شناسهٔ خبر: 19629511 - سرویس اجتماعی
نسخه قابل چاپ منبع: حوزه | لینک خبر

محقق و پژوهشگر حوزه مطرح کرد: شباهت دنیا و عالم رحم

حوزه/ حجت الاسلام والمسلمین عدالت گفت: عده‌ای تا پایان زندگی جمع می‌کنند و بعد همه را می‌گذارند و می‌روند و عجیب‌تر این است،‌ وصیت می‌کنند که برایمان نماز و روزه بخوانند؛ شما در زمان حیات دلتان به حال خودتان نسوخت، نباید انتظار داشته باشید دیگران دلشان به حال شما بسوزد.

صاحب‌خبر -

به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، حجت الاسلام  والمسلمین عدالت در جمع کارکنان و مراجعین مرکز خدمات حوزه با اشاره به روایتی از پیامبر اکرم(ص) گفت: پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند دنیا مثل عالم رحم است، در عالم رحم به جنین می‌گویند که خارج از این عالم، دنیا قرار دارد و باید به آنجا بروی، ولی می‌گوید همین عالم خوب است.

وی ادامه داد: پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند مردم دنیا هم مانند همین جنین در عالم رحم هستند، به آنها می‌گویند که برای دنیا خلق نشده‌اید ولی می‌گوید همین دنیا خوب است.

محقق و پژوهشگر حوزه بیان کرد: امیرالمؤمنین(ع) در نامه‌ای به سلمان فارسی می‌نویسند دنیا مانند مار است و دست کشیدن به مار برای مارگیر بسیار لذت دارد، اما مارگیر باید مواظب باشد که از سوی مارگزیده نشود. انسان دنیاطلب هم همین حالت را دارد و باید مواظب باشد که از سوی  دنیا گزیده نشود.

وی ابراز داشت: کار بعضی‌ها مانند صندوق‌دار بانک است، در تمام عمر خود جمع می‌کنند و در آخر، تمام ذخیره‌ها را می‌گذارند و می‌روند،ما مالک واقعی اموال دنیوی‌مان نیستیم، بلکه ظاهراً مالک آنها هستیم و روزی باید آنها را بگذاریم و برویم.

حجت‌الاسلام  والمسلمین عدالت عنوان کرد: امیرالمؤمنین(ع) در خطبه‌ای می‌فرمایند که دنیا مثل مسافرخانه است و باید روزی آن را ترک کنی، اگر قرار بود خداوند به کسی اجازه دهد که در دنیا بماند به انبیا اجازه می‌داد.

سخنران این مراسم ادامه داد: امیرالمؤمنین(ع) در نهج‌البلاغه نیز می‌فرمایند که دنیا مانند پلی است که مشخصه‌هایی دارد. اولین مشخصه این است که راه بازگشت ندارد. مشخصه دوم این است که اسکان دائم ندارد و سومین مشخصه این است که آنچه انسان جمع می‌کند برای همین دنیا است.

وی تصریح کرد: انسان هرچه برای دنیایش تلاش می‌کند تا لحظه جان دادن است و وقتی از دنیا می‌رود باید تمام اموالش را بگذارد و برود.

حجت‌الاسلام  والمسلمین عدالت گفت: پیامبر اکرم(ص) می‌فرمایند اگر در زمان حیات خود یک دانه خرما انفاق کردی بالاتر از این است که کل زمین را بعد از مماتت انفاق کنند.

وی بیان کرد: عده‌ای تا پایان زندگی جمع می‌کنند و بعد همه را می‌گذارند و می‌روند و عجیب‌تر این است،‌ وصیت می‌کنند که برایمان نماز و روزه بخوانند؛ شما  در زمان حیات دلتان به حال خودتان نسوخت، نباید انتظار داشته باشید دیگران دلشان به حال شما بسوزد.

 

انتهای پیام/313/30

نظر شما