شفا آنلاین:در آستانه هفتمین انتخابات نظام پزشکی ر محمدعلی بیات، رئیس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران و مسئول هیئت عالی انتظامی نظام پزشکی و همچنین محمدصادق احمدآخوندی، عضو هیئت مدیره انجمن ارتودنتیست‌های ایران و استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران بود به  مهمترین مسایل و چالش‌های پیش روی جامعه دندانپزشکان و مسائل مربوط به نظام پزشکی مطرح می شود،  اینگونه پاسخ دادند


به گزارش شفا آنلاین:برخی از همکاران معتقدند که نظام پزشکی با قانون و نحوه اجرا و شرایطی که امروز دارد بودن و یا نبودنش فرقی نمی‌کند؟ شما چه نظری دارید؟
بیات: اعتقاد کلی ما این است که برای ایجاد یک تحول اجتماعی مسیرهای مختلفی وجود دارد که یکی از این مسیرها، مسیرهای مدنی است. مسیرهای مدنی معمولا مسیرهای کندتر،اصلاحی و مبتنی بر رفتار مدنی هستند. یکی از شاخص‌ترین جلوه‌های رفتار مدنی انتخابات است. در سطح کلان کشور نیز مشاهده می‌کنیم که برای اصلاح جامعه و تحقق نیازهایی که داریم هیچ راهی جز مسیرهای مدنی از جمله انتخابات وجود ندارد.البته گاهی ممکن است فرد احساس کند که این اقدام نتیجه‌بخش نیست.ولی این راه بهترین، موفق‌ترین و کم هزینه‌ترین راه است. انتخابات سازمان نظام پزشکی نیز تنها راه سالم، صحیح و مدنی است تا در نهایت به نتایج پایا دست یابیم و آرمان‌هایمان نهادینه شوند تا مردم و جامعه پزشکی بتوانند از آن بهره‌مند شوند.
آخوندی: من نظام پزشکی را به یک فرد بیمار تشبیه می‌کنم. قرار نیست به عنوان پزشک بگوییم این بیمار وضعیت خوبی ندارد و باید کلا آن را رها کنیم تا از بین برود. به عنوان طبیب نظرم این است که باید این موضوع را ریشه‌یابی کنیم و در نهایت از روشی که کمترین آسیب را وارد می‌کند، بیمار را درمان کنیم. در خصوص نظام پزشکی نیز به اعتقاد من در طول زمان به دلایل مختلف برخی ضعف‌ها بر مجموعه و پیکره این سازمان واقع شده، اما این به این معنا نیست که چون اختلاف و انتقادات شدیدی به وضعیت این سازمان داریم و معتقدیم که در کارکرد اصلی خود انحرافات و مشکلاتی ایجاد شده است آن را رها کنیم. مسلما باید علت قضیه را بررسی کنیم و در نهایت از مسیر صحیح اقدام به اصلاح آن کنیم. طبیعتا اگر بخواهیم کار خود را پیش ببریم و مجموعه پزشکی کشور را از یک سازمان قوی و بهره‌مند کنیم، راهکارش پیدا کردن مسیرهایی است که بتوانیم مشکلات را برطرف کنیم. قطعا تمام مسیرهای نظام پزشکی بد نیست. نظام پزشکی پل ارتباطی ما به عنوان پزشک، دولت و مردم است و به عنوان یک نهاد مدنی نمی‌تواند از بین برود و باید وجود داشته باشد و وجود و یا عدم وجود آن فرق می‌کند. باید علت مشکلات را پیدا و رفع کنیم و سعی کنیم به سمتی برویم که نظام پزشکی قوی در راستای ارتقای شان جامعه پزشکی، ارتباط بین مجموعه پزشکان و نظام اجرایی کشور و کسانی که خدمت گیرندگان این خدمات هستند، بتواند برقرار شود. در انتخابات امسال، با توجه به اینکه بسیاری از ضعف‌های گذشته و محدویت در انتخاب شدن از بین رفته است، امید داریم که با شرکت هر چه بیشتر، جامعه پزشکی بتوانند در مجموعه نظام پزشکی فعالانه شرکت کنند تا کسانی که اصلح می‌دانند به عنوان هیئت مدیره انتخاب شوند و آنها نیز با پشتوانه بیشتری نظام پزشکی قوی‌تر و کارآمدتری را برای آینده رقم بزنند.
