خبرگزاری شبستان- مازندران

فصل راهیان نور و مناطق عملیاتی جنوب از زائران شهدا پر می شود. فصلی که عده ای با گرفتن مدال سرخ رنگی که روی آن نوشته خادم الشهدا آماده استقبال از مهمانان شهدا می شوند.

در این میان آقازاده هایی حضور دارند که امانت پدرشهیدشان را بردوش گرفتند تا بگویند این راه تا ابد ادامه دارد . 

حال و هوای اردوگاه شهدای مازندران در خرمشهر برای امیر(امیر قنبری فرزند شهید مدافع حرم بهمن قنبری از بهشهر یکی از فرزندان شهدای کربلای خان طومان) که اولین بار است خادم الشهدا شده و قبل از آن فقط زائر راهیان نور بوده تسکین دهنده دلی که در نبود پدر بی تاب و بیقرار است.

فرصتی پیش آمد تا با پسر شهید مدافع حرم قنبری هم کلام شویم . امیر از گمنامی پدرش و دردی که سال ها بعد ازهشت سال دفاع مقدس در دل داشت می گفت که« لشکر 25 کربلا به فرموده امام خامنه ای(دامت برکاته) لشکری خط شکن بود. وقتی بهمراه پدرم به مناطق عملیاتی جنوب آمده بودیم، پدرغریبی همرزمانش را می دید خیلی عذاب می کشید که چرا همرزمانش بخاطر انقلاب و آرمان های امام خمینی(رحمت الله علیه) با رشادت های بی مثال جان داده اند اما در مسئله فرهنگی و زنده نگه داشتن یاد و خاطر شهدا، خوب عمل نشده است .این واقعا دردی بود که پدرم از آن عذاب می کشید.»

فرزند شهید حالا که لباس خادمی شهدا را برتن کرده از دورانی که پدر لباس رزم پوشیده بود هم می گفت: «پدرم با دست کاری شناسنامه و سن جعلی از طریق جهاد به جبهه گیلان غرب اعزام شد. او در نوجوانی جوشکار ماهری بود.چنان خوب کار کرد که توانست به قسمت ادوات بیاید . بعد از آن با توانایی و خلاقیتی که از خودش نشان داد دوره های آموزش دیده بانی را طی کرد تا اینکه شد مسئول دیده بانی تیپ الحدید و طراح عملیات ها .»

شهید مدافع حرم بهمن قنبری با 84 ماه سابقه حضور در جبهه از ناحیه پا جانباز هم بوده و علاوه بر آن ریه هایش نیز بر اثر شیمیایی دچار آسیب شده بود. 

شهید قنبری دیده بان دوران دفاع مقدس یک نابغه بود. نابغه ای که حتی شهید صیاد شیرازی را به تعجب واداشت . امیر قنبری می گفت«در سال 69 بعد از جنگ به فرمان امام راحل، رزمایشی قرار بود در آبادان برگزار شود. پدرم طراح عملیات این رزمایش شد. وقتی شهید صیاد شیرازی که یکی از هسته های عملیات بود برای بازدید و سرکشی رزمایش آمده بود هر کاری کرد تا اشکالی از طراحی عملیات بگیرد نتوانست. آنقدر پدر دقیق روی این عملیات کار کرد که شهید صیاد شیرازی به دنبال این بود که بداند طراح این عملیات کیست . تا اینکه با پرس و جو پدر را به او معرفی می کنند. وقتی شهید صیاد پدرم را می بیند با تعجب می پرسد قنبری تویی؟ باورش نمی شد یک جوانی با این سن و سال کم طراح چنین عملیات بزرگی باشد. همان جا با پدرم گرم می گیرد و می گوید اگر شما در ارتش بودی من همه این درجه های که به من داده اند را روی شانه های شما نصب می کردم.»

علاقه شهید مدافع حرم بهمن قنبری به صیاد شیرازی تا جایی بود که وقتی خبر شهادت صیاد را شنید به گفته فرزندش «پدرم سه روز از اتاقش بیرون نیامد. می گفت انقلاب یک فرمانده مومن، مخلص و توانمند را از دست داد.»

شهادت صیاد مصادف می شود با تولد پسر شهید از همین رو پدر اسم فرزند را امیر گذاشت و همیشه به پسرش می گفت «یک صیاد رفت یک صیاد دیگر متولد شد.»

به گفته امیر پدرش یک لحظه بی کار نبود از سال 70 که وارد سپاه شد از آموزش نیروهای لشکر گرفته تا نیروهای افغانی در افغانستان همیشه در حال خدمت بود و می گفت من فقط برای رضای خدا کار می کنم. علاقه شهید به حضرت زهرا(سلام الله علیها) خاص بود .وقتی همه دوستان و همرزمانش می گفتند شما لیاقتت بیشتر از این کارهاست. اما برای او مهم نبود فقط نمی خواست کسی متوجه خدمتش بشود و روی مسئله گمنامی خیلی حساس بود.

