به گزارش خبرگزاری بین‎المللی قرآن(ایکنا) ازقم، حجت‎الاسلام والمسلمین حمیدرضا پارسانیا امروز در نشست علمی بررسی سند 2030 در دفتر تبلیغات حوزه علمیه قم گفت: این سند شامل سه لایه است؛ لایه اول آن چیزی است که در سپتامبر 2015در مجمع عمومی سازمان ملل مطرح شده است و عنوان آن دگرگونی جهان مبتی بر توسعه پایدار است.

وی افزود: در سند 2015 آموزش هزاره مورد نظر بود ولی در این سند عنوان توسعه بیان شده است؛ در 2015 بیانیه اینچئون توسط یونسکو بند چهارم دگرگون سازی آموزشی تولید شده است.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: این بیانیه توصیه نامه است و در ادامه آن در همان 2015 چارچوب عمل آن در پاریس نوشته شده است؛ این سند در ایران به سوی آموزش مادام العمر با کیفیت برای همه سند آموزش 2030 جمهوری اسلامی نام گرفت و در ادامه چارچوب عمل جایگزین آن شد.

وی گفت: در ادامه در نامه ای به رهبری خواسته شده است که ما می خواهیم که در ذیل آموزش 2030 راهکارهایی را در قالب کارگروه‎هایی دنبال کنیم که پس از دو ماه این سند رونمایی شد.

وی تصریح کرد: نکته دیگر آن است که اشکالاتی بر این سند وارد است ولی مهمترین اشکال سند مرتبط به لایه سوم است یعنی مشکل اصلی سند ملی جمهوری اسلامی ایران است؛ یعنی بنا باشد که آنچه در مجمع عمومی و دستور کار 2030 تصویب شده است اشکالی ندارد و ما هم باید تابع آن باشد؛ در ادامه با چارچوب عمل یونسکو نیز هیچ مخالفتی نکنیم.

عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم بیان کرد: سخن بر سر این است که چرا در زمان ارایه یک تعهد بین‎المللی در چارچوب سیاست‎ها و هنجارها، این تعهد بین الملل مبنای چارچوب عمل برای نظام آموزشی داخل کشور شود؟

وی تصریح کرد: باید در تدوین و تکمیل قواعد و مقررات و هنجارهای بین المللی نهادینه شده مشارکت فعال داشته باشیم زیرا اگر مشارکت نکنیم دیگران یک قدم جلو می‎آیند و این مقررات بعدها به شکل حقوق بین الملل بر ما فشار وارد می‎کند.

پارسانیا بیان کرد: هنر ما این است که باید از سرچشمه در مقابل این سند بایستیم؛ حضور ما در اسناد بین المللی لازم است که باید به شکل فعال انجام شود ولی باید در ادامه مشارکت کشورهای همسوی خود را نیز جلب کنیم و اجازه ندهیم این امر اشتباه به یک قانون بین المللی مبدل شود.

وی گفت: در حاشیه سیاست‎های خود که به هنجارها و سیاست‎های خود بر می‎گردد باید عمل کنیم و یکی از این هنجارها، حضور در عرصه بین‎الملل است ولی باید توجه داشت که خروجی عمل ما در سطح توصیه نامه‎ها و سازمان‎های بین المللی و پذیرش احکام بین المللی از سنخ احکام حکومتی است یعنی خروجی آنها بر مجرای هنجارهای اصلی ما نیست؛ باید از باب تزاحم تا جایی که می‎توان جلوی آن را بگیریم.

استاد حوزه عنوان کرد: در این عرصه باید دنبال کشورها و سازمان‎های همسو بگردیم و یارگیری کنیم تا جلوی این امور را بگیریم؛ گاهی باید با واتیکان در مقابل این مسایل بایستیم و گاهی نیز باید با کشورهای اسلامی یارگیری کنیم.