مشکلی که در حال حاضر وجود دارد این است که گاهی با عملکرد موازی بین نظام پزشکی، دادسرای جرائم پزشکی و پزشکی قانونی مواجه هستیم. به نظر شما اگر یک نظام پزشکی ایده‌آل تشکیل شود، سازوکاری برای اینکه مرجع واحدی ایجاد شود وجود دارد؟ جامعه پزشکی چه انتظاری در این زمینه باید داشته باشد؟
بیات: به این صحبت شما یک ایراد کاملا وارد است یعنی ما با تعدد مراکز رسیدگی به تخلفات جامعه پزشکی روبرو هستیم. متاسفانه در این دوره یک مرجع دیگر به نام سامانه 1690 نیز اضافه شده است که اشکالات گروهی جدی بر آن وارد است و با یک تلفن شکایت ثبت و قابل رسیدگی می‌شودکه البته مرجع رسیدگی به این شکایت سازمان نظام پزشکی است. مشکلی که وجود دارد این است که حتی در رسیدگی‌هایی که در سازمان نظام پزشکی انجام می‌شود، رای هیئت عالی انتظامی نظام پزشکی که بالاترین مرجع رسیدگی است در هیئت تجدید نظر استان، قابل نقض است.یعنی قوه قضائیه هیچ وقت حاضر نشده که اختیار خود را به سازمان دیگری واگذار کند به جز تعزیرات حکومتی که آن هم در مورد تعرفه است. اینکه یک مرجع مسئول رسیدگی به شکایات شود تنها در قدرت اختیارات سازمان نظام پزشکی نیست ولی نظام پزشکی می‌تواند پیگیر این موضوع باشد.این موضوع به عزم سیاسی ملی نیاز دارد. بنده در این دوره به عنوان مسئول هیئت عالی انتظامی تلاش کردم تا از افتراقی که به وجود آمده حتی‌الامکان جلوگیری شود و حتی نامه‌ای به دکتر نوبخت رئیس کمیسیون بهداشت ارسال شد. چون مجلس در نهایت باید این مساله را حل کند. البته بخشی از مشکلات در اصلاح قانون در مجلس ششم، اصلاح شد و ما نسبت به قانون قبلی وضعیت بهتری داریم اما نسبت به آن چیزی که باید باشیم خیلی فاصله داریم. سازمان باید این موضوع را از طریق وزارت بهداشت، مجلس و قوه قضائیه رسیدگی کند تا یک عزم ملی شکل گیرد و به طور قانونی وحدت رویه ایجاد شود.
آخوندی: دقیقا مساله‌ای که در این خصوص باید شکل بگیرد، بحث تعاملی است که باید بین سازمان نظام پزشکی با مجموعه قانونگذاری و قوه قضائیه و حتی دولت ایجاد شود. اگر ما بتوانیم ارتباط خوبی با مجموعه کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، قوه قضائیه و سازمان پزشکی قانونی داشته باشیم و نظام پزشکی عزم خود را در این زمینه جزم کند، تحقق این موضوع دست یافتنی است. اگر چه مسیر سخت است چون بخشی مربوط به قوه قضائیه است که باید اختیاراتش منتقل شود و حتی ممکن است جمع تصمیم دیگری بگیرد. ولی در هر صورت اینکه تنها یک سازمان مسئولیت رسیدگی را بر عهده بگیرد خواست مجموعه پزشکی کشور است و باید به عنوان یکی از برنامه‌های آتی سازمان بر آن سرمایه‌گذاری شود.
