خبرنامه دانشجویان ایران: کارآفرین نمونه ما شعار معلولیت محدویت نیست را عملیاتی کرده است و با تلاش و پشتکار فراوان موانع بسیاری را از سر راه برداشته است.

ما چهار خواهر و دو برادر هستیم. من فرزند چهارم هستم و هیچ کدام از خواهر و برادرهایم مانند من معلول نیستند.

روز های خوبی را کنار هم داشتیم، تا زمانی که آنها کنارم بودند خوب بود و من مشکلی نداشتم. احساس تنهایی هم نمی کردم. اما آنها یکی یکی سر خانه و زندگی شان می رفتند و من تنهاتر می شدم.

به گزارش «خبرنامه دانشجویان ایران»؛ ندای صبح در ادامه مینویسد: در این حین که آنها بچه دار می شدند من برای بچه های آنها نقاشی می کشیدم. از تخیلات خودم استفاده می کردم و چیزهای مختلف برای آنها می کشیدم. تا جایی که یادم می آید از ۱۲ سالگی کارهایی مانند نقاشی و بافتنی انجام می دهم.

تا 14 سالگی مشغول گل سازی، رویه دوزی و پولک دوزی شدم.از 14 سالگی به صورت جدی کار کاموابافی رو شروع کردم و با وجود مشکلات بسیاری که داشتم بافندگی را تا 20 سالگی ادامه دادم و بعد از آن مشکلات مالی به قدری زیاد شد که دیگر توانایی خرید کاموا را هم نداشتم مجبور شدم کار را رها کنم.

بیماری مادر تلنگری برای حرکت دوباره

بعد از وقفه ای که در کار به وجود آمد به خاطر مسائل مالی، از ادامه کار دلسرد شدم تا اینکه مادرم بیمار شدوپدرم هر چه داشت فروخت و خرج عمل های مادرم کرد.کسی که به عنوان حامی و پرستارمن در انجام کارهای روزمره کمکم میکرد اینبار خود نیاز به پرستار داشت.از سوی دیگر هزینه های بیماری مادرم من را به فکر فرو برد که باید درآمد کسب کنم و بتوانم به خانواده کمک کنم.اینبار در سن 25 سالگی کار را شروع کردم.

مدیون امام رضا(ع) هستم

بیماری مادرم خانواده را درگیر خودش کرده بود،از دیدن مادرمان در بستر بیماری ناراحت بودیم.در سفری که به مشهد داشتم در حرم امام رضا(ع) دعا کردم و سلامتی مادرم رو از امام رضا(ع) خواستم.خدار رو شکر وقتی از سفر برگشتم حال مادرم خوب شده بود.

آموزش در کنار کار

کار را تنهایی شروع کردم و درادامه به لطف خدا درکارگاه عروسک سازی که خودم راه اندازی کردم درحال حاضر 15 نفر مشغول به کار هستند.درکنار کارگاه با برگزاری دوره های آموزش صنایع دستی نزدیک به 70نفر شاگرد دارم که مشغول یادگیری هستند.علاقمند به برگزاری کلاس های آموزشی برای معلولین هستم ولی متاسفانه هنوز شرایط مهیا نشده است.

فروش 14 میلیونی در شهر صنعتگران

در بازارچه و نمایشگاه شهر های مختلفی شرکت کردم درمیان این شهرها استقبالی که در اصفهان شد من را شگفت زده کرد.با برگزاری نمایشگاه در میدان تقش جهان توریست ها استقبال زیادی از صنایع دستی من کردند ودر اصفهان نزدیک به 14 میلیون تومان در مدت 4 روز فروش داشتم.خدا رو شکر با درآمدی که دارم برای پدرو مادر خانه ساختم و کارگاه خود را تاسیس کردم.

زیر نگاه سنگین مردم

نگاه مردم به من و دیگر معلولین گاهی همراه با ناامیدی است. من فریبا معصومی به نوبه خود تمام تلاشم را به کار گرفته ام تا نگاه جامعه به معلولین را تغییر دهم و به همه ثابت کنم که معلولین در صورت حمایت توانایی انجام خیلی از کارها را دارند این خودباوری ابتدا باید در خود معلولین شکل بگیرد و در مرحله بعدی به جامعه تسری پیدا کند.