غلامرضا صنعتگر با تایید این خبر گفت: حول و حوش ساعت ۲:۳۰ تا ۳ بامداد روز  چهارشنبه سوم خرداد ماه مورد سوءقصد قرار گرفتم که منجر به جراحت هایی در ناحیه سر شد و از آنجا که من در طی این چند روز درگیر مراحل درمانی بیماری ام بودم هم اکنون در وضعیت چندان مطلوبی به سر نمی برم.

به گزارش  بولتن نیوز، وی درباره جزئیات ماجرا توضیح داد: با توجه به اینکه هم اکنون مشغول رسیدگی به  موضوع از طریق مراجع محترم قضایی هستم بنابراین ترجیح می دهم بعد از تکمیل شدن پرونده نسبت به اعلام جزئیات ماجرا اقدام کنم.

این خواننده در پایان عنوان کرد: حال جسمی ام کم و بیش خوب است.

غلامرضا صنعتگر طی چند سال اخیر به دلیل عارضه کبدی مشغول رسیدگی به امور درمانی خود است.

این خواننده بندرعباسی موسیقی پاپ که مهر ماه سال ۹۴ کنسرتی را در سالن شهید آوینی فرهنگسرای بهمن برگزار کرد، غیر از خوانندگی، نوازندگی سازهایی چون پیانو وگیتار و سازهای پوستی را تجربه کرده است. ترانه های «میهنم ایران«، »میشه ضامنم بشی»، «دفاع از شط» و «عطر نرگس» از مهم ترین آثار این هنرمند است که به تکرار از شبکه های مختلف صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شده است.

 سیما تیرانداز متولد شهریور 1351 در تهران از بازیگران تئاتر و سینمای ایرانی است.  وی دارای مدرک تحصیلی کارشناسی در رشته ادبیات نمایشی از دانشگاه آزاد و کارشناسی ارشد کارگردانی و بازیگری از دانشکدهٔ سینما و تئاتر است. او اخیرا فیلم‌های سینمایی چون «ماجان» و «فراری» را در جشنواره فیلم فجر کار کرده، سال گذشته نیز مجموعه «پادری» را در تلویزیون کار کرد و در عرصه تئاتر نیز آخرین کار نمایشی ‌اش را در حال اجرا دارد و نمایش «پاره‌های ساده» به کارگردانی علی هاشمی در تماشاخانه باران به صحنه برده است. درباره کار نمایشی‌ اخیر وی گپ و گفتی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

*درباره نمایش جدیدتان صحبت کنید «پاره‌های ساده»، شما نقش اصلی این کار هستید، ‌چطور شد که در این نمایش حضور پیدا کردید؟

نمایش «پاره‌های ساده» کاری از علی هاشمی را در دست اجرا دارم. این نمایش روایت زندگی دختری به نام مهرناز است که دفترچه خطراتش روی نیمکتی جا مانده ما خاطرات هر روزش را بازی می‌کنیم. من سال‌هاست با آقای هاشمی کار کردم و مرتبط بودم، در کار قبلیشان هم حضور داشتم بنابراین خیلی از کارکردن با ایشان لذت بردم همینطور متن را هم دوست داشتم چون سبک و سیاق متن کلاسیک نیست یا داستانی از الف به ی نیست، بنابراین ما در حقیقت خاطرات را می‌بینیم و از طریق دیدن آدم‌ها با مهرناز است که او را می شناسیم و این ها برایم جذاب بود.

*آیا خاطرات زندگی این دختر پیامی به مخاطب می‌رساند؟

نکته همین است که نمایش پیامی ندارد و قرار نیست داشته باشد و من خیلی این را دوست دارم، مهرناز یک شخصیتی مثل همه ما است با روزهایی که می‌گذرانیم، افرادی که با آنها ارتباط داریم ، بالا پایین‌های زندگی همه نیازی نیست پیامی داشته باشد خیلی ساده زندگی یک فرد را روایت می‌کند و قضاوت را با مخاطب می‌گذارد.