بیات: یکی از پیشنهاداتی که طی نامه‌ای به دکتر نوبخت ارائه شد تشکیل یک سازمان مشترک است. چون زیرساخت‌های موجود نظام پزشکی و پزشکی قانونی برای رسیدگی به تخلفات، با توجه به اینکه به مجموعه 500 هزار نفری رسیدگی می‌‌کنند، جوابگوی نیازها نیست و بنابراین علاوه بر تعدد، با اطاله دادرسی نیز مواجه هستیم و دیگری مشکل کارشناسی است. درست است که قانون اصلاح شده ولی روش‌ کارشناسی به شدت سنتی است. برای رسیدگی به یک اتومبیل کارشناس رسمی وجود داد ولی در پزشکی قانونی و نظام پزشکی کارشناس رسمی نداریم و کسانی که حضور دارند، دوره کارشناسی را نگذرانده‌اند. این موضوع باید اصلاح شود. بنابراین پیشنهاد شد که یک سازمان رسیدگی به تخلفات پزشکی به طور مشترک تشکیل شود تا این مشکلات حل شود.

در مورد خطاهای پزشکی دو رویکرد وجود دارد، iom یا همان شاخه مطالعاتی کنگره آمریکا درزمینه پزشکی در سال 1999 یک گزارشی منتشر کرد با عنوان انسان جایزالخطا است که بر اساس این گزارش در همان سال حدود 98هزار نفر جان خود را بر اثر خطاهای پزشکی قابل پیشگیری در ایالات متحده از دست داده‌اند. بنابراین گزارش یک رویکرد سنتی نسبت به خطاهای پزشکی وجود داشت که بر اساس آن آخرین کسی که در هنگام وقوع خطا در محل حضور داشته به‌عنوان خطاکار شناخته می‌شود و رویکرد دیگر که به رویکرد سیستمیک معروف است بر این اعتقاد است که زنجیره ایجاد خطا را باید دنبال کرد، حال سوال این است که آیا رویکرد نظام پزشکی جدید این خواهد بود که با روش سنتی می‌خواهد پیش برود یا وقت آن رسیده که هم پای دنیای توسعه یافته ما نیز بحث رویکرد سیستمیک به خطاهای پزشکی را پیش ببریم؟
بیات: جواب به این سوال نیازمند چند نکته مقدماتی است؛ اول اینکه ما در دوره گذشته نظام پزشکی به علت اطاله دادرسی و مشکلاتی از این دست، شعبه دوم هیات انتظامی سازمان نظام پزشکی را هم افتتاح کردیم و تلاش شد که این اطاله دادرسی کمتر شود و برای اولین بار در سال 95 تعداد پرونده‌های خروجی از تعداد پرونده‌های ورودی پیشی گرفت. نکته دوم تغییر رویکرد نسبت به خطا است که هم شامل جرم‌شناسی است و هم شامل مسائل پیشگیری از جرم. در بحث پیشگیری از جرم کمیته‌ای با کمک معاونت انتظامی سازمان نظام پزشکی تشکیل شده که صاحب‌نظران مختلفی در آن حضور پیدا می‌کنند. ولی مسئله‌ای که وجود دارد این است که عملیاتی شدن این موارد قدری زمان‌بر است و این مورد نیز باید مورد توجه قرار گیرد که نظام پزشکی قوه اجرایی نیست و باید در دولت، دانشگاه‌ها و قوه قضاییه این مورد پیگیری شود. مسئله دیگر این است که گاهی اوقات بروز خطای پزشکی به دلیل عدم آگاهی پزشک بروز پیدا می‌کند. به‌عنوان مثال پزشک گواهی را امضا می‌کند که موجب بروز مشکل برای او می‌شود. در طرف دیگر مردم نیز از حقوق خودآگاهی ندارند. مردم باید بدانند که این حق را دارند که از پزشک و بیمارستان حقی را مطالبه کنند. مانند کالبدشکافی؛ زیرا در بسیاری از پرونده‌ها به دلیل اینکه در لحظه مرگ بیمار همراهان و بستگان به دلیل مسائل عاطفی نمی‌خواهند جسد را به پزشکی قانونی ارسال کنند، زمانی که بعد از گذشت چند ماه از فوت بیمار برای رسیدگی به علت مرگ اقدام می‌کنند، به دلیل دفن بیمار قبل از کالبدشکافی دیگر امکان رسیدگی وجود نخواهد داشت. بحث دیگر رابطه‌ای است که در کشور ما درباره پزشک و بیمار وجود دارد. این رابطه عاطفی و تاریخی است و به اعتقاد بسیاری پزشکی در ایران یک حرفه مقدس است و مردم به این حرفه احترام می‌گذارند. اگرچه برخی رسانه‌ها تلاش کردند این رابطه را قدری مخدوش کنند.

