به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از تیتریک با علی عزیزی مدرس دانشگاه و متین رضوانی پور پژوهشگر موسیقی در خصوص برگزاری همایش سوگواره به گفتگو پرداخت.

علی عزیزی مدرس دانشگاه گفت: این جلسات باید مستدام و از خیلی وقت قبل رخ می داد شاید آخرین جلسه ای که اتفاق افتاد برای 17 سال پیش بود و بعد از آن جلسه ای نداشتیم قطعا نمایش، آین های نمایشی سنتی شبیه خوانی یکی ازسرمایه های بسیار گران و ارزشمند ما در حوزه فرهنگ و مذهب است.

این مدرس دانشگاه افزود: ضرورت دارد که در مورد تعزیه گفتگو شود و فرصتهایی برای نقد علمی و فنی بوجود بیاید خوب کمتر به این موضوع توجه شده است در سالهای اخیرما گروه های جوان بسیاری را دیدیم در سطح استان و شهرستان ها شکل گرفتند و اینها اگر درست مدیریت نشود بعدها شاهد گروه هایی با کارهایی خالی از اصالت و صحت اجرا خواهیم بود این نهال ها تا تازه و جوان می باشد باید مدیریت شوند و اگر این جوانان آموزشهای غلطی را ببینند قطعا درست کردن آن خیلی سخت و هزینه بیشتری از اکنون خواهد داشت.

این پژوهشگر تعزیه ادامه داد: گفتگو درمورد تعزیه خیلی شایسته می باشد که در این مورد و موضوع اتفاق بیافتد ترجیح هم این است که در اینگونه سمینارها که از کل استان جمع می شوند شاهد اساتید برجسته تر و حرفه ای تر باشیم و تا خدایی نکرده مسیر و راه  را به دوستان اشتباه نشان ندهیم نیاز است با کار کارشناسی بیشتر و حساسیت بیشتری در این قسمت قدم برداریم .

مدرس هنر دانشگاه با اشاره به اینکه تنها نگاه کردن به تعزیه از خارج گود مانند نگاه حوزه موسیقی به تعزیه، نگاه بازیگری به تعزیه و..درست نبوده است، اظهار کرد: این امر به نظر من اشتباه نیز می باشد کسانی که بیرون از حوزه تعزیه هستند و نظر می دهند و این حوزه را در ک نکرده اند به ثواب و مصلحت نیست اظهار نظر کنند.

این کارشناس ارشد کارگردانی اظهار کرد: خودمان میراث داران خوبی برای گنج معنوی تعزیه باشیم تا دیگر برای ما برنامه ریزی و کارگردانی نکنند ما در کشور تمام پتانسیل های لازم را داریم و تنها نیاز به یک برنامه ریزی در این خصوص می باشیم

علی عزیزی گفت: امیدواریم دراین دوره های آموزشی عزیزان زیر نظر اساتید مطالعه کنند و ایرادهای کار و نسخ را رفع کنند نیاز به کل آن هم نیست همین که به مرور زمان در طول سال از یک نقطه شروع کنیم تا این روند اصلاح گردد شروع خوبی می تواند باشد شاید ضرورت داشته باشد یک مجلس خواص در یک جلسه مورد بررسی قرار گیرد مثلا مجلس شهادت حضرت علی اکبرو دوستان در یک کارگاه دو روزه یا چندروزه این رابخوانند و اشکالات مرتفع و آموزش ها تکمیل تا آنچه صحیح هست اجرا گردد.

مدرس دانشگاه گفت: در هر حال نظر دادن در تعزیه کار بسیار سخت و مشکلی می باشد زیرا باید درآن کانسب و فضای فرهنگی باشیم تا بتوانیم در مورد آن صحبت کرد آنان که خارج از این فضا هستند نمی توانند در مورد آن صحبت و یا نظر بدهند و کسانی هم که در این فضا هستند عموما دانش فنی، علمی و آکادمیک این موضوع را ندارند پس ما نیروهای بسیار محدود وکمی را در حوزه تعزیه داریم که می توانند نجات بخش و کمک کننده باشند امیدوارم در اینگونه سمینارها از اینگونه اساتید بهرمند شده و باعث افزایش دانش و تجربه در تعزیه با حضور آنان باشیم.

پژوهشگر تعزیه ادامه داد: ما نیاز به بودجه تخصصی در رابطه با تعزیه داریم نه تنها اداره ارشاد بلکه میراث فرهنگی گردشگری و صنایع دستی ، شهرداری و ادارات مرتبط دراین زمینه باید ورود کنند چون تعزیه ثبت جهانی شده و بعنوان میراث جهانی می باشد و در تعزیه تنها چند مجلس را مردم بانی آن هستند و در تاسوعا و عاشورا نذوراتی دارند،پرداخت می کنند و خوانده می شود ولی بسیاری از مجالس تعزیه ما در حال فراموشی و از بین رفتن هست و اگر اداره ارشاد و یا بودجه های دولتی  حمایت از این پروژه ها نکنند قطعا این نسخ تا 10 ای 15سال آینده از بین خواهد رفت.

