به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، به دلیل قدمت تاریخی بالا و مهد تمدن بودن، شهر تبریز آثار تاریخی و دیدنی بسیاری دارد که تلاش می‌کنیم در این مجال، در 5 گزارش، 5 محور گردشگری را ضمن معرفی کوتاه جاذبه‌های تاریخی و طبیعی این شهر، مسیرهای مرتبط به هم که در یک بازدید می‌توان آغاز کرد و به پایان رساند را معرفی کنیم.

مسیر گردشگری شماره 1: چهارراه شهید بهشتی - مسجد کبود - موزه عصر آهن – موزه آذربایجان - رهلی بازار – درب خیابان – برج یانقین – درب باغمیشه – کوچه حرمخانه – بازار کفاشان – بازار بزرگ تبریز.

مسیر گردشگری شماره 2: ارک علیشاه –بازار تبریز - سایت موزه عصرآهن– پل قاری – خانه امیر نظام گروسی - ربع رشیدی – ائل گلی تبریز.

مسیر گردشگری شماره 3: کلیسای ارامنه – کلیسای سرکیس – کلیسای آوانجلیکا ارک علیشاه – مسجد جامع تبریز - مسجد کبود - امام زاده سید حمزه (ع).

کلیسای سنت استپانوس

نخستین کلیسای مهم ارامنه ایران بعد از قره کلیسا، کلیسای سنت استپانوس یا کلیسای استفانوس مقدس است. این کلیسا که مورد احترام همه مسیحیان و ادیان است در دل کوه‌ها و در میان طبیعت سرسبز منطقه مرزی جلفا و جمهوری آذربایجان قرار گرفته است.

گردهمایی سالانه ارامنه در این منطقه با انجام زیارت، مراسم و مناسک خاص همراه بوده و حضور هزاران نفر از پیروان گریگور روشنفکر را به خود جلب می‌کند.

سنت استفان (سنت استپانوس) نخستین شهید راه مسیحیت است که در 26 دسامبر سال 36 میلادی در اورشلیم توسط یهودیان سنگسار شد. کلیسای مذکور در محوطه‌ای محصور از درختان و دره سرسبزی واقع شده و حصار سنگی که آن را احاطه نموده بارویی است بلند با هفت برج نگهبانی و پنج‌پست‌استوانه‌ای سنگی مانند دژهای مستحکم دوره ساسانی و قرون اولیه اسلام.

دروازه این بارو در وسط دیوار غربی تعبیه شده و دارای دری چوبی و آهن‌کوبی شده است. کلیسای سنت استپانوس به دلیل سابقه تاریخی و مذهبی و شیوه معماری منحصر به فرد آن در سال 1341 خورشیدی با شماره 429 در فهرست آثار ملی ایران و در سال 1386 همراه با سایر کلیساهای آذربایجان در میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

مسجد جامع تبریز

مسجد جامع یا مسجد جمعه که در وقف‌نامه مدرسه طالبیه تبریز به سنه 1087 هجری قمری و کتاب‌های تاریخی از آن به عنوان مسجد کبیر نیز یاد شده است، از مساجد قدیمی، تاریخی و بزرگ شهر تبریز است و قدمت آن حداقل به دوره سلجوقیان می‌رسد که در تمامی دوره‌های تاریخی مسجد جامع شهر بوده و در غرب بازار جهانی تبریز به آن هویت خاص دینی و مذهبی داده است.

این مسجد همیشه مورد توجه ویژه حکومت‌ها بوده است. چنانچه محراب رفیع گچ‌بری شده آن مربوط به دوره ایلخانان و گنبدهای رفیع مزین به کاشی‌کاری معرق آن یادگاری از حکومت‌ آق‌قویونلوها است.