*نقش به شخصیت خودتان نزدیک است؟

خیر ، فقط جز اینکه یک چیزهایی دارد که در روح همه ما است وگرنه ربطی به من ندارد. این سادگی نیست به نظر من همه ما انسان‌ها شخصیت‌هایی خاکستری هستیم صرف نظر اینکه برخی آدم ها خیلی مثبت یا منفی اند که من اعتقاد دارم اینطور نیست همه ما به نظرم شخصیت های خاکستری هستیم، نمی‌توانیم بگوییم کسی بد بد است یا خوب خوب است. من این خاکستری بودن کاراکتر را خیلی دوست دارم، حرف‌هایی که گاهی اوقات نمی زند، حسادت‌هایی که می‌کند یا رفتارهای خاصش که چیزی می‌بینیم اما چیز دیگر می شنویم. در حقیقت درون و بیرون ما در این شخصیت است، بنابراین نقش را خیلی دوست دارم.

*استقبال از نمایش چطور بوده؟

به نظرم قابل قبول نیست این روزها انگار تئاتر کار کردن سخت شده است به خاطر اینکه مبحث تبلیغات خیلی مهم است چون روزی 90 اجرا حدودا در سطح تهران صورت می‌گیرد تماشاگر در این نمایش‌ها توزیع می‌شود سال ها پیش که هنوز تماشاخانه‌های خصوصی مطرح نشده بود، شاید تئاتر کار کردن راحتتر بود ما مراکزی مثل تئاتر شهر و ایرانشهر داشتیم اما الان انقدر زیادشده که کار سخت است. ما حدود 35 اجرا باید داشته باشیم فکر می‌کنم تا آخر خرداد یا دوم ـ سوم تیر اجرا داشته باشیم.

*خب اینکه خیلی خوب است ذائقه همه مخاطبان پاسخ داده می‌شود.

البته خوب است اما همین نقطه منفی‌اش این است که تماشاگر را ممکن است با اجراهای ضعیف بی اعتماد کند، در حقیقت من نقدی به سالن‌ها دارم چون واقعا برخی از آنها طوری رفتار می‌کنند انگار زمان جنگ است مثلا در همین سالنی الان ما اجرا داریم از 5 بعدازظهر تا 21 شب چند اجرا است فراغت خاطر ما کم می‌شود هر شب با تأخیر به اجرا می‌رویم برای زدن دکورها بنابراین همین من فکر می‌کنم بحث از آب روغن گرفتن برای تماشاخانه‌ها شکل جذابی نیست.

*پیشنهاد جدید برای کار تئاتر دارید؟

فعلا همه پیشنهادات تئاتر است قرار است در کار آقای رحمانیان به نام «صدام» حضور داشته باشم که اجرایش مرداد و شهریور است البته متن را هم نخواندم چون کار آقای رحمانیان هر زمان و هر جا باشد من چشم بسته قبول می‌کنم و کار دیگر هم کار آقای کوشک جلالی است که آن هم در آبان ماه فکر می‌کنم اجرا داشته باشد. این دو کار را قطعی حضور خواهم داشت.

*کار سینمایی قبول نکردید؟

دو کار سینمایی با من صحبت کردند اما هنوز قطعیت ندارد بخاطر اینکه خیلی کار سینما منوط به سرمایه گذار است و بالا پایین می‌شود یکی برای تیر ماه است و دیگری برای مهر و آبان است که باز همان هم مشخص نیست احتمالا تاریخش عقب می‌افتد بنابراین مشخص نیست.

*درآمد تئاتر نسبت به سینما چقدر تفاوت دارد؟

من تئاتر را خیلی دوست دارم ولی اگر واقعا من به طور کامل می‌توانستم هزینه زندگی‌ام را از تئاتر دربیاورم قطعا فقط تئاتر کار می‌کردم، چون فضا صمیمانه تر است و مثل تصویر سخت نیست و بازیگر راحتتر است، بنابراین الان با بحث گیشه هم که مطرح است خیلی معیشت سخت می‌شود و قطعا نمی توانیم به تئاتر بسنده کنیم هرچند من در کنارش کار تدریس هم انجام می‌دهم.

*شما خودتان از چه زمانی تئاتر کار کردید؟

من از روز اول کارم را با تئاتر شروع کردم و با آن پیش می‌روم بنابراین تقریبا تمام زمان‌هایی که کار سینما می‌کردم در کنارش موازی هم سالی یک کار تئاتر داشتم تنها سال‌هایی فکر می‌کنم کم کار کردم حدود هشت سال پیش است.