ولی اظهارات رئیس سازمان پزشکی قانونی این بود که سال گذشته شاهد رشد 27 درصدی در شکایات بودیم، آیا این موضوع با گفته شما تناقض ندارد؟
بیات: البته این رشد در پرونده‌های تشکیل شده در پزشکی قانونی بوده ولی عرض ما این است که هم‌زمان با رشد در پرونده‌ها شاهد رشد در حل پرونده‌ها هم بودیم و میزان جوابگویی بهتر شده است. البته این نیز باید مورد توجه قرار گیرد که در این پرونده‌ها فقط پزشکان نیستند که معطل می‌شوند بلکه مردم نیز وقتشان تلف می‌شود. ما یک مزیت نسبی درزمینه پرونده‌های خطای پزشکی داریم زیرا درصد پرونده‌هایی که منجر به شکایت می‌شوند همچنان بسیار اندک است و این رقم در حد یک یا دو درصد است. این یعنی اینکه از هر 100 بیمار تنها یک نفر شکایت می‌کند. در حالی که در بسیاری از کشورها مانند امریکا این روند به نحو دیگری است. البته اخیرا روندی در ایران شکل گرفت که موجب افزایش حجم پرونده‌های شکایت شد. بحث دیگر این است که ما در بحث زیرساخت‌ها و روش‌های رسیدگی نیازمند اصلاح هستیم که این به دو دلیل تعدد مراکز و روش‌های رسیدگی گوناگون است. به‌عنوان مثال در بحث کارشناسی هم در پزشکی قانونی و هم در نظام پزشکی دچار مشکل هستیم و این موضوع موجب اطاله دادرسی می‌شود. همچنین نیروی انسانی آموزش دیده‌ای در این زمینه نداریم. از طرفی بر اساس عرف افرادی را انتخاب می‌کنیم که حقوقدان هم نیستند و به رسیدگی اقدام می‌کنند، بنابراین همه این موارد موجب می‌شود که تلاش شود تا روش رسیدگی و پیشگیری از جرم اصلاح شود.
آیا سازوکاری برای رصد کردن خطاهای پزشکی پیش‌بینی نشده است؟
بیات: این سازوکار تا حدودی وجود دارد اما سازمان یافته نیست. برای این منظور کمیته‌ای در سازمان تشکیل شده ولی اینکه این اقدامات به نتیجه برسد و در وزارت بهداشت و در محلی که ارائه خدمت می‌شود،اجرا شود و همه سازوکارهای لازم برای پیشگیری از وقوع جرم پیش‌بینی شود، زمان لازم است. البته یک وجه تفاوت که بین سیستم کشور ما با دنیا وجود دارد این است که در کشور ما همه خطاها منجر به شکایت و تشکیل پرونده نمی‌شود و ممکن است که خطاهای دیگری بروز کند که ما اطلاعی از آنها نداشته باشیم بنابراین باید سازوکارهای لازم برای این مورد هم پیش‌بینی شود. ولی باید این را بگوییم که ما هنوز محل مشخصی برای رصد دقیق و ثبت این اطلاعات نداریم و باید این سازوکار هر چه سریع‌تر پیش‌بینی شود.
آخوندی: به نظر بنده ما حتی در این مورد به فتوا هم احتیاج داریم. زیرا زمانی که یک بیمار بر اثر خطا فوت می‌کند در نظام قضایی ما، عنوان قتل به آن داده می‌شود در حالی که باید یک رویکرد دیگری نسبت به این موضوع شکل بگیرد و آن این است که این عمل قتل نیست بلکه برعکس این اقدام با هدف درمان انجام شده و نباید عامل نیت که در وقوع جرم ملاک عمل است و در این مورد خاص همان درمان است، نادیده گرفته شود. بنابراین این موارد در قوانین مختلف اعم از قانون مجازات اسلامی و فتاوای مراجع تقلید صادر باید اصلاح شود.
