به گزارش گروه سایر رسانه های دفاع پرس، حدود 95 درصد مردم عراق، مسلمان اند و براساس آمارهای رسمی، از این تعداد 55 درصد شیعه و 40 درصد سنی می باشند؛ البته بر مبنای آمارهای غیررسمی حدود 60 تا 65 درصد مردم عراق شیعه و 25 تا 30 درصد سنی هستند. از این رو بعید است که بپذیریم آنان داوطلبانه به جنگ با برادران مسلمان و خصوصا شیعه خود در ایران خاسته بودند.

 

گرچه صدام تلاش فراوانی داشت تا این جنگ را جنگ اعراب علیه فارس های مجوس قلمداد نماید اما از آنجا که سابقه مستبدانه و ظالمانه حزب بعث و شخص صدام در اذهان عمومی مردم عراق وجود داشت، این مسئله هرگز فراگیر نشد.

بر همین اساس شاید یکی از دلایل بی انگیزگی بخشی از ارتشیان عراق و نداشتن تاب مقاومت در برابر حملات رزمندگان ایرانی، اجباری بودن حضور آنها در جبهه ها بوده باشد.

البته مشکل است که یک حکم و نظر واحد در مورد کل مردم عراق و در زمان های مختلف جنگ این کشور با ایران صادر کرد. در هر حال، در ارتش عراق نیروهایی بودند که بسیار باانگیزه و با تعصب علیه ایران می جنگیدند که به نظر می رسد آنان کسانی بودند که تحت تاثیرات تبلیغات حزب بعث، ایران را واقعا دشمن خویش می پنداشتند.

همچنین دیدگاه و چگونگی عملکرد مردم عراق قبل و بعد از ورود نیروهای ایرانی به خاک عراق همگی یکسان نبود؛ برخی تا زمان حضور ارتش خود در خاک ایران انگیزه ای برای جنگ نداشتند، اما بعد از بازپس گیری سرزمین های ایران به همت رزمندگان و ادامه عملیات در خاک عراق، به عنوان دفاع از سرزمین و خاک خود از مردم عراق علاقه ای به شروع و ادامه جنگ با ایران نداشتند و از ترس جان خود و تحت فشار رژیم عراق به جبهه ها اعزام می شدند.

منبع: جنگ ایران و عراق/ پرسش ها و پاسخ ها/ فرهاد درویشی/ 1385