن قدر زیاد شده‌ایم که به جان هم می‌افتیم و برای هم می‌زنیم. مقصر فقط حکومت نیست. ما هم هستیم که همه مان یک جا، جمع شده‌ایم.

او با اشاره به شایعه فوت شدنش که در چند وقت اخیر چندین بار گفته شده بیان کرد:هر چند وقت یک بار هم می‌گویند من مرده‌ام! آخری‌اش همین چند وقت پیش بود. یکی از دوستانم که وقتی مرا زنده دید به شدت تعجب کرد. می‌گفت؛ وقتی خبر فوتت را شنیدم با خودم گفتم چرا زودتر سراغت را نگرفتم و حتی رویم نشد زنگ بزنم به خانواده‌ات تسلیت بگویم!

او خطاب به فرزاد حسنی ادامه داد: در آخرین بازی‌ام با شما همبازی بودم و دیگر هیچ وقت دیگر بازی نخواهم کرد. در آخرین کارم دیدم دو نفر از بازیگران که دوستانم هم بودند ساعت که چهار و نیم، پنج می‌شد مرتب می‌گفتند کِی ماشین میاید دنبالمان؟! و دیرمان شد! بعدا فهمیدم اینها همزمان سر چند کار هستند و هر گوشه از وجودشان را یک جا گِرو گذاشته‌اند و نکته اینجا است که از ماست که بر ماست!

همایون غنی‌زاده: به تماشاگران توهین نکنید!

همایون غنی‌زاده نیز بعد از دریافت جایزه خود به عنوان رتبه اول نمایش برگزیده با اشاره به اینکه مخاطبان، ثروت لا یزال تئاتر ما هستند،گفت: به اندازه کافی به مخاطبان توجه نشده است. ما باید به تماشاچی‌ها جسارت و اعتماد به نفس بدهیم. نباید به آنها دستور بدهیم و کم فروشی کنیم در سالن‌هایی که کیفیت‌اش پایین است و قیمت بلیت‌اش گران. تماشاگر سکوت می‌کند و تئاتر را نگاه می‌کند. باید ارزش این سکوت را بدانیم.

او افزود: نباید به آنها دستور بدهیم که چه کار کنند و چه کار نکنند. هنرمند فقط باید با هنرش مخاطب را مجاب کند و تماشاگر را به دیدن نمایش ترغیب کند و این اتفاقات اخیر را که با تماشاچی‌ها برخوردهای بدی می‌شود روند اشتباهی است و باید به مخاطب جسارت بدهیم. ما حق نداریم به تماشاگر توهین و اعتراض بلند بکنیم.

بنی‌اعتماد: آداب تماشاگری را رعایت کنیم

در ادامه سخنان همایون غنی‌زاده، رخشان بنی‌اعتماد که برای اهدای جایزه او به روی صحنه آمده بود گفت: از اینکه این احترام را برای تماشاچی قائل هستی خیلی خوشحالم ولی ما خیلی اوقات آداب بعضی چیزها را نمی‌دانیم. آموزش و استاندارد نداریم و این یک احترام متقابل است. خود من، این یکی از عذاب‌هایم است که وقتی در جایی دعوت می‌شوم تماشاچی‌ها در حال رفت و آمد باشند و سرشان به گوشی تلفن گرم باشد بنابر این رعایت آداب تماشاگر بودن هم باید رعایت شود.

قم؛ سخت‌ترین شهر برای کار تئاتر

در آخرین بخش علی مسعودی که برای گروه تئاتر گاراژ برگزیده شده بود از اتفاقاتی که برای اجرایش در شهر قم افتاده بود، گفت: در پارکینگی در شهر قم چند طبقه زیر زمین اجرا داشتیم با اینکه مجوز هم داشتیم، مامورانی آمدند و شرایط بدی رقم خورد. اما اکنون ما در آبادی‌ها و شهرستان‌ها اجرا می‌کنیم و می‌چرخیم. فکر کنم سخت‌ترین شهر برای تئاتر کار کردن شهر قم است.

برگزیدگان بخش مطبوعات این دوره با حضور هیئت داوران این بخش سید فرید قاسمی، روح الله جعفری، بابک برزویه بر روی صحنه به شرح زیر اعلام شد:

گزارش: در این بخش به خاطر ضعف مشهود، نامزد و برگزیده‌ای اعلام نشد.
گفت‌وگو: عباس غفاری از خبرگزاری هنر آنلاین
مقاله: صبورا شهبانی باهر از فصلنامه هنرهای نمایشی و موسیقی
نقد: در این برگزیده‌ای اعلام نشد.
یادداشت: سبا حیدرخانی از خبرگزاری ایلنا
ترجمه: شیرین میرزانژاد از خبرگزاری هنر آنلاین
عکس: مرجانه پور حسین
در ادامه دو نشان در بخش مسئولیت اجتماعی به دو کارگردان جوان اعطاء شد: اولین نشان مسئولیت اجتماعی به نازنین سهامی زاده برای نمایش مانوس تعلق گرفت. دومین نشان مسئولت اجتماعی به امین میری برای نمایش شلتر اهدا شد.

زهرا اشراقی نوه امام خمینی (ره)  با حضور در جایگاه برای بخش بهترین پژوهش، جایزه این بخش را به شیوا مسعودی برای کتاب کارنامه تلخکان و روح الله جعفری برای کتاب «گروه هنر ملی از آغاز تا پایان» اهداء کرد. سپس نشان عبدالحسین نوشین با حضور لیلی فرهادپور به علی‌اکبر عبدالعی‌زاده به عنوان خبرنگار فعال و به پاس توجه جدی به ایجاد اشتغال برای همنفی‌ها ،انتشار سالنامه تئاتر،نگارش سند چشم‌انداز تئاتر و سردبیری سایت ایران تئاتر اهداء شد.

همچنین با حضور مریم دوستی در جایگاه، در بخش بهترین‌های نشر، لیلا حسین خانی برای انتشارات «آگه» برگزیده شناخته شد.سیمین غانم هم با حضور در جایگاه در بخش تقدیر ویژه از دو چهره فعال تئاتری، جوایزی را به علیرضا کوشک جلالی که الهام پاوه نژاد به علت حضور نداشتنش آن را دریافت کرد و حسین محب اهری که البته او نیز در سالن حضور نداشت، اهدا کرد. رخشان بنی‌اعتماد نیز با حضور در جایگاه جوایز بخش نمایش برتر را اهدا کرد.

رتبه سوم نمایش برگزیده به عامر مسافر آستانه برای نمایش صوراسرافیل، رتبه دوم به صورت مشترک به محمد رحمانیان برای نمایش نام تمام مادران و محمد رضایی راد برای دوشس ملفی و رتبه اول به همایون غنی زاده برای نمایش می سی سی پی نشسته می‌میرد اهداء شد.

سپس هنگامه اخوان با حضور در جایگاه، جوایز بخش موثرترین برنامه رادیویی و تلویزیونی حوزه تئاتر را اهدا کرد.

جایزه بهترین برنامه رادیویی را فرهاد دهنوی برای نمایش پرده آخر از شبکه رادویی گفت‌وگو و بهترین برنامه تلویزیونی در حوزه تئاتر را امیر قمیشی برای چشم شب روشن دریافت کرد.
در آخرین بخش جوایزقشنگ کامکار با حضور در جایگاه، جایزه بخش بهترین گروه تئاتری را به علی مسعودی برای گروه تئاتری گاراژ از شهر قم اهدا کرد.

از هنرمندان و مسیولین حاضر در این مراسم می‌توان به اکبر زنجان پور، احترام برومند، مرضیه برومند، سعید پورصمیمی، الهام پاوه نژاد، حمید لبخنده، لیلی رشیدی، رخشان بنی‌اعتماد، مهدی فخیم‌زاده، زهرا اشراقی، علی اکبر فرهنگی، همایون غنی‌زاده، علیرضا تابش، اسماعیل شنگله، روح‌الله جعفری، سیمین غانم، بابک برزویه، فرید قاسمی، محمد رسول صادقی، لیلی فرهادپور، مریم دوستی، محمد رحمانیان، هنگامه اخوان، فرهاد دهنوی و...اشاره کرد.