به گزارش نصر، انتشار نامه سرگشاده "فعالین سیاسی اصلاح طلب و مسئولین ستادهای انتخاباتی ریاست جمهوری در استان آذربایجان شرقی" به رئیس جمهور و پیشنهاد دو گزینه از جمله "میر علی اشرف عبداله پوری حسینی" رئیس سازمان خصوصی سازی برای تصدی پست استانداری آذربایجان شرقی در حالی صورت می گیرد که امکان حضور وی در کاخ استانداری آذربایجان شرقی در سایه عملکردش در دو دوره ریاست سازمان خصوصی سازی کمتر از سایر گزینه های مطرح شده است.

میرعلی اشرف عبدالله‌پوری حسینی متولد ۱۳۴۰ در تبریز است و پیشتر نماینده تبریز در مجلس شورای اسلامی در دوره های سوم و ششم بوده است.

وی در ۴ مهر ۱۳۹۲ از سوی علی طیب نیا، وزیر امور اقتصادی و دارایی دولت وقت، به جای محمدرحیم احمدوند رئیس سازمان خصوصی سازی و معاون وزیر اقتصاد شد.

پوری حسینی پیش از این نیز ریاست این سازمان را بر عهده داشته است و اولین رئیس سازمان خصوصی سازی از سال ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۴ بود که در خردادماه سال ۱۳۸۳ جایگزین احمد میرمطهری به عنوان رئیس سازمان خصوصی سازی شده بود.

وی در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 1392 و 96 رئیس ستاد انتخاباتی حسن روحانی در آذربایجان شرقی بود و از این جهت انتظار می رود در دولت دوازدهم هم به مانند دولت گذشته بدون میز باقی نماند.

عملکرد پوری حسینی در طول دوره های ریاستش بر سازمان خصوصی سازی دستکم در آذربایجان شرقی سال هاست که مورد مناقشه و انتقاد قرار دارد، به طوری که سهام اکثر قریب به اتفاق صنایع بزرگ و مادر صنعتی آذربایجان شرقی در دوره وی به بخش غیر دولتی منتقل شد که در این میان سهم بخش خصوصی واقعی با اهلیت قابل قبول ناچیز است.

بر اساس گزارش های رسمی، از 28 واحد بزرگ صنعتی و معدنی واگذار شده به بخش خصوصی در آذربایجان شرقی، 20 واحد (70 درصد) با مشکل و بحران مواجه اند.

واگذاری صنایع مادر به بخش خصوصی نالایق و فاقد اهلیت صنعتی در سال های گذشته سبب از دست رفتن توان بزرگی از ظرفیت صنعت و اشتغال کشور شد؛ این موضوع در آذربایجان شرقی نمود بیشتری پیدا کرد، چرا که غالب جمعیت این استان در بخش صنعت فعال اند و با کار و صنعت اُخت هستند.

به گزارش نصر، 28 واحد تولیدی بزرگ آذربایجان شرقی از سال 1380 تا 1395 توسط سازمان خصوصی سازی و شرکت های سرمایه گذاری بانک های دولتی در حالی به بخش خصوصی واگذار شده اند که ابهامات زیادی در خصوص عملکرد این سازمان وجود دارد.

لیست 28 واحد بزرگ صنعتی واگذار شده به بخش خصوصی استان را شرکت های پمپ ایران، تراکتورسازی ایران، آهنگری تراکتورسازی، داروسازی زهراوی، ریخته گری تراکتورسازی، چرخشگر، ماشین آلات صنعتی تراکتورسازی، موتورسازان تراکتورسازی، کمپرسورسازی تبریز، خدمات صنعتی تراکتورسازی، لیفتراک سازی سهند، موتوژن، کلر پارس، پیستون ایران، مس مزرعه، بنیان دیزل، پالایش نفت تبریز، طرح فولاد میانه، فولاد آذربایجان، ماشین سازی تبریز، ریخته گری ماشین سازی تبریز، غله و خدمات بازرگانی منطقه 8، پتروشیمی تبریز، آذریت، صنایع چینی بهداشتی ارس و بلبرینگ سازی تبریز تشکیل می دهند.

واگذاری 28 کارخانه بزرگ صنعتی و معدنی آذربایجان شرقی توسط سازمان خصوصی سازی و شرکت های سرمایه گذاری بانک های دولتی در حالی است که ابهامات متعددی در قیمت، نحوه واگذاری و اهلیت خریداران آن ها وجود دارد که پس از 15 سال هنوز هم بی پاسخ مانده و گاهاً اسناد مربوطه از دسترس خارج است.

