فولادنيوز: اقتصاددان برجسته، مشکل صنایع انرژی‌بر کشور را بی‌بهره ماندن از مزیت نسبی انرژی در کشور دانست.

به گزارش فولادنيوز از اخبار فلزات؛ دکتر بهمن آرمان در گفتگویي با بر شمردن مزیت «انرژی» در کشور، سهم صنایع انرژی‌بر به‌ویژه صنایع فلزات را از این مزیت ناچیز دانست و برای اصلاح این شرایط در دولت دوازدهم ابراز امیدواری کرد.

این استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی با اشاره به واقعیت‌های موجود و مشکلات بخش صنعت، آن را نتیجه استمرار اقدامات غیر اصولی و غیر علمی دانست و افزود: در ایران با توجه به منابع بزرگ انرژی از جمله گاز که دارنده نخست ذخایر آن در دنیا هستیم، نفت که رتبه چهارم آن را داریم و نیز پتانسیل‌های بالای تولید برق تقریبا رایگان از نیروگاه های برق ـ آبی، انرژی ارزان نه تنها به‎عنوان یک مزیت نسبی تلقی می‌شود، بلکه حتی می توان آن را مزیت مطلق دانست؛ با این حال در عمل به‌دلیل ملاحظاتی که دولت‌ها برای ارزان بودن قیمت انرژی در مصارف خانگی دارند، صنعت از این مزیت بی‌بهره مانده است.

دکتر آرمان برای گفته‌های خود مثالی آورد و توضیح داد: در حال حاضر مشاهده می‌شود که هزینه‌های انرژی برای تولید هر تن فولاد در کشور برابر با چین و کره جنوبی است و این یعنی صنایع انرژی‌بر ما هیچ‌گونه مزایای نسبی نسبت به سایر کشورها ندارند. به گفته وی، دلیل این موضوع اختصاص 55 تا 60 درصد گاز طبیعی در ایران برای مصارف خانگی و غیر تولیدی است. درحالی که، در سایر کشورها، قیمت انرژی (برق یا گاز) برای صنایع نسبت به مصارف غیر تولیدی مثل مصارف خانگی یک دوم یا حتی کمتر است.

 آرمان به گفته «ریکاردو» اقتصاددان بزرگ جهان اشاره کرد که معتقد است: کشورها باید در زمینه‌هایی که مزیت نسبی دارند، تولید کند وتلاش برای خودکفایی در همه زمینه‌ها، به فقر مطلق خواهد انجامید. وی با اشاره به این موضوع افزود: اما با اینکه ما در زمینه انرژی جایگاه خوبی داریم، انرژی برای صنایع‌مان حتی مزیت نسبی هم نیست. برای همین صنایع انرژی‌بر مورد ظلم مضاعف قرار دارند و دقیقا به همین خاطر، صنایع آلومینیوم یا تولید آلومینیوم که از آن به‌عنوان انرژی جامد یاد می‌شود، در کشورهای حاشیه خلیج فارس استقرار پیدا کرده‌اند، در حالی که اولین تولیدکننده آلومینیوم در منطقه کشور ما بود، اما حالا ظرفیت تولیدمان از یک شیخ نشین کوچک مثل بحرین هم کمتر است.

دکتر بهمن آرمان سپس به مورد دیگری اشاره کرد که مدنظر دولت آتی قرار گیرد. وی گفت: آن چیزی که در ایران مورد توجه قرار نمی گیرد ظرفیت بهینه (Optimum Capacity) یا تولید در مقیاس اقتصادی است. مثلا در مورد تولید فولاد، این رقم 2 میلیون تن است، یعنی اگر واحد فولادی کمتر از 2 میلیون تن تولید داشته باشد، اقتصادی نیست و در مورد آلومینیوم تولید کمتر از 750 هزار تن اقتصادی نیست. به گفته وی، اگر به تولیدکنندگان فولاد نگاه کنیم فقط فولاد مبارکه، ذوب آهن و خوزستان ظرفیت بهینه دارند و بقیه در ظرفیت‌های غیراقتصادی ساخته شده‌اند که توان رقابت خارجی ندارند. این استاد دانشگاه، مبحث دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد را سیستم‌های مالیاتی عنوان کرد و توضیح داد: مقوله سیستم‌های مالیاتی در ایران شدیدا مانع سرمایه گذاری می‌شود، به‌طوری که در هیچ جای جهان از سود یک شرکت که می‌‎خواهد برای توسعه و تجهیز خود سرمایه گذاری کند، مالیات دریافت نمی‌شود، ولی در ایران این اتفاق می‌افتد. از همین رو، شرکت ها حدود 80 درصد سود خود را به‌جای سرمایه گذاری، میان سهامداران تقسیم می‌کنند که نمونه این اتفاق در هیچ جای دیگر دیده نمی‌شود.

دکتر بهمن آرمان در پایان گفتگوی خود،‌ موضوع دیگر را نیز به‌عنوان مثال مطرح کرد و افزود: مثلا خارج از ایران، همه تولیدکنندگان برق مورد نیاز خود را با ولتاژ مورد نظر دریافت می‌کنند، اما در ایران یک فولادساز مجبور است هزینه زیادی را برای ایجاد پست برق مورد استفاده خود هزینه کند، در حالی که این به عهده فروشنده برق است. وی همچنین مثال دیگری از مشکلات صنایع انرژی‌بر بیان کرد و گفت: هر متر مکعب آب برای صنایع فولادی در مرکز ایران 8 هزار تومان است با این هزینه هیچ واحد تولیدی نمی‌تواند به‌طور اقتصادی فعالیت کند.