امیر زرگری در گفتگو با ایسنا درباره ی دلایل شکایت خود از باشگاه پیشگامان به اتحادیه جهانی دوچرخه سواری بیان کرد: ابتدای سال 2014 که با تیم پیشگامان قرارداد بستم، با توجه به تجربه و  ارتباطی که با اسپانسرها  و برگزار کننده تورها داشتم و حمایت هایی که مدیریت باشگاه آن زمان انجام می داد برنامه ها را پیاده کردیم و در سه چهار ماه به خواسته هایمان رسیدیم. سال اول چون تیم پیشگامان نو پا بود و کسی آن را نمی شناخت با ارتباط هایی که من داشتم به تور ها دعوت شد. در پایان سال 2014 تیم سوم آسیا شد و کشور ها در سال 2015 مجبور به دعوت ما شدند.

 او ادامه داد: ما در سال 2015 با استفاده از نفرات جدیدتر و رشد رکابزنان جوان توانستیم تیم خوبی داشته باشیم و در اکثر مسابقات هم نتایج خوبی را به دست آوردیم. از امتیازی که ایران در سال 2015 به دست آورد نزدیک به 1200 امتیاز آن را پیشگامان گرفته بود که من تمام کارهای آن را انجام دادم. البته هدفی که مدیریت باشگاه داشت رسیدن به سطح اول آسیا نبود بلکه شرکت کردن تیم در مسابقات سطح بالاتر بود.

زرگری در مورد شروع مشکلات گفت:  از آنجا که جوایز تور به حساب شخصی من در خارج از کشور واریز می شد در ابتدای سال 2016 مشکلات مالیاتی برای من ایجاد شد و در یک مسابقه اول سال شرکت نکردم. چندین مرتبه با باشگاه صحبت کردم که قرارداد سال 2015  من را مانند بقیه تسویه کنند و در مسابقات بعدی هم شرکت می کنم. حتی در آن زمان دوچرخه ها و لباس تیم را از اسپانسر ها گرفتم و خودشان می دانند که چه کارهایی انجام دادم.

او افزود: اما متاسفانه باشگاه با قولهای الکی من را سر کار گذاشت و دیگر نخواستم همکاری خود را با این تیم ادامه بدهم. پول من را ندادند و  فکر کردند می توانند مثل قبل تیم را اداره کنند و نتایج قبل هم تکرار شود. بارها گفتم با این روند که پیش می‌روند مشکلاتی به وجود خواهد آمد. البته اکنون من از اینکه چنین شرایطی برای تیم پیش آمده خوشحال نیستم چرا که برای این تیم کار کردم و نسبت به پیراهن آن عرق دارم.

رکابزن پیشین تیم پیشگامان با اشاره به بدهی که این باشگاه به او دارد، تاکید کرد: الان دو سال است قرارداد من با باشگاه تمام شده علاوه بر اینکه تسویه کامل نکردند، من را بدون قرارداد برای سال 2016 ثبت نام کردند  و از امتیازم که حدود 160-170 امتیاز بود، نیز استفاده کردند. در حالی که اگر امتیاز من را از تیم کم می کردند جزو سه تیم اول آسیا قرار نمی گرفت. در این میان  انتظار داشتم سه مرتبه که به فدراسیون نامه نوشتم، خواستار پیگیری بدهی من از باشگاه شوند. البته دبیر فدراسیون چندبار گفت پیگیری می کند. حتی من قبل از شکایت به اتحادیه جهانی دوچرخه سواری صبر کردم تا خبری از سوی باشگاه شود تا تیم ضربه نخورد اما خبری نشد. تعجب می کنم فدراسیون دوچرخه سواری که در قبال  یک مصاحبه عکس العمل نشان می دهد چطور در مقابل حق ورزشکار کاری انجام نداد. اگر نسبت به حرفهای من عکس‌العملی دارند، نامه و ایمیل‌های من موجود است آن را نشان می دهم و فدراسیون هم رو نوشت نامه هایی که به باشگاه ارسال کرده را نشان دهد.

او ادامه داد: ابتدا فقط بدهی خود در سال 2015 را از باشگاه می‌خواستم اما الان خواهان قراردادم در سال 2016 نیز هستم که بدون هماهنگی با من  رجیستر شدم و از امتیازم استفاده کردند.  باشگاه پولی را که حقم بود را به من نداد و اکنون نیز هر اتفاقی رخ دهد مسببش خودشان هستند.

او در پایان ادعا کرد: برخی افراد مشاور تیم شدند و مربیان از کسانی مشاوره گرفتند که تیم را به مسیر نابودی بردند. حتی اسپانسرهایی هم که داشتند را از دست دادند.

انتهای پیام