فناوران - متاسفانه باب شده که کودکان از سنین کمتر از 2 یا 3 سالگی استفاده از این ابزارها را فرا می گیرند و کم کم به آنها آنقدر عادت می کنند که رفته رفته این عادت تبدیل به اعتیاد می شود و از آن به بعد مشکلاتی که این دستگاه ها ایجاد می کنند، غیرقابل جبران است. 

آمارها نشان داده که  75 درصد دانش آموزان آمریکا از تلفن همراه استفاده می کنند. 

بر اساس گزارش مرکز تحقیقاتی PEW، در طول دو سال گذشته آمار استفاده از وسایل الکترونیکی در بین دانش آموزان، از 52 درصد به 75 درصد افزایش یافته است؛ این در حالی است که آمارها حکایت از استفاده 38 درصدی کودکان زیر دو سال از گوشی هوشمند دارند، در حالی که دو سال قبل این آمار تنها 10 درصد بوده است. 

اگرچه کودک زیر دو سال نمی تواند از فناوری استفاده کند اما نباید فراموش کرد که به هر حال وسایل الکترونیکی تاثیر روانی خود را به جای می گذارند.  تحقیقات جدید پژوهشگران آمریکایی نشان داده است که 97 درصد از کودکان زیر 4 سال در ایالات متحده، از تلفن همراه استفاده می کنند. این تحقیق که در روزنامه ایندیپندنت منتشر شده است، 350 کودک را در یک جامعه کم درآمد مورد مطالعه قرار داد و هشدار داد که کودکان در معرض آسیب های ناشی از تلفن همراه که کم هم نیستند، قرار دارند.

در این گزارش به آسیب هایی که گوشی های موبایل ممکن است به کاربران برسانند می پردازیم.

 مشکلات بینایی

بررسی های جدید دانشمندان اروپایی نشان داده کار زیاد با موبایل به چشم افراد آسیب جدی وارد می کند و می تواند برای سیستم عصبی و چشمی کودکان مضر باشد.

به گفته گری هیتینگ، نویسنده ارشد سایت «AllAboutVision.com»، خستگی دیجیتالی چشم که گاهی اوقات تحت عنوان سندروم بینایی کامپیوتری از آن یاد می شود، باعث آزردگی بسیاری می شود.

بر اساس گزارشی که در سال 2015 میلادی از سوی انجمن بینایی ایالات متحده آمریکا با عنوان «بینایی 20/20/20 است: از چشمانتان در برابر دستگاه های دیجیتالی محافظت کنید» به چاپ رسید، 61 درصد از آمریکایی ها پس از استفاده دراز مدت از دستگاه های الکترونیکی دچار خستگی چشم می شوند؛ به بیان دیگر تقریباً از هر سه آمریکایی، دو نفر را شامل می شود.

 بروز مشکلات عصبی 

یکجانشینی موجب بروز مشکلات عصبی در افراد می شود. کار زیاد با رایانه، تبلت، گوشی و حتی تماشای زیاد تلویزیون از فاصله نزدیک و مواجهه بیش از حد با منابع نوری باعث بروز این مشکل می شود.

 اختلال خواب

زمانی که افراد به گوشی های هوشمند و تبلت های خود در تاریکی نگاه می کنند، طول موج کوتاه نور آبی منجر به تأخیر در ترشح ملاتونین می شود و پیرو آن، فرآیند خواب را سخت تر می کند. نویسنده ارشد این تحقیقات از دانشگاه هوستون می گوید: دستگاه های الکترونیکی نظیر تبلت و گوشی سطح هورمون خواب را کاهش و کیفیت خواب را تحت تأثیر خود قرار می دهند. بر اساس گزارش متخصصان دانشگاه هوستون، هزینه های پایین آمدن کیفیت خواب به خصوص در کودکان بسیار بیشتر از خستگی و خواب آلودگی است؛ نداشتن خواب منظم با خطر بالایی از افسردگی، چاقی، حمله قلبی، سکته مغزی و دیابت مرتبط است.

 بروز اختلالات ذهنی

به گفته محققان روسی، ارسال بیش از اندازه پیام کوتاه نوعی وسواس و اختلال ذهنی به دنبال دارد که متاسفانه نزد کاربران نوجوان بسیار رایج است. استفاده بیش از اندازه و غیر ضروری از تلفن همراه برای کاربر استرس و پریشانی ذهنی پدید می آورد.  این اختلالات به حدی است که نوعی بیماری روانی و عصبی براساس آن تعریف شده است و فرد مبتلا در طول روز چندین بار احساس می کند گوشی تلفن همراهش زنگ می خورد.

از سوی دیگر برخی اختلالات روانی به دلیل تماشای صحنه های نامناسب در برخی بازی ها، فیلم های بلوتوثی، فیلم های فضای مجازی و مطالب خاص از دیگر مواردی است که نباید از آن غافل شد.

