زندان به حال زار موسی گریه می کرد

زنجیر و غل بر دست آقا گریه می کرد

وقتی عزیز فاطمه تشییع می شد
پای جنازه داشت زهرا گریه می کرد

سلطان رأفت زد گریبان چاک از غم
افلاک بر احوال آقا گریه می کرد

آرایه های بی کسی های کریمه
تکمیل شد، از هجر بابا گریه می کرد

می گفت شهری با کنایه: «خارجی رفت»!
زینب به یاد شام، آنجا گریه می کرد

جسم کفن پوش امیر عشق بر دست
ارباب بی غسل و کفنها گریه می کرد

هر کس که آمد بر حریمش تسلیت گفت
معصومه یاد قامتی تا، گریه می کرد

در کاظمین شور حسینی بود بر پا
صاحب زمان آمد تماشا، گریه می کرد

باب الحوائج شد که ما حاجت بخواهیم
او از فراق دلبر ما گریه می کرد

 ***حسین ایمانی