علی نصیریان، هنرمند پیش‌کسوت معتقد است: هنوز اقتباس درخور توجهی از تاریخ ما در سینما صورت نگرفته است. رویدادهای تاریخی، قصه‌ها و متل‌ها، ادبیات فولکوریک و... توان تهیه محتوای ده‌ها پروژه سینمایی را دارند. تنها اقتباس سینمایی که می‌توانم به آن اشاره کنم، «ناخدا خورشید» ناصر تقوایی است. به طوری که مخاطب اصلا نمی‌تواند بگوید که این قصه «همینگوی» است. زیرا قصه کاملا ایرانی شده است.
داریوش ارجمند بازیگر سینما و تلویزیون می‌گوید: سینما باید بهره بیش‌تری از ادبیات، تاریخ، قصه‌ها و باورهای مردمی و بومی و... بگیرد. من همواره به پرداختن و بهره‌گرفتن از «شاهنامه فردوسی» در سینما تاکید دارم. بریا تحقق این مساله ضرورت دارد، سینما‌گر‌ها بیش‌تر به رمان مانوس شوند. من در این اواخر، دو روایت تاریخی «فرزند ایران» و «پدر ایران» اثر جلال‌الدین کزازی را مطالع کرده‌ام. از آثار ادبیات جهان هم رمان «سور بز» اثر ماریو بارگاس یوسا را خوانده‌ام. به ترجمه‌های «نجف دریابندری» و «ابوالحسن نجفی» هم بسیار علاقه‌مندم و معمولا وقت فراغت ترجمه‌هایی از آن‌ها را می‌خوانم.
امیریل ارجمند هم بر شمار اندک روایت تاریخ ایران در سینما تاکید کرد و گفت: ما باید به ریشه‌ها، تاریخ و فرهنگ‌مان برگردیم. باید در هنر و سینما داشته‌های تاریخی را به تصویر بکشیم تا برای نسل امروز افق‌های تازه و عبرت‌آموزی را به ارمغان بیاوریم. البته باید زبان و فرم ارتباط پذیر با نسل جدید را در کارهای سینمایی تاریخی پیدا کنیم. این ژانر قابلیت‌ها و جذابیت‌های بسیاری دارد.
نظر شما