یکی از موضوعاتی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن دست به گریبان هستند، موضوع حوادث طبیعی است. با توجه به ماهیت غیر مترقبه بودن غالب حوادث طبیعی و لزوم اتخاذ سریع و صحیح تصمیم ها و اجرای عملیات، دانشی را تحت عنوان مدیریت بحران به وجود آورده است که منجر به کاهش آسیب پذیری قبل، بعد و هنگام وقوع بحران می شود.
پدیده ‌های مخرب طبیعی معمولا چنان گسترده هستند که خسارات ناشی از آنها در هیچ جای جهان به صفر نرسیده‌ است. عوامل عمده جوی مانند دمای هوا و وزش باد و بارندگی دارای دامنه ‌های مطلوبی هستند که تغییرشان در همین دامنه مطلوب برای انسان ‌ها و سایر جانداران و نباتات عادی و حیاتی است. این تغییرات را در قالب تغییرات شبانه ‌روزی و تغییرات فصلی شاهدیم و به‌ طور پیوسته خود را با آن تطبیق می ‌دهیم، اما اگر دامنه تغییرات یکی از عوامل مذکور به هر دلیلی از دامنه مطلوب فراتر رود امکان تطبیق سریع با آن برای انسان سخت می ‌شود.
این موضوع در شرایط بروز و هجوم امواج گرما و سرما بیشتر مشهود است و در بحث باد و بارش هم عبور از آستانه طبیعی به طوفان و سیل و آبگرفتی می ‌انجامد. به ‌عنوان مثال بارش برف و وزش باد که به کولاک می ‌انجامد یا وزش باد و هوای یخبندان که به باد سرد تبدیل می‌ شود یا افزایش رطوبت هوا در مواقع گرم سال که هوا را شرجی می کند. همه این موقعیت ‌ها برای انسان نامطلوب و بحران زاست، اما مدیر بحران کیست؟
مدیر بحران، کسی است که تهدید کننده ‌ها را بشناسد، از فرصتها خوب استفاده کند و به دنبال راهکارهایی جهت کاستن ابعاد بحران باشد. به عبارت دیگر آثار هر عامل را با پارامترهای دیگر بسنجد و پس از تحلیل نسبت به رفع آن بکوشد. مدیر بحران باید تفکر استراتژیک را یاد بگیرد و بتواند به آشفتگی ذهنی خویش در کوتاه ترین مدت نظم بخشد و این امر جز با حضور مداوم در بحران ها میسر نمی شود.
در فرهنگ ما ضرب المثلی است که می گوید علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد، اما متاسفانه زنگ خطرها نادیده و ناشنیده گرفته می شوند و بعد از وقوع بحران تازه به فکر هستیم و راه حل جستجو می کنیم.
استان ما گیلان در سال های اخیر درگیر پدیده طبیعی یا بهتر است بگوییم بحران طبیعی برف شده است؛ پدیده ای که در روند زندگی روزمره اجتماعی موجب مسائل زیادی شده و خسارات مستقیم و غیر مستقیم اقتصادی زیادی را به بار می آورد. از آنجایی که پدیده برف معمولا خسارات آنی شدیدی به بار نمی آورد، از آن با اغماض گذشته می شود، در حالی که خسارات بلند مدت و جانبی بسیاری را به دنبال دارد.
متاسفانه هر ساله پدیده برف و کولاک اقلیمی خسارات زیادی را به بار می آورد که شدت و حدت آن در سال های مختلف متفاوت است و هرگاه که شدت این بلیه آرام اما مخرب زیاد می شود مسئولان به جنب و جوش افتاده و خیلی سریع هم از جنب و جوش می افتند، اما این پدیده با آثار منفی ای که به جای می گذارد باید در جایگاه گروه های بلایای طبیعی مخرب مانند سیل و زلزله جای خود را باز نموده و گروه های کاری ویژه ای در کمیته بلایای طبیعی استان ها به بررسی عملی و علمی این پدیده بپردازند تا راهکارهای مبارزه با آن جهت کاهش آسیب پذیری بررسی گردد.
لذا با توجه به تغییر اقلیم گیلان در سال ‌های گذشته و بارش برف سنگین در فصل زمستان نیاز است هر کدام از مسئولان یک مدیر بحران باشند و از قبل تمهیدات لازم را بیاندیشند تا در این حوادث شهروندان دچار آسیب کمتری شوند.
7294/2007