شما چه انتظاری از جامعه دندانپزشکی در انتخابات پیش رو دارید؟
آخوندی: اولین انتظار این است که برخلاف روند گذشته که اقبال کمی برای شرکت در انتخابات نظام پزشکی داشتند در این دوره با حضور فعال‌تر خود زمینه را برای تشکیل نظام پزشکی قدرتمند به‌منظور احقاق حقوق مدنی جامعه پزشکی را فراهم آورند. طبیعتا قهر با صندوق‌های رای مشکلی را حل نخواهد کرد زیرا ما نمی‌توانیم نظام پزشکی را از رده خارج کنیم چون این سازمان چه ما بخواهیم و چه نخواهیم و چه با رای کم و چه با آرای زیاد تشکیل خواهد شد، آما آنچه می‌تواند نظام پزشکی را در ادامه راه برای احقاق حقوق جامعه پزشکی و مردم مصمم کند تعداد بالای آرا خواهد بود و این جامعه پزشکی و جامعه دندانپزشکی است که می‌تواند این قدرت چانه‌زنی را به نظام پزشکی بدهد.
بیات: زمانی که قانون نظام پزشکی در سال 42 تصویب شد تنها فقط دو گروه پزشکان و دندانپزشکان می‌توانستند در آن عضو شوند، دندانپزشکان تنها قشری هستند که غیر از پزشکان می‌توانند دارو تجویز کنند و از این‌رو قطب دوم نظام پزشکی به حساب می‌آیند و باید با شرکت در این انتخابات جایگاه خود را حفظ کنند. من در جلساتی در شورای عالی نظام پزشکی حضور داشته‌ام که پیشنهاداتی از محل‌های مختلفی شده تا این جایگاه از دندانپزشکی گرفته شود ولی خوشبختانه در همه این جلسات همکاران پزشک همراهی کرده و جلوی این اتفاق ایستاده‌اند. بنابراین با این اوضاع و احوال می‌توان گفت که ما راهی جز استفاده از روش‌های مدنی برای به دست آوردن حقوق خود نداریم. البته شاید این راه همه نیازها را تامین نکند ولی بهترین راه است. از این‌رو به همه همکارانم توصیه می‌کنم که فارغ از اینکه به چه کسی رای خواهند داد، اصل رای دادن را جدی تلقی کنند.
در حال حاضر از نظر شما مهم‌ترین مشکل جامعه دندانپزشکی چیست؟
آخوندی: مهم‌ترین مشکل جامعه دندانپزشکی و سلامت دهان این است که بحث سلامت دهان و دندان در اولویت سیاست‌های سلامت کشور نبوده است و به همین دلیل به غیر از بحث سلامت دهان و دندان، شاخص‌های سلامت در تمام زمینه‌ها بهبود یافته است. بدتر اینکه شاخص دهان و دندان در طول 10 سال گذشته وضعیت بدتری پیدا کرده است. از منابعی که برای سلامت در کشور ما هزینه می‌شود، بخش بسیار ناچیزی از آن در بخش سلامت دهان و دندان هزینه می‌شود. ما در حال حاضر پوشش بیمه‌ای نداریم. البته با تشکیل شورای سلامت دهان و دندان در دولت یازدهم اتفاقات مثبتی افتاده است ولی 30 سال است که بودجه‌ای به این بخش اختصاص داده نشده است. هم‌اکنون بیش از 90 درصد از خدمات دهان و دندان در بخش خصوصی انجام می‌شود و هیچ‌گونه کمک و حتی نظارتی در این بخش صورت نمی‌گیرد، بنابراین می‌توان گفت که سیاست‌های سلامت کشور بخش دندانپزشکی را در طول 30 سال به‌طور کامل رها کرده که این موضوع موجب افت شاخص‌های این بخش شده است.
یکی از گروه‌هایی که از آنها بیشتر شکایت می‌شود حوزه دندانپزشکی است.
بیات: به نسبت جمعیت اینطور نیست. به نسبت جمعیت که حدود 30 هزار نفر هستند این گروه جزء کم شکایت‌ترین گروه‌های پزشکی هستند.