 انزوا

روزنامه دیلی میل نوشت: بازی با تبلت و گوشی فرصت آموزش، خواندن، نوشتن و حتی اجتماعی شدن و برقراری ارتباط با دیگران را از کودکان سلب می کند.

تمام روزهایی که می توانند بهترین گزینه های برقراری ارتباط کودکان با دیگران و ایجاد روابط اجتماعی مفید باشند، با بازی با وسایل الکترونیکی به هدر می روند. 

 تومور مغزی 

متخصصان انگلیسی باور دارند، تومور مغزی در نوجوانی و بزرگسالی حاصل استفاده بی رویه کودکان از وسایل الکترونیکی است؛ یک مطالعه جامع بین المللی در سال 2011، نشان داد، میان استفاده از وسایل الکترونیکی و ابتلا به تومور مغزی در بزرگسالی ارتباط مستقیم وجود دارد. هر چه کودک بیشتر از وسایل الکترونیکی استفاده کند، احتمال آسیب دیدن او در بزرگسالی افزایش می یابد.

آسیب های عضلانی 

آکادمی پزشکی اطفال آمریکا هشدار داده است که استفاده طولانی مدت از صفحات لمسی ابزارهای الکترونیکی به انگشتان دست آسیب می زند؛ سرگرم شدن با تبلت و گوشی همراه فرصت بازی های معمولی را سلب می کند و به این ترتیب عضلات روز به روز تحلیل می رود و به مرور زمان حرکاتش تأخیر بیشتری خواهند داشت. 

 خطر ابتلا به سرطان 

از آنجایی که تلفن های همراه برای برقراری ارتباط از امواج رادیویی استفاده می کنند، یکی از مهم ترین نگرانی های استفاده از اینگونه وسایل افزایش خطر ابتلا به سرطان است.

 اختلالات شنوایی 

متخصصان کلینیک درمانی کالیفرنیا اعلام کرده اند که گوش دادن با صدای بلند به موزیک با استفاده از هدفون یا هندزفری به صورت طولانی مدت، سبب عارضه های مختلفی ازجمله کاهش سطح شنوایی گوش به صورت موقت یا دائم می شود. 

هدفون به دلیل انتقال صدا به صورت مستقیم و بی واسطه روی سیستم شنوایی و حلق تأثیر منفی می گذارد. 

 اعتیاد 

معمولا افراد پس از بیدار شدن از خواب اول سراغ تلفن همراه خود می روند و ساعت های زیادی را صرف بازی های آنلاین و چت می کنند که این قضیه باعث اعتیاد می شود.

ضمن اینکه بعضی از کودکان برای افزایش رتبه و جایگاه خود در این گونه بازی ها، حتی حاضر به پرداخت هزینه هایی هستند و معمولا دیده می شود که یک کودک خردسال با استفاده از کارت بانکی والدین از حساب آنها برداشت کرده تا رتبه خود را در بازی ارتقا دهد؛ ضمن اینکه بعضی از این بازی های آنلاین حاوی تصاویر مستهجنی است که کودک را با فضایی که هیچ تناسبی به سن او ندارد، آشنا می کند و قطعاً تبعات جبران ناپذیری در روح و روان وی به جای می گذارد.

بسیاری از محققان معتقدند استفاده بیش از اندازه از تلفن همراه در ذهن و اعصاب کاربران نوعی اعتیاد پدید می آورد که درست مانند اعتیاد به مواد مخدر، بازی های رایانه ای، اینترنت و ... مخرب است.

معتادان به استفاده از تلفن همراه از دوستان و خانواده فاصله می گیرند، انزواطلب می شوند، اولویت های سنی و اجتماعی نظیر تحصیل و اشتغال را پس می زنند، هنگامی که تلفن همراه در دسترس شان نیست، به آن فکر می کنند و از دوری اش رنج می برند.

 کاهش مهارت های ارتباطی

شواهد نشان می دهد، جایگزینی این تکنولوژی به جای ارتباطات حضوری (به خصوص با استفاده از امکان ارسال پیام های کوتاه) تا حدود زیادی ارتباطات انسان ها را به حداقل رسانیده است.

 افزایش این گونه ارتباطات به کاهش روابط چهره به چهره و زنده صوتی منجر می شود. ارتباطات ناقصی که در قالب متون خشک و بی روح جان می گیرد، مرز شوخی و جدی را درهم می آمیزد و مسیر اغراق آمیز و نادرستی را می پیماید که هرگز جایگزین مناسبی برای ارتباط کلامی و عاطفی میان گروه دوستان و آشنایان نیست و شناخت مجازی و غیر واقعی حاصل از آن نمی تواند معیار خوبی برای آگاهی درباره طرفین رابطه باشد.  این ارتباط مجازی فرصت یادگیری آداب زندگی را به طور عملی و از طریق ارتباط موثر با اقشار مختلف اجتماعی از فرد سلب و او را در محیطی بسته و محدود محصور می کند.