صاحب‌خبر - گاهی باید حادثه‌ای تلخ اتفاق بیفتد تا به فکر بیفتیم جلوی تکرار چنین فجایعی را بگیریم. آتش‌سوزی و ریزش ساختمان پلاسکو که به دلیل قدیمی بودن بافت آن، به یک فاجعه بزرگ تبدیل شد، زنگ خطر بلندی برای بقیه اماکن عمومی قدیمی است. ازجمله این اماکن، استادیوم‌ها هستند که اکثر آن ها بیشتر از نیم قرن از عمرشان گذشته است و شرایط خطرناکی دارند که هر آن، ممکن است سانحه‌ای ناگوار را رