'برخا دات' گزارشگر تلویزیون هند و دارنده جایزه ملی روزنامه نگاری این کشور دراین گزارش آورده است:'آنگ سان سوچی' رئیس جمهور 'میانمار' بر کشوری حکومت می کند که ارتش آن بیرحمانه دست به جنایتی زده است که سازمان ملل آن را ' مصداق کامل 'یک نسل کشی قومی ' علیه قومیت ' روهینگیا' نام برده است و این خانم دارنده جایزه 'صلح نوبل' با خونسردی کامل نظاره گر این جنایات فجیع است.
روهینگیا؛ نام اقلیت مسلمان ساکن ایالت 'راخین' است که اکثریت ساکنان آن را بودایی ها تشکیل می دهند.
این بیرحمی و خونسردی که این دارنده صلح نوبل نسبت به جنایاتی که در کشورش در حال وقوع است از خود نشان داده است، ثابت کرد تمام آن کانون توجهی که تا پیش از این اکثر رسانه های جهان ( رسانه های غربی) به این خانم داشته اند و او را یک قهرمان مقاومت مسالمت آمیز معرفی کرده اند؛ اشتباه بوده است.
تمام آنچه که از این خانم تا به حال در ذهن افکارعمومی جهان ساخته شده بود فقط یک تصویر بوده و اصالت نداشته است. اتفاقا همین توجه نفس گیر رسانه ها به این شخص بود که از او یک متعصب به آئین و مذهب شخصی اش را ساخت.
این خانم که روزگاری تمام عمرش را صرف اعاده حقوق مدنی کرده است امروز به یک انسان بیرحم تبدیل شده است.
فیلم ها و تصاویر ماهواره ای نشان می دهد و ناظران بین المللی هم آن را تصدیق می کنند که دهکده های 'روهینگیا' دارند در آتش می سوزند و نزدیک به 400 هزار انسان آواره شده اند و در حال عبور از مرزهای میانمار برای ورود به بنگلادش هستند.
ارتش میانمار این اعمالش را توجیه می کند و می گوید که دارد شورشیان روهینگیا را که ماه گذشته به یک پاسگاه پلیس حمله کردند تار و مار می کند.
اما این جنگجویان روهینگیا نیستند که دارند مجازات می شوند بلکه این مردم عادی و بی گناه اند که دارند زیر ضربات کوبنده دولت برمه خرد و داغان می شوند. این جمعیت تحت ستم و سرکوب بیشتر از یک سوم جمعیت روهینگیا را در میانمار تشکیل می دهند.
همه آنهایی که موفق به فرار از این مهلکه شده اند در بیان شرح حالشان می گویند که سربازان و بودایی های استان ' راخین' به مردم می گویند که خانه هایشان را ترک کنند آنگاه کل دهکده را آتش می زنند و می سوزانند.
' میناکشی گانگولی' مدیر دایره جنوب آسیا در 'سازمان دیده بان حقوق بشر' هم می گوید که تصاویر ماهواره ای آتش سوزی های وسیع در منطقه را ثبت کرده است. او اشاره می کند که به علت وزیدن بادهای موسمی در منطقه این تصاویر مات است اما با این وجود آتش آنقدر مشتعل است که به وضوح در این تصاویر قابل تشخیص است.
صدها تن در این نسل کشی کشته شده و از بین رفته اند.
این درحالیست که ' آنگ سان سوچی' نه تنها این اعمال هولناک را محکوم نکرده است بلکه همینطور کناری نشسته است وسکوت کرده است در حالیکه شاهد است کشورش تا چه اندازه دچار شکاف و دسته بندی قومیتی و دینی شده است.
واقعا مضحک است. ' آنگ سان سو کی' الگوی الهام بخش خود را 'مهاتما گاندی' معرفی کرده است.
اما کشوری که مهاتما گاندی به آن تعلق داشت یعنی هند؛ کشوری است که حوادث دلخراشی که در کشور میانمار می گذرد؛ دل مردم آن را به درد آورده است.
خانم آنگ؛ واقعا آبرویت رفت.
هند ؛ جزء اولین کشورهایی بود که کمکهای بشر دوستانه برای آوارگان میانماری ارسال کرده است ضمن آنکه دولت هند هم از دولت 'برمه'(میانمار) خواسته است خویشتنداری پیشه کند و بلوغ سیاسی خود را نشان دهد و فقط در فکر تامین رفاه و آسایش نیروهای امنیتی کشور نباشد بلکه تامین رفاه و آسایش مردم عادی هم جزء وظایف حکومت است.
تاکنون 40 هزار تن از آوارگان میانماری درهند اسکان داده شده اند.
در این راستا شایسته است که سایر کشورهای جهان از جمله کشورهای آمریکای شمالی و اروپا و استرالیا هم اقدام به پذیرش پناهجویان میانماری نمایند.
هند به دلیل ابراز تاثر عمیق از ماجرای میانمار و واکنش نشان دادن به آن ؛ متهم به فرقه گرایی شده است به این دلیل که قومیتی که در میانمار تحت ستم واقع شده اند نژاد هندی دارند. سازمان ملل هم یکی از این افراد و نهادهاست. اما سازمانی که یک رژیم سرکوبگر همچون عربستان سعودی را در راس بالاترین بدنه حقوق بشر خود قرار داده است به چه حقی خود بر روی سکو می رود و داد حقوق بشر سر می دهد.
یک فاجعه انسانی در میانمار اتفاق افتاده است و در کانون آن زنان؛ کودکان و نوزادان قرار دارند و در حال جان کندن اند.
نمایش فیلمی گزنده از این حوادث که مردی را نشان می دهد که سبدی بر دوشش است و در آن پدر و مادرش را قرار داده است و دارد فرار می کند و مایل ها و مایل ها دورتر می رود؛ حقیقتا تکان دهنده است و خبر از عمق اسف بار بودن اوضاع میانمار می دهد.
اروپام**1591** 1064
مترجم: اقدس السادات حسینی ** انتشار دهنده : فرشاد محسن زاده