سرنوشت گروه ماشین سازی تبریز نیز به عنوان یکی از مهمترین صنایع مادر کشور همچنان در هاله ای از ابهام قرار دارد و سهام آن پس از واگذاری به صندوق بازنشستگی فولاد ایران هم هنوز در سازمان خصوصی سازی است و تکلیف واگذاری سهام این گروه به «شستا» هنوز مشخص نشده است.

چنین وضعیتی در حالی است که قریب به اتفاق صنایع واگذار شده تبریز و آذربایجان شرقی که به واسطه عملکرد سوال برانگیز سازمان خصوصی سازی در محاق بحران و تعطیلی قرار گرفته اند، جزو صنایع مادر کشورمان محسوب می شوند و با مشکل مواجه شدن آن ها بخش های بزرگ تر و پایین دستی این صنایع را با رکود مواجه کرده است. همچنین در سال های گذشته بخش بزرگی از توان مدیران و رسانه های استان به جای تمرکز بر توسعه آذربایجان شرقی، صرف حل و فصل بحران های به وجود آمده به واسطه واگذاری صنایع بزرگ استان به افراد فاقد اهلیت صنعتی شده است.

گل سرسبد واگذاری های صنایع بزرگ استان به بخش خصوصی فاقد اهلیت لازم، کارخانه «بنیان دیزل» بود که به تولید موتورهای دیزلی می پرداخت و با امضای حکم تغییر کاربری آن توسط اسماعیل جبارزاده، استاندار سابق آذربایجان شرقی اکنون جز تلی از خاک و زمین فوتبال آن چیز دیگری از این صنعت مادر تبریز باقی نمانده است.

عملکرد "میر علی اشرف عبدالله پوری حسینی" در سازمان خصوصی سازی به طور مشخص در واگذاری صنایع بزرگ دولتی آذربایجان شرقی کمتر نقطه روشنی دارد و مطرح شدن نام وی برای تصدی پست استانداری آذربایجان شرقی را به شدت تحت شعاع خود قرار می دهد؛ به طوری که نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم به احتمال انتصاب آقای پوری حسینی به سمت استانداری آذربایجان شرقی واکنش نشان داده اند.

یعقوب شیویاری، سخنگوی مجمع نمایندگان آذربایجان‌‌شرقی در خصوص مطرح شدن نام پوری حسینی به عنوان یکی از کاندیداهای تصدی پست استانداری بیان داشت: به شخصه از عملکرد او در سازمان خصوصی سازی رضایت ندارم و شاید هم عملکرد ایشان در راستای سیاست‌‌های دولت بوده است اما در خصوص بعضی فعالیت‌‌ها مانند واگذاری برخی کارخانه‌‌های دولتی با قیمت پایین، از نظر عملکردی اصلا از پوری‌‌حسینی راضی نیستم.

حجت الاسلام آل هاشم نماینده ولی فقیه در آذربایجان شرقی و امام جمعه تبریز نیز در دیدار اخیر خود با فعالان اقتصادی استان خواستار توجه بیشتر در مقوله واگذاری ها شده و خطاب به مدیران سازمان خصوصی سازی گفته بود: در موضوع واگذاری واحدهای تولیدی و صنعتی استان به بخش خصوصی دقت لازم صورت نگرفته است.

با رفتن اسماعیل جبارزاده به وزارت کشور، صندلی صدارت کاخ استانداری آذربایجان شرقی خالی شده است و گزینه های مطرح شده از سوی دولت و جریان های سیاسی مختلف برای جایگزینی جبارزاده چندان چنگی به دل نمی زنند.

تبریز و آذربایجان بنیان گذار مشروطیت در ایران هستند، آذربایجان قطب صنعت و تجارت و دروازه ایران به اروپاست و انتظارها از والی آذربایجان مدیری در حد وزن سیاسی یک وزیر است، اما رئیس جمهور و وزارت کشور تا کنون انتظارها را برآورده نکرده اند.

شرایط و مناسبات آذربایجان شرقی به گونه ای است که نیاز به استانداری با تجربه، متعهد و متخصص آشنا به مسائل استان بیش از هر زمان دیگری محسوس است تا توسعه آذربایجان شرقی با شتاب پیش رود. لازم است شخص آقای روحانی به حساسیت ها در این خصوص توجه نماید و استانداری لایق صدارت آذربایجان شرقی و بدون حاشیه سیاسی و اقتصادی و نیز متخصص در امور راهی عمارت تبریز کند.

* گزارش از محمد سهرابی

انتهای پیام/