وی گفت: اگر در ابتدا مبنای عمل خود را در یک تعهدنامه بین المللی بگذاریم قابل قبول نیست؛ مبنای اولیه باید سیاستگذاری های داخلی باشد؛ منتها با لحاظ تعهدات بین المللی باید با اولویت های آموزشی خود کار کنیم.

پارسانیا یادآورشد: سند آموزش 2030 در واقع حضور ما در عرصه تعهدات بین‎المللی است؛ ولی این امر نباید مبنای عمل سیستم آموزشی باشد در حالی که ما سند بالادستی در حوزه تحول آموزش و پرورش داریم.

وی گفت: وقتی یک کشوری برنامه ریزی درست آموزشی ندارد ممکن است این تعهد را بپذیرد ولی جامعه ایران که داعیه جهانی فرهنگی دارد نباید عمل خود را در یک چشم انداز 15 ساله بنویسد.

وی یادآورشد: اگر این اشکال در این سطح نسبت به این سند وجود دارد، این مساله به هیچ وجه محدود به بحث آموزش مرتبط به توسعه پایدار نیست یعنی 10 تا 15 سند دیگر در ذیل اهداف دیگر در حال تدوین است.

پارسانیا گفت: اشکالی که وارد شد که موجب توقف این سند شد با همان قدرت و قوت نسبت به اسناد دیگر نیز وجود دارد؛ در هر حوزه چارچوب عملی که می خواهد برنامه فعالیت ما را در یک برنامه درازمدت تدوین شود باید در چارچوب مقررات و ارزش های خود تدوین شود.

استاد حوزه بیان کرد: اگر چنین سندی مبنای فعالیت باشد نفی کامل استقلال ما است؛ این سند مختص به دولت مستقر نیست بلکه در دولت گذشته نیز دنبال شده است و جالب است که منحصر به این قوه نیز به تنها نیست؛ این گسل نباید گسل سیاسی انجام شود.

وی گفت: موضع‏گیری‏های سیاسی در حوزه از سطح این مسایل خارج شد زیرا این امر مختص به این قوه و این دولت نیست هرچند که این مساله در این قوه شدت گرفت ولی رهبری به موقع وارد جریان شدند.

وی گفت: مساله بعد، آن است که این سند ملی علاوه بر آن مشکل اول مذکور، شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز در حاشیه این مساله دیده شده است یعنی به دنبال هماهنگ سازی همه بخش‎ها با این سند است.

وی افزود: چنین سندنویسی مخالف مصوبه مجلس است؛ در ماده 63 برنامه ششم توسعه بین شده است که دولت برای تحول در نظام تعلیم و تربیت باید اقداماتی انجام دهد که یکی از آنها اجرای سند بنیادین تحول آموزش و پرورش است و این سند کاملا مغایر این سند است.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: بیان شده است که دولت، ابتدای امر نمی تواند این کار را انجام دهد بلکه به اطلاع دفتر رهبری رسیده بود و به مجلس نیز نامه نوشته شده است؛ بعضا گفته شد که چرا شورای انقلاب فرهنگی از این سند مطلع نبوده است.

پارسانیا گفت: آنچنان نیست که مجاری که موظف به تدوین سیاست ها هستند با آن مواجه نباشد ولی پاسخ این است که اگر دیگران این کار را انجام دادند اشتباه کرده اند یعنی به شورای عالی انقلاب فرهنگی فرهنگی اطلاع داده نشده بود و اگر هم اطلاع داده شده بود این شورا نمی توانست این سند را محور عملیات آموزشی قراردهد.

وی عنوان کرد: مساله به اینجا ختم نمی شود بلکه دو مرحله قبل هم محل تامل است یعنی ما در اینچئون و پاریس و در مجمع عمومی اصل این سند را با عبارت آن پیشاپیش مطرح کردیم و تذکر و مقاومتی انجام ندادیم ولی سوال این است که مفاد این سند آنقدر بر مسیر ارزش های ما بوده است که هیچ مقاومتی انجام ندادیم و یا آنقدر موانع محکم بوده است که مجبور بودیم آن را بپذیریم.