به گزارش جام جم آنلاین، روزگاری در این کشور، «قرآن» منزوی بود؛ گاهی فقط به کار تشییع جنازه و استخاره و بدرقه مسافر می آمد. تازه عروس های مسلمان، قرآن را برای مجاورت آیینه شمعدان خانه می خواستند و سپس در دورترین طاقچه اتاق پذیرایی، آن را خاک آلود فراموشی می کردند.

روزگاری حتی در حوزه های علمیه، تفسیر قرآن رونقی نداشت. حتی انقلاب که هم شد، مرد بزرگ این سرزمین، امام خمینی (ره) ناچار شد درس تفسیر نوپایش را پس از 5 جلسه، ناتمام بگذارد و بیشتر از بسم الله و آیه اول فاتحه، مجال تفسیر پیدا نکند، از بس که دیگرانی به او فشار آوردند و بر علیه مشی عرفانی فلسفی اش، مجادله کردند.

اینجاست که نقش یک امام و یک رهبر، به کار می آید و تحول می آفریند، اوست که می تواند با روشن بینی راهبردی، مسیرهای مغفول مانده جامعه را شناسایی کرده و امت را به سمت و سویی تازه بکشاند که برای حیات آسمانی اش از نان شب هم واجب تر است. این کاری است که هیچ رئیس جمهور و هیأت دولت و مجلس، از پسش بر نمی آید. این یعنی «راه بری» کردن یک ملت.

«ما حافظ قرآن کم داریم. من قبلاً گفتم که در کشور ما حداقل باید یک میلیون نفر حافظ قرآن باشند - حالا یک میلیون که عدد کمی است نسبت به این جمعیتی که ما داریم - اما حالا چون دوستان الحمدللَّه یک مقدماتی فراهم کرده‌اند، کارهایی را مشغول شده‌اند و دارند برنامه‌هایی را فراهم می‌کنند برای اینکه ان‌شاءاللَّه حفظ راه بیفتد، ما هم امیدمان بیشتر شده و به جای یک میلیون، می گوییم ان‌شاءالله ما باید 10 میلیون نفر حافظ قرآن داشته باشیم.» این حرفهای جریان ساز، درست زمانی از لسان رهبری صادر می شود که خیل کثیری از روشنفکرنماهای تجدد زده، در روزنامه های کذایی، می کوشند به مردم اثبات کنند وقت گذاشتن برای این کتاب عربی، معطلی، هدر رفت منابع و اصلا نوعی جهالت و درجا زدن است. رهبری یک تنه به میدان می آید و موجی می آفریند که امروز ساحل های بسیاری را در نوردیده است.

این کشور در مسیر قرآن قرار گرفته است، راه نپیموده زیاد است اما تحول پیش آمده، چشمگیر و قابل افتخار است؛ و کیست که بتواند ذره ای در نقش مقام معظم رهبری در این مسیرسازی ثمربخش تردید کند.

حالا در مسجد محل، کانون قرآن دانشگاه، تلویزیون ملی، رادیوهای سراسری، امامزاده ها، انتشاراتی ها، پژوهشکده های فراوان، برای قرآن وقت گذاشته می شود و آدم های زیادی در این مملکت به حفظ و قرائت و تدبر در قرآن مشغول اند.

امروز مردمان این سرزمین مهمان سفره قرآن شده اند. راه بسیار است، اما ایستادن در همین نقطه مبارک نیز، شگفت و مستوجب شکرگزاری است.

| عکس نوشت| شماره 24| سید مهدی سیدی |