بخش زیادی از 30 هزار دندانپزشک واقعا دندانپزشکی می‌کنند؟
بیات: بله ولی دندانپزشکی را با سرمایه شخصی خود می‌کنند. هیچ حمایتی از آنها نمی‌شود و با هزینه شخصی خودشان مالیات هم پرداخت می‌کنند.حتی در دانشگاه‌ها کسانی که به عنوان هیئت علمی پذیرفته می‌شوند بودجه‌هایی‌ در حوزه سلامت به آنها تعلق می‌گیرد هر چند دیر و کم اما در حوزه دندان پزشکی تقریبا هیچ اتفاقی نمی‌افتد. البته این دولت برای دندان‌پزشکی قدم‌های کوچکی برداشته و مقداری در این بخش بودجه تزریق کرده است به طوری که صندلی دندانپزشکی که تقریبا همه از کار افتاده بود به بیش از هزار صندلی رسیده است اما این کمک نمی‌کند. نظام پزشکی در حوزه دندان پزشکی باید به دولت مشاوره بدهد و حتی تا حدی فشار بیاورد تا سلامت دهان، مسائل دندان پزشکان و خدمات دندان پزشکی در هر سه حوزه جزء اولویت‌های کشور قرار گیرد و عقب ماندگی آن جبران شود. ما در این حوزه عقب ماندگی داریم و سیاست‌ها، شاخص‌ها و بودجه هایمان به روز نیست. بنابراین باید همتی شود که این کار اتفاق بیفتد تا هم تراز دیگر جامعه پزشکی اتفاق بیفتد.
آخوندی: سلامت دهان هدف مجموعه دندان پزشکی کشور است نه مشکل. برای رسیدن به این هدف که وسیله‌اش دندان‌پزشکان و مجموعه‌ای است که خدمت می‌کند، متاسفانه ابزار مورد نیاز برای رسیدن به سلامت دهان در کشور وجود ندارد و تعریف نشده است. ما برای اینکه مسیر را درست شناسایی و آسیب شناسی کنیم، باید ببینیم که چرا مشکل شاخص سلامت دهان را نمی‌توانیم ارتقا دهیم ولی متاسفانه این موضوع را معکوس می‌رویم و می‌گویم که حتما دندان‌ پزشکان قصد ندارند در این زمینه عمل کنند و باید دندان‌پزشکان دیگری را تربیت کنیم تا در این حوزه وارد شود به طوری که تعداد رشته اضافه می‌کنند و یا دانشکده دندان پزشکی تاسیس می‌کنند. در صورتی که اگر هدف و جهت‌گیری صحیح باشد، نیاز به هزینه کردن نیست. برای ساخت یک دانشکده دندان پزشکی میلیاردها تومان سرمایه کشور باید هزینه شود. بین سال‌های 84 تا 92 با رشد 400 درصدی دانشکده‌های دندان پزشکی روبرو بودیم به طوری که از 18 دانشکده به 66 دانشکده افزایش پیدا کرد. این کار برای چیست؟ بودجه آن از کجا تامین می‌شود و معضل بزرگتر سونامی تعداد دندان پزشکانی است که فارغ التحصیل می‌شوند که بحث ورود به بازار کار حرفه‌ای مطرح است. این امر نه تنها موضوع مشکلات سلامت دهان و دندان را حل نمی‌کند بلکه می‌تواند به مشکلات آن اضافه کند. نسبت سرانه دندان پزشک چقدر است؟ از طرفی وضعیت اقتصادی مردم مناسب نیست و الویت‌ها در جامعه جا به جا شده است. این مسائل باعث شده مشکلات ما بیشتر شود و این اعلام خطر است. ممکن است در این بین پزشکی ورود کنند که تبحر لازم را ندارند و این موضوع باری بر دوش جامعه می‌شوند. نظام پزشکی حتما در این دوره باید کار کارشناسی کند. در دولت حاضر به این مسئله توجه شد اما مفید نبود و متاسفانه چند دانشگاه آزاد دیگر در این رشته تاسیس شد. این امر به شدت سلامت دهان کشور و امنیت اقتصادی جامعه را از بین می‌برد. همه چیز را به دلیل یک کار غیر کارشناسی و اینکه یک نماینده مجلس دوست دارد در شهر خود دانشکده دندان پزشکی تاسیس کند، به هم می زنیم. بسیاری از این موارد می توانست با یک سیاست‌گذاری صحیح به سمتی حرکت کنند که دولت موظف شود کلینیک‌های تخصصی در آن منطقه دایر کند، خدمات سطح یک و دو و سه را به سمت مناطق محروم ببرد، راه‌های دستیابی پزشکان به درآمد صحیح را تعریف کنند و بیمه‌ها تقویت شوند. اگر پولی که در دوازده سال گذشته صرف تاسیس دانشکده‌های دندان پزشکی شد در بیمه ها تزریق می شد. بسیار جلوتر بودیم. رسالت سازمان نظام پزشکی این است که به این مقوله مهم بپردازد.