*قبلا گفته بودید که تئاتر فرهنگ مردم را نسبت به سینما ـ‌تلویزیون بالا تر می‌برد، چرا اینطور فکر می‌کنید؟

به دلیل تنوع موضوعاتی که در تئاتر بدان پرداخته می شود و معمولا مسائل سینما و تلویزیون مباحث روز است اما در تئاتر معمولا مسائل جهانی ، فلسفی و اعتقادی بیشتر به دلیل خود جنس  مدیوم و نویسندگان تئاتر پرداخته می‌شود در نتیجه تئاتر در بالاتر بردن سطح فرهنگ و شعور جامعه نقش اساسی تر دارد. من همیشه تفسیرم نسبت به تلویزیون این است که مثل روزنامه می‌ماند سینما و تلویزیون اصولا نسبت به مسائل روز دنیا جلو میروند ما اصولا درباره مسائل روز دنیا کمتر صحبت می کنیم کمتر درباره جنگ و صلح صحبت می‌کنیم بیشتر مسائل روز است، این جنس خود مدیوم است به معنای بد بودن نیست باید مخاطب طوری باشد که وقتی از پای تلویزیون برمی‌خیزد و دوباره برمی‌گردد مسائل را دنبال کند در نتیجه یک خانم خانه دار در کنار همه کارهایش سریالش را هم دنبال می‌کند سینما هم همینطور است البته باز سینما یک پله متفاوت از تلویزیون است. اما در تئاتر پرداختن به مسائل فلسفی و جامعه شناختی کل دنیا بیشتر است به همین دلیل است که سطح شعور و فرهنگ مردم را بالاتر می‌برد.

*مخاطبان امروز تئاتر را چطور می‌بینید؟

خیلی خوب هستند به نظر من الان تئاتر شرایط خوبی دارد مردم آن را دنبال می کنند مثل قبلا نیست که مخاطب خاص داشته باشد مخاطب تئاتر گسترده تر شده و ارتباط بهتری با مردم برقرار می‌کند و من از این بابت خوشحالم.

*آینده تئاتر را چطور می بینید؟

امیدوارم خوب باشد اما همه چیزهایی ما الان دربارش صحبت می‌کنیم یک بحث بسیار مهم به اسم اقتصاد آن را تحت تأثیر قرار می دهد چون من دستمزدم را از بلیطی می گیرم که تماشاگر آن را می‌خرد پس قاعدتاً وقتی سطح اقتصادی جامعه من در حدی باشد که این بلیط را بخرد، من هم ترغیب به کار می‌شوم و این امر سلسله وار ادامه دارد، بنابراین همه این امیدواری‌های ما منوط به وضعیت اقتصادی مان است امیدوارم انقدر وضعیت اقتصادی‌مان بالا برود که در هر حوزه رد و بدل مبادلات مالی را در کنارش داشته باشیم.

*سوال آخر ارتباط هنرمندان در فضای مجازی را چطور ارزیابی می‌کنید به نظرتان نقطه قوت است یا ضعف؟

خیلی خوب است البته فضای مجازی هم مثل هر چیز دیگری هم بدی های خاص خودش و هم خوبی‌های خودش را دارد بدی ها را باید کنترل کرد خودمان باید کنترل کنیم اما من اعتقاد دارم من هنرمند باید آن را کنترل کنم و خوبی هایش نیز خیلی زیاد است باید خوبی هایش را هم ببینم بنابراین هر دو نقطه مثبت و منفی‌اش زیاد است. بنابراین مهم این است ک ما چطور از این فضا استفاده می‌کنیم این وسایل ارتباط جمعی را تفسیر می‌کند.

متأسفانه قانون مشخصی برای حمایت از آثار هنرمندان و نویسندگان وجود ندارد. این  دغدغه سالهاست برای هنرمندان کشور وجود دارد. محمد اصفهانی خواننده کشورمان از جمله هنرمندانی است که رعایت قانون کپی رایت دغدغه‌اش بوده و به این موضوع اشاره کرده است.

برای سوال اول، در حال حاضر که قانون خاصی در زمینه کپی رایت در کشور وجود ندارد، برای جلوگیری از کپی غير قانونى چه باید کرد؟

بايد كار فرهنگى كرد، تبليغ و توصيه توسط افراد مقبول صورت بگیرد.

بعضی از همکاران شما امکان دانلود رایگان برای ترانه‌ها و آثار خود برای مردم قرار می‌دهند. چون اعتقاد دارند به هرحال این ترانه‌ها پخش خواهد شد. نظر شما چیست؟

دانلود رايگان چنانچه خواست مؤلف باشد، پسنديده است ولى استدلال انجام شده نوعى تن دادن به شرايط ناعادلانه فعلى است كه معتقدم با تلاش و هماهنگى مرتفع خواهد شد.

در مورد تک آهنگ چطور؟

چنانچه مؤلف، اثرى را با رضايت خودش رايگان عرضه كند اين حق او و حق مخاطبان اوست. 

رعایت نکردن حق صاحب اثر چه عواقبی برای هنرمند و کشور دارد؟ 

ارائه غير قانونى آثار، بدون رضايت صاحبان اثر به اقتصاد هنر ايران لطمه زده و به دلايل متعددى موجب اضمحلال و تضعيف روند توليد خواهد شد. كيفيت و كميت توليد اثر هنرى با اقتصاد سالم هنرى شكوفا و تضمين مي‌شود! اين اصل ماجراست و نكته‌ايست كه هرگز نبايد مورد غفلت واقع شود و در دنياى امروز اين مساله با نظام و قانون امتحان پس داده‌اى به ميزانى درخور و قابل توجه و راضى كننده حل شده كه همان كپى رايت است.

شما به عنوان یک هنرمند تاکنون اقدامی برای رفع این مشکل انجام داده‌اید؟

بله چند سال پيش در مقطعى تا طرح اين مسئله در مديريت دفتر موسيقى وزارت ارشاد و پس از آن در مجلس شورا پيش رفتيم ولى متأسفانه با تغيير مديريت تمام اقدامات نقش برآب شد و ماهم دلسرد شديم و رها كرديم كه اين هم اشتباه بود. ولى بايد اينبار به مسيرهاى طرح اين خواسته هم خيلى فكر كنيم تا در ميانه راه حاصل زحمات از بين نروند.

ادعای مسئولان در حوزه موسیقی این است در این زمینه اقدامات جدی انجام می‌دهند. این ادعا تا چه حد صحت دارد؟

تمامى اين صحبت‌هاى موافق خوب هستند مشروط بر اينكه جامه عمل هم بپوشند. آن وقت است که ميشود ميزان موفقيت‌هاى عملى را تحليل كرد. فعلا كه خبرى نيست و آنچه واقعا رعايت و پيگيرى مي‌شود، اخذ مجوز براى آثار موسيقى است.

به عنوان یک هنرمند از هنرمندان دیگر چه انتظاری دارید؟

عزم و اشتراك جمعى بر اشاعه فرهنگ صحيح استفاده از آثار هنرى و يكپارچه كردن راه‌ها و مسيرهاى منتهى به اين مساله مهم و كليدى در اقتصاد هنر ايران.

رضا موسوی، دانشجوی رشته بازیگری در مقطع کارشناسی ارشد است که از  همکاری با «استانیفسکی» در نمایش «ٱراتوریو» گرفته تا بازی در نمایش «گل» به کارگردانی یاسر خاسب و اجرا در کشورهای هند و لهستان و حضور در نمایش‌هایی مانند «کاهنه‌های باکوس» و «فصلنامه ناکوک» و همچنین حضور به عنوان بازیگر در نمایش‌های فراوانی از بابک مهری و عضویت در گروه تئاتر «آو»، او را به بازیگری با تجربه تبدیل کرده است. با این حال او در اولین تجربه کارگردانیش از فرم تازه‌ای در نمایشش استفاده می‌کند که کمتر کسی جرأت نزدیک شدن به آن را دارد. آنچه در زیر آمده گفتگویی است با رضا موسوی  پیرامون نمایش «روزی می‌بایست می‌مرد» .

کمی در مورد ایده ابتدایی و مراحل اولیه  شروع کار برای نمایش «روز می‌بایست می‌مرد » توضیح می‌دهید؟

چند سال پیش که در لهستان بودم به این فکر می‌کردم که چطور می‌شود «هرونومیا» یا همان رقص روایی را با هنرهای رزمی بیامیزم و از دل آن نمایشی به وجود آورم. از این رو شروع به مطالعه متون نمایشی گوناگون کردم و در نهایت مکبث را برای نمایشم انتخاب کردم. به ایده‌پردازی و صحنه‌بندی پرداختم که ماحصل آن 12 صحنه شد. بسیاری از حرکات را قبل از انتخاب بازیگران طراحی کردم و از پاییز 94 پس از گرد هم آوردن گروه به صورت مرتب به مدت 20 ماه تا زمان اجرا به تمرین پرداختیم .

دلیلت برای انتخاب شیوه «هرونومیا» برای اجرای تئاتر چه بود؟

شروع کار من به صورت جدی با این شیوه تئاتر بود و بعدها به دلیل برخودم با «استانیفسکی» و تاثیر فراوانی که از او گرفتم و حضور در «گارژنیزه» به شدت سلیقه‌ام در مورد تئاتر تغییر کرد. این شیوه که مبدع آن «استانیفسکی» است به موسیقی در کنار «هرونومیا» (که حرکات آن بیشتر از تصاویر سفالینه‌های یونان باستان گرفته می‌شود) همچنین ریتم ارزش فراوانی می‌دهد، به همین دلیل این شیوه بسیار دقیق است و من بعد از چشیدن طعم این نوع تئاتر علاقه فراوانی به آن پیدا کردم و تصمیم گرفتم در این راه قدم بردارم.

چرا مکبث؟

همانطور که گفتم می‌خواستم نمایشی را اجرا کنم که قابلیت این را داشته باشد با استفاده از هنرهای رزمی اجرا شود. ما در این کار از کاتای کاراته، بادبزن ووشو، فرم چوب و شمشیر استفاده کردیم و همگی طراحی و تعدیل شده تا به صورت نمایشی بروز پیدا کند. از میان متون نمایشی که خواندم تنها متنی که می‌شد به این شیوه اجرا شود مکبث بود.

دلیلت برای استفاده از موسیقی زنده چیست؟

آن چیزی که در این کار مهم است تبادل انرژی است. موسیقی زنده برخلاف موسیقی به صورت ضبط شده انرژی فراوانی را به مخاطب منتقل می‌کند. از این رو تصمیم بر این شد که از موسیقی زنده بهره بگیریم. این بدین معنا نیست که این نمایش در قالب نمایش‌های موزیکال جای می‌گیرد؛ بلکه نمایش ما نمایشی آهنگین و سیال است.

دلیلت برای حضور همزمان هم به عنوان کارگردان و هم به عنوان بازیگر در این نمایش چیست؟

به دلیل تحصیلم در رشته بازیگری همواره این خودخواهی را برای بازیگری دارم. با این حال تصمیم بر این بود که خودم اصلاً بازی نکنم، بعدها در پروسه تمرین متأسفانه بازیگری را پیدا نکردم که بتواند شمشیر بزند. بدن نرمی داشته باشد و ریتم را بشناسد و از آنجایی که خودم همیشه به صورت تخصصی در این شیوه فعالیت کردم ناچار در کنار وظیفه کارگردانی ایفای نقش مکبث را هم بر عهده گرفتم. برای این دسته از نمایش‌ها ما به بازیگرانی نیازمندیم که موسیقی بدانند، صدای خوبی داشته باشند، به ریتم تسلط داشته باشند و از بدن پرورش یافته‌ای برخوردار باشند. متأسفانه در ایران بازیگران خیلی کمی یافت می‌شوند که این نوع خصوصیات را  یک‌جا داشته باشند. یکی از دلایل طولانی شدن پروسه تمرین برای ما همین موضوع بود. من باید بازیگرانم را برای حضور در این نمایش تربیت می‌کردم.

به نظرت تماشاگر ایرانی چه برخوردی با این نوع نمایش دارد؟

وقتی که نمایش‌های تولید شده در چند سال اخیر نگاه میکنیم متوجه می‌شویم که کم‌کم نمایش‌ها از غالب‌های کلاسیک و رئالیستی خارج شده و به سمت نمایش‌های آوانگارد و تجربی حرکت می‌کنند و خب متعاقباً شاهد این هستیم که تماشاگران ارتباط خوبی با این دسته از آثار برقرار می‌کنند. از این رو اکثر افرادی که به تماشای ما نشسته‌اند با رضایت از سالن نمایش خارج شدند. ما در این کار به تماشاگر فعال نیاز داریم و تماشاگر منفعل که در نمایش‌های ناتورالیستی مرسوم است خیلی مد نظرما نیست. تمام تلاش من و گروه تئاتر «هوم» این است در این شیوه اجرایی استمرار داشته باشیم و به امضایی شخصی برسیم تا مخاطبان تئاتر هر وقت نام گروه «هوم» را شنیدند بدانند که با چه نوع نمایشی سر و کار خواهند داشت.

حرف آخر؟

متأسفانه سخت‌ترین بخش این کار نه جنبه هنری آن؛ بلکه جنبه اجرایی و سخت‌افزاری آن بود. مشکلات مالی باعث شد بیشتر انرژی من صرف رتق و فتق کردن مسائلی مانند هماهنگی پلاتو برای تمرین، نگرانی برای بالا رفتن هزینه‌ها و بد‌قولی بازیگران شد. نمایش ما بدون حمایت هیچ تهیه‌کننده‌ای در حال اجراست. مامی هزینه‌ها از طریق خود من و بازیگران تأمین شده است. امیدوارم درآمد گیشه نمایش به اندازه‌ای باشد که حداقل مبلغ هزینه‌های انجام شده برگردد؛ چون در غیر این صورت معلوم نیست که تا چند وقت قادر به تولید نمایشی جدید نباشیم. در آخر از مدیریت مرکز تئاتر مولوی جناب آقای حریری و تمام کارکنان مجموعه تشکر می‌کنم.

 کوروش سلیمانی بازیگر و کارگردان تئاتر درباره فعالیت هایش در این حوزه گفت: قرار  است از اول تیرماه نمایش «فالو می» را به صحنه ببرم. البته ترجیح می دهم فعلا مکان اجرای نمایش را فاش نکنم اما از اردیبهشت ماه تمرین های کار را با گروه بازیگران آغاز کردیم تا کار برای اجرا در تیرماه آماده شود.

وی درباره ویژگی های این اثر نمایشی توضیح داد: این نمایش براساس نمایشنامه ای نوشته پیتر شفر به نام «چشم عمومی» ترجمه علی منصوری به صحنه می رود. البته در سال ۱۹۷۲ فیلمنامه ای بر اساس این نمایشنامه به قلم خودِ شفر نوشته و فیلمی براساس آن به نام «فالو می» به کارگردانی کارول رید ساخته شده است. ما اسم دوم را برای نمایش بیشتر پسندیدیم و تصمیم گرفتیم که نام نمایش را «فالو می» بگذاریم.

این بازیگر ادامه داد: این نمایش یک کمدی تک پرده ای انگلیسی است و موضوعی که در آن مطرح می شود راجع به روابط زناشویی و ارتباط بین همسران است. در این نمایشنامه به نکات روانشناسانه ای توجه می شود که این مساله از ویژگی کارهای اولیه پیتر شفر به حساب می آید. این اثر نگاه روشن و شادی به روابط بین آدم ها دارد و به شکل امیدبخشی به موضوع رابطه زناشویی می پردازد. یکی از دلایلی که به اجرای این متن علاقه مند شدم این بود که احساس کردم جامعه ما به طرح موضوعات اینچنینی به زبان کمدی نیاز دارد.

بازیگر نمایش «مکبث» درباره بازیگران این اثر بیان کرد: این نمایش سه پرسوناژ دارد و مدت زمان آن نیز یک ساعت است. مسعود میرطاهری، وحید آقاپور و مریم داننده فر بازیگران این اثر نمایشی هستند.

سلیمانی در پایان درباره دیگر فعالیت هایش گفت: در حال حاضر مشغول تمرین نمایش «روال عادی» به کارگردانی محمدرضا خاکی هستم که قرار است از تیرماه در تماشاخانه ایرانشهر به صحنه برود. این نمایش سال ۸۹ نیز با بازی مسعود دلخواه و ایوب آقاخانی اجرا شده بود که در اجرای مجدد من به جای آقاخانی در نمایش ایفای نقش می کنم.

عوامل نمایش «فالو می» عبارتند از مترجم: علی منصوری، طراح صحنه و نور: سینا ییلاق بیگی، طراح لباس: مژگان عیوضی، گریم: سمیه فراهانی، ثمین سالک، گرافیست: مجید کاشانی، گروه کارگردانی: امین رضا اولیاء، مهدی رجب لو، یگانه خدیوی، کاری از گروه تئاتر بیستون.

پیشنهاد گلاب آدینه برای تماشای یک تئاتر

گلاب آدینه درباره نمایش «بی پدر» به نویسندگی و کارگردانی محمد مساوات گفت:  «بی پدر» ، نمایشی شجاعانه و خوش فکر و خوش سلیقه است. زحمات گروه اجرایی آن به چشم می‌آید و مشخص است چهار روزه دور هم جمع نشده‌اند که فقط اجرایی به صحنه برده باشند.

بازیگر نمایش «بیوه‌های غمگین سالار جنگ» درباره محتوای «بی پدر» همچنین اظهارنظر کرد:  این نمایش به دور از شعارزدگی و زیاده گویی، مفهومی عمیق را با تغییر کودکانه‌ترین قصه به مخاطب منتقل می‌کند.

گلاب آدینه همچنین درباره خشونتی که در «بی پدر» مستتر است نیز گفت: خشونتی که در طول این نمایش رفته رفته زیاد می‌شود و به اوج می‌رسد، به‌ جای آنکه تماشاگر را بیازارد به فکر وادارش می‌کند. خشونتی معنادار، که اگر هم از تماشای آن اذیت بشویم، بخاطر گزندگی حقیقتی است که عریان، پیش چشم ما مجسم میشود؛ این حقیقت که چطور بره‌ها با انتخاب اشتباه تبدیل به گرگ میشوند و از هم بیگانه و خونخوار.

نمایش «بی پدر» آخرین اثر گروه تئاتر رادیکال ١٤ تا پنجم خرداد هرشب در دوسانس ١٧:٣٠ و ٢٠ در تالار قشقایی تئاترشهر روی صحنه می‌رود.

افسانه ماهیان کارگردان نمایش «از زیرزمین تا پشت بام» درباره اولین اجرای بین المللی این اثر نمایشی گفت: قرار است از ۱۵۵ خردادماه به کشور یونان و شهر آتن سفر کنیم تا نمایش «از زیرزمین تا پشت بام» را در فستیوال بین المللی تئاتر یونان که هر سال در آتن برگزار می شود و یکی از قدیمی ترین فستیوال های تئاتر آتن است، روی صحنه ببریم.

وی با بیان اینکه قرار است روزهای ۱۸ و ۱۹ خردادماه (۸ و ۹ ژوئن) نمایش «از زیرزمین تا پشت بام» در فستیوال بین المللی تئاتر یونان اجرا شود درباره گروه بازیگری این نمایش یادآور شد: متأسفانه وقتی تاریخ اجرای در فستیوال تئاتر یونان مشخص و قطعی شد، بازیگران نمایش درگیر پروژه های کاری دیگری بودند و از این رو نمی توانستند در این فستیوال حضور پیدا کنند.

کارگردان «از زیرزمین تا پشت بام» ادامه داد: از آنجایی که این اولین سفر و اجرای بین المللی «از زیرزمین تا پشت بام» است تصمیم گرفتم با بازیگران جوان تر اثر را در فستیوال تئاتر یونان به صحنه ببرم از این رو سعید زارعی، نسرین درخشان زاده، مهران شجاع و ایلکای بیلگیس در این اجرا به ایفای نقش می پردازند.

ماهیان با اشاره به اینکه دیگر عوامل این اثر نمایشی برای اجرا در فستیوال تئاتر یونان تغییری نداشته است، گفت: طراح صحنه، نور و لباس نمایش «از زیرزمین تا پشت بام» منوچهر شجاع است و طراحی صدا، افکت و موسیقی محمدرضا جدیدی و زمان وفاجویی به عنوان دستیار برنامه ریز حضور دارد. گیتاریست و خواننده گروه هم تغییر نکرده است.

نمایش «از زیرزمین تا پشت بام» زمستان ۹۵ در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به صحنه رفت. صابر ابر، هوتن شکیبا، الهام کردا و مارن ون هولک در اجرای عمومی این اثر به ایفای نقش پرداختند.