مدرس هنر دانشگاه اضافه کرد: ما برای تمام اعیاد مذهبی ائمهاز ولادت تا شهادت این بزرگواران مجالس شبیح خوانی در تعزیه داریم حتی در مورد اساطیر ایران مثل داستان های شاهنامه ما مجلس شبیه خوانی داریم حتی در مورد اتفاقات تاریخی معاصر نیز این مجالس شبیه خوانی وجود دارد و خیلی دیگر ازاین نوع مجالس، اما ما آنها را دیگر نمی بینیم و دیگر اجرا نمی شود زیرا هزینه بر می باشد و کسی دیگر برای این مجالس بانی خیر نمی شود و اجرای این مجالس از عهده هر کسی برنمی آید باید هنرمندان قابل در کنار هم جمع شوند بنابراین باید اداره ارشاد این مجالس را حمایت کند و بودجه ای تخصیص دهد تا شاهد از بین رفتن آن هم در حوزه پژوهش و هم در حوزه نسخ این مجموعه ها نباشیم.

کارشناس ارشد کارگردانی ادامه داد: عمده ایرادات که به نحوه اجرا تعزیه می گیرند بعلت نبود و نداشتن فضای مناسب برای تمرین و اجرای هنر تعزیه می باشد در اینجا هم اداراتی که می توانند در راستای کار فرهنگی فضاهای استاندارد تهیه و جهت تمرین واجرای این هنر و میراث فرهنگی در اختیار این گروها قرار دهند باتوجه به سهم استان سمنان که در تعزیه کشور دارد ما نه امکانات آن را می بینیم ونه زیرساختهای آن وهیچ سبد حمایتی که در اختیار این بخش برای پویایی هنر تعزیه در استان سمنان باشد وجود ندارد البته به دنبال حمایت از همه بخشها درحال حاظر نیستیم آن بخشی که آینی می باشد ازسمت مردم ولی آن بخشش که مربط به میراث فرهنگی می باشد و در حال فراموشی می باشد و نیاز به سرمایه گذاری و حمایتهای جدی دارد را بخش دولتی عهده دار گردد.

وی ادامه داد: مثلا در گرمسار که ما داریم کارمی کنیم و دارای اساتید بسیاری می باشد وجزء هفت گروه اول جشنواره کشوری هستیم ولی جای مناسبی برای تمرین نداریم البته به دنبال حمایت از همه بخشها درحال حاظر نیستیم آن بخشی که آینی می باشد ازسمت مردم ولی آن بخشش که مربط به میراث فرهنگی می باشد و در حال فراموشی می باشد نیاز به سرمایه گذاری و حمایتهای جدی در این بخش باشد.

درپایان اظهار کرد: بنده به اداره کل ارشاد مخصوصا اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی دامغان تبریک می گویم که هم سوگواره و هم این سمینار را که بسیار ضروری بود را برگزار کردند خدا قوت میگم و انشالله اجرشان با امام حسین (ع) باشند.

متین رضوانی پور پژوهشگر موسیقی و نویسنده 24جلد کتاب پیرامون موسیقی مذهبی در ایران در ادامه گفت:بیش از 800مجلس تعزیه از سراسر ایران را آنالیز کردیم.

وی در ادامه اذعان کرد: در حوزه موسیقی دچار تحریفات زیادی شدیم که اصلا جالب نیست بعضی از تعزیه خوانان با ترانه های استانبولی نقش علی اکبر را مورد استفاده قرار می دهند که متاسفانه در تعزیه خوان های خوانسار بسیار دیده می شود و هر چه به پایتخت نزدیک تر می شویم تعزیه خوان ها مدرن تر می شوند آسیب ها بیشتر دیده می شود

پژوهشگرموسیقی ادامه داد: وقتی به نوع خوانش بعضی از تعزیه خوان ها توجه می کنید متوجه می شوید لحن ها کم کم شکل اروپایی به خود می گیرد مانند راک، جاز و اصیل خوانی ها متاسفانه در حال از بین رفتن است که باید در این مساله مسؤلین و مردم بطور دلسوزانه و اعتقادی ورود کنند.

مدرس دانشگاه گفت: اگر هیچ حرکتی انجام نگیرد و به همین منوال تعزیه خوانی ادامه پیدا کند پیش بینی من در حوزه موسیقی تعزیه آینده خوب و اصیل از آن نیست اگر دلسوزان به میدان ورود نکنند و کار نکنند اصلا آینده خوبی نخواهد داشت و از نظر موسیقیایی به قول معرف" این ره که می روی به ترکستان است" و سر از ناکجا آبادها در خواهد آورد

امیدوارم با برگزاری این گونه سمینارها شاهد آن باشیم که  صحیح و سالم خوانی، اصیل خوانی و آن سوزناک بودن وتاثیر گذاری اشعار در الحان ایجاد بشود.