بیات: یکی از ابزارهای سلامت دهان، دندان‌پزشکان هستند، باید به فاکتورهای دیگر هم توجه داشت. فنلاند چهار دانشکده دندان پزشکی داشت که 2 دانشکده را تعطیل کرد چرا که 500 دندان پزشک در آن کشور بیکار هستند و بیمار ندارند. ما فکر می‌کنیم اگر دندان پزشک تربیت کنیم سلامت مردم تامین می‌شود و این غلط است. 8000 نفر جوان ایرانی در کشورهای دیگر در دانشکده‌های بی‌کیفیت دندان‌پزشکی می‌خوانند و این افراد طی چهار سال آینده وارد کشور می ‌شوند و بازار کار می‌خواهند. در مسیر اشتباهی سیاست‌گذاری شده و سلامت مردم تامین نمی‌شود.باید جلوی این سیاست غلط گرفته شود. متاسفانه دانشگاه آزاد شروع به گسترش تعداد دانشکده‌های خود کرده و با فشارهای جمعی و سیاسی هم به این فعالیت ادامه می‌دهد و به منابع کشور آسیب می‌زنند و سلامت مردم را تهدید می‌کنند.
آخوندی: در بحث توسعه رشته‌های دندان‌پزشکی باید به هیات علمی این دانشکده‌ها نیز توجه شود. طی بازدیدی که داشتم از آنجایی که به رشته دندان پزشکی همانند پزشکی نگاه شده، دیگر کسی رغبت به اینکه در هیات علمی فعالیت کند، ندارد.
در بسیاری از رشته‌های کلینیکی هم اینطور است؟
آخوندی: در پزشکی بخش کارانه و تامین از موارد دیگر وجود دارد ولی در دندان پزشکی به این شکل نیست . عضو هیات علمی تا زمانی که به سطح دانشیاری برسد فقط حقوق دارد و کلینیک ندارد و برای تامین هزینه‌های زندگی ناچار است به سمت کار در کلینیک‌های غیر قانونی بروند و نظارت‌ها زیر سوال می‌رود. مطلب دیگر اینکه برای تامین تجهیزات با مشکل روبرو هستیم و تجهیزات دندان پزشکی زیر مجموعه دارو است به همین دلیل تجهیزات قابل اعتماد نیست و ناخودآگاه پای بازارهای قاچاق به این موضوع باز می‌شود و کیفیت مواد کاهش می‌یابد. بیش از 50 درصد مواد دندان پزشکی در کشور ما از مسیر غیر رسمی وارد کشور می‌شود و نظارتی بر روی آن نیست که دندان پزشک برای صرف هزینه کمتر به سمت این کالا می‌رود و در نهایت سلامت مردم به خطر می‌افتد. ما نیازمند یک سازمان مقتدر در حیطه مدیریت دندان‌پزشکی در وزارت بهداشت هستیم که متاسفانه این سازمان وجود ندارد بنابراین باید نظام پزشکی این موضوع را با همراهی وزارت بهداشت و مجلس پیگیری کند تا این تشکیلات مستقر شود.
حرف اخری درباره انتخابات دارید...
بیات: از همه همکارانم می‌خواهم در انتخابات شرکت کنند و از این فرصت استفاده کند. فردای انتخابات مشکلات حل نمی‌شود اما با تشکیل یک نظام پزشکی مقتدر راه برای حل مشکلات باز می‌شود.سپید