شهید قنبری دیده بان نابغه ای که گرای شهادت را در آسمان خان طومان داد در اولین بار اعزام به سوریه آسمانی شد. فرزند شهید این می گفت « پدرم برای رفتن به سوریه خیلی تلاش کرد. قول هایی گرفت که وقتی به عقب می افتاد غم و ناراحتی در چهره اش مشخص می شد که ما به شوخی می گفتیم آخرش اعزام نشدی و می گفت بازهم عقب افتاد. ازاینکه چرا اعزامش دیر شده بود، خیلی خسته می شد.»

«پدرم برات شهادتش را از اربعین گرفت.  او که برای نان گرفتن نمی توانست پیاده راه برود اما در اربعین سال 94 مسیر 80 کیلومتری نجف تا کربلا را با دوعصا طی 7 روز طی می کند تا به گفته خودش خادم شدن حرم حضرت زینب(سلام الله علیها) را از سالار شهیدان بگیرد.»

گره اعزام شهید قنبری به دستان سیدالشهدا(علیه السلام) باز شده بود و امیر از آخرین شب بودن با پدرش می گفت:« قرار بر این بود پدرم 18 فروردین اعزام شود اما ساعت 8 شب 15 فروردین صدای زنگ تلفن در خانه می پیچد و به پدرم خبر می دهند آماده رفتن شود.»

تک تک ثانیه های آن شب برای امیر دوباره تداعی شده بود و می گفت « دل کندن خیلی سخت است .آن شب وداع ،شب سنگینی بود. من توی عمرم دوبار گریه پدرم را دیدم یکی بار وقتی بچه بودم که یکی از اقوام مرحوم شدند و پدرم گریه کرده بود. یک بار هم همان شب اعزام ، که پدرم مرا در آغوش گرفت و بلند بلند گریه می کرد و من هم در آغوشش گریه می کردم.»  

او که آرام و بی صدا اشک از چشمانش جاری می شد ،می گفت که « عید آن سال برایم عید متفاوتی بود یک لحظه از پدرم جدا نمی شدم می گفتم باید در کنارش باشم . انگار حسی به من می گفت دیگر پدر را نمی بینم . از وقتی پدرم به من گفته بود امیرجان یک وقت دیدی نبودم و به قافله همرزمان شهیدم پیوستم، تو باید مراقب مادرت و خانواده باشی. دیگر مطمئن شدم قرار است اتفاقی بیفتد.»

مظلومیت شهدای خان طومان قابل نوشتن نیست کدام قلمی می تواند از شهادت دلیرمردان دیار علوی که چه غریبانه در کربلای شام پرکشیدند، بنویسد.

خبر شهادت مدافعان حرم مازندرانی در خان طومان دست به دست در شبکه های مجازی پچییده است و امیر هم این خبر به گوشش رسیده بود. او می گفت «من مطمئن بودم پدرم جز شهدای خان طومان است فردای آن روز که به مدرسه رفتم از طرز نگاه های مدیر و معلمان مدرسه فهمیدم خبری است اما به روی خودم نیاوردم تا اینکه بعد از مدرسه به خانه برگشتم .رفتارم با مادرم طوری بود که مادرم ازم سوال کرد امیر جان چرا آنقدر ناراحتی چیزی شده . نمی خواستم خبر شهادت پدرم را به مادر بدهم . می خواستم با رفتارم متوجه شود. سختی خبر شهادت پدرم را تا زمانی توی دلم نگه داشتم وقتی که پیکر بی جانش را دیدم. »

فرزند شهید که تا سن 17 سالگی کمتر شبی بوده که در آغوش پدر نخوابیده بود می گفت« برایم نبود پدر خیلی سخت است .تنها چیزی که می توانست آرامم کند این بود که پدرم مزد تمام زحماتی که در این دنیا نتوانست بگیرد حضرت زینب (سلام الله علیها) مزدش را با شهادت داد.» انسان وقتی این حرفها را از آقازاده ای می شنود که تنها مرهم دل سوخته اش شهدا هستند به سختی می تواند خودش را کنترل کند. 

شهادت پدر برای امیر یک افتخار است که باعث شده تا او و خانواده اش پیش خدا مقرب تر شوند . او می گفت« زخمی که دل خانواده شهدا را به درد میآورد طعنه و کنایه های است که عده ای می گویند مدافعان حرم برای پول و سهمیه به سوریه می روند. ما حتی پول بیمه پدر شهیدم را نگرفتیم و اصلا به آن احتیاج نداریم. پدرم با خدا معامله کرد و پول و سهمیه چه ارزشی دارد. اگر آنهایی که این حرفها را می زنند به آن ایمان دارند که شهدا برای پول و سهمیه به سوریه می روند، چرا خودشان نمی روند.»

برای فرزند شهید مدافع حرم حاج بهمن قنبری،  پدر نماد یک بسیجی مخلص گمنام و تابع محض ولایت مطلقه فقیه است که این را در عمل نشان م یداد. او به نقل از پدرش که اگر انقلاب تا به اینجا رسید مرهون امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و ولایت فقیه است .اگر خدایی ناکرده ذره ای از ولایت فقیه عقب بکشیم صدمات جبران ناپذیری به انقلاب وارد می شود، می گفت « پدرم در وصیت نامه اش تاکید کرده بود پشتیبان ولایت فقیه باشید که عمود خیمه گاه اسلام است.»