تعدادی از هنرمندان نوجوان ایرانی به سرپرستی سحر پورحسینی که به منظور  شرکت در فستیوال بین المللی موسیقی «گیومری» به کشور ارمنستان سفر کرده بودند موفق به کسب مقام های برتر بخش نوازندگی پیانو این دوره از جشنواره شدند.

طبق رتبه بندی این دوره از فستیوال در رده سنی ۱۱ تا ۱۴ سال ارشیا بهارپسندی  و علی ابراهیمی رتبه های دوم و سوم، در رده سنی ۱۵ تا ۱۷ سال نیما حاجی نیا و در رده سنتی ۸ تا ۱۰ سال رادین رهبر مقام چهارم را کسب کردند.

فستیوال بین المللی موسیقی گیومری ارمنستان از ۱۸ آوریل تا ۲۶ می۲۰۱۷ برگزار شد که این چهار نوازنده ایرانی در بخش رسیتال پیانو موفق به کسب این افتخار شدند.

«دی‌روز» عنوان پروژه‌ای نمایشی به کارگردانی علی سرابی است که به زودی با حضور بازیگران عرصه نمایش به مدت پنج شب از 18 تا 222 خردادماه در سالن اصلی تئاترشهر خوانش و اجرا خواهد شد.

در این اثر بیش از 40 بازیگر تئاتر و سینما حضور خواهند داشت و تاکنون حضور رویا نونهالی، امیر آقایی، سحر دولتشاهی، پریناز ایزدیار، بابک کریمی، رویا تیموریان، نازنین بیاتی، مهرداد صدیقیان، پانته‌آ بهرام، مهدی سلطانی، فرشته صدرعرفایی و سارا بهرامی به عنوان بازیگران و نقش‌خوانان این پروژه قطعی شده است.

«دی‌روز» پروژه‌ای نمایشی است که در آن پنج نمایشنامه از نویسندگان بزرگ تئاتر ایران در دهه هشتاد همچون «افرا» بهرام بیضایی، «کوکوی کبوتران حرم» علیرضا نادری، « تهران زیر بال فرشتگان» نادر برهانی‌مرند، «در مصر برف نمی‌بارد» محمد چرمشیر و «یک دقیقه سکوت» اثر محمد یعقوبی خوانش و 10  تا 15 دقیقه از هر اثر بصورت کاملا مینیمال اجرای صحنه‌ای خواهد شد.

این پروژه در پنج شب متوالی و هر شب تنها یک اجرا در سالن اصلی تئاتر شهر خواهد داشت.

عوامل و دست اندرکاران « دی‌روز» عبارتند از: کارگردان: علی سرابی، طراح صحنه: آتوسا قلمفرسایی، آهنگساز: فردین خلعتبری، مجری طرح: نورالدین حیدری‌ماهر، مشاور پروژه: صمد طالقانی، دستیارکارگردان و برنامه‌ریز: علی مردانه، منشی صحنه: شیما مرادی، مدیر صحنه: محمدرضا آل طاها ، داوود ونداده، مشاور رسانه‌ای: منصوره بسمل، عکاس و مجری تبلیغات: پیام ایرایی، گرافیست: سپیده رجبی.

محمد سعید میرزایی ترانه سرا و فرزین قره گوزلو موسیقی تیتراژ این مجموعه تلویزیونی را ساخته که علی زند وکیلی آن را خوانده است.

سریال «زیر پای مادر» به کارگردانی بهرنگ توفیقی و تهیه‌کنندگی زینب تقوایی کاری از گروه فیلم و سریال شبکه یک سیما است که در ۳۰ قسمت شب‌های ماه مبارک رمضان از این شبکه به روی آنتن خواهد رفت.

«زیر پای مادر» روایت قصه مرد میانسالی است که با پسرش در مشهد زندگی می‌کند. همسر این مرد بنا به دلایلی در سال‌های اول زندگی مشترک، او و پسرش خلیل را ترک کرده است. مرد میانسال رستوران دارد و آخر هفته‌ها به زائران امام رضا(ع) نذری می‌دهد. اما با قبول شدن خلیل در یکی از دانشگاه‌های تهران و آشنا شدن او با ستاره ... .