از خصوصیات این بنای عظیم دینی و مذهبی می‌توان به شبستان وسیع و گنبدهای استوار بر فراز ستون‌های هشت گوش آجری و گچ‌بری‌های هنرمندانه آن اشاره کرد. مسجد جامع یا جمعه تبریز که عده‌ای آن را از مساجد صدر اسلام می‌دانند به دلیل اهمیت تاریخی و دینی در سال 1310 خورشیدی با شماره 171 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

مسجد کبود یا فیروزه اسلام

مسجد کبود که به دلیل رنگ لاجوردی کاشی‌های معرق به فیروزه جهان شهره گشته از شاهکارهای هنر و معماری ایرانی به سبک معماری آذری است.

مسجد کبود یا جامع مظفریه یکی از مساجد تاریخی و قدیمی تبریز و از بناهای سده نهم ه.ق مربوط به دوره سلطنت قره‌قویونلوها می‌باشد بنای فیروزه جهان اسلام مطابق نوشته کتبیه سردر آن، به سنه 870 ه.ق مربوط می‌شود.

این بنا شامل دو شبستان بزرگ و کوچک است. در شبستان کوچک ضلع جنوبی مسجد‌کبود مقبره سلطنتی منتسب به خاندان جهان شاه قرار دارد.

 از ویژگی‌های منحصر به فرد بنای عظیم، استوار و زیبای مسجد کبود ‌می‌توان به ترکیب کاشی و آجر، تنوع کاشی کاری‌ها، نقوش اسلیمی، خطوط هنری و معرق کاری‌های آن اشاره کرد.

بازی رنگها و هنرنمایی چیره دست هنرمندان آن دوران در استفاده از کاشی، آجر و خطوط اسلامی ظرافت و زیبایی بی بدیل و ماندگار این بنای تاریخی داده است.

دیولافوا، جهانگرد فرانسوی انگیزه ایجاد این مسجد را به خاطر علاقه جهانشاه قراقویونلو به مذهب شیعه یاد کرده و می‌نویسد: «این شخص دوستدار خاندان نبوت و عصمت و طهارت بوده است. در تمام کاشیکاری های بی نظیرش، عبارت (علی ولی الله) و اسامی مقدس حسین سلام الله علیها به اشکال مختلف، زینت بخش دیوارها بوده است. سنگ فرش کف این بنا بسیار باشکوه و خوشمنظره بوده که هنوز هم آسیب ندیده است.

این مسجد به شکل مربع و طول هر ضلع آن شانزده و نیم متر است. گنبد فیروزه گون بزرگ و بسیار معروف مسجد کبود در بالای این قسمت قرار داشت.. این گنبد بودکه مسجد را به فیروزه اسلام مشهور ساخته بود.

 مسجد‌کبود که  سبک معماری بنای آن به شیوه آذری است، در سال 1310 خورشیدی با شماره 169 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

امام زاده سید حمزه

امام‌زاده سیدحمزه یکی از بقاع متبرکه و مورد اهتمام و توجه جدی تبریزیان و سایر هموطنان ایرانی در کنار مجموعه مقبره الشعرا است. این بقعه متعلق به سید جلیل القدر ابوالحسن حمزه‌بن حسن‌بن محمد، معروف به سید حمزه است که با 16 واسطه نسبش به امام موسی بن جعفر (ع) می‌رسد. تاریخ بنای این بقعه به سنه 714 هجری قمری مربوط می‌شود.

از ویژگی‌های آن می‌توان به آئینه‌کاری زیبای بالای آرامگاه ابدی سیدحمزه و سنگ نبشته مرمرین مربوط به دوره قاجار و صحن نسبتاً آن اشاره کرد. این بقعه که در ادوار مختلف تاریخ، از ایلخانیان و ترکمنان و صفویه تا قاجاریه مورد احترام و اکرام بوده و هریک از این حکومت‌ها آثاری نیز به آن اضافه کرده‌اند، بقعه امام‌زاده سید حمزه دارای یک کفش‌کن، یک دهلیز و یک اتاق کوچک مسجد گونه و سردابه ای است که سرای ابدی سیدحمزه و فرزندش میرابوالحسن است.

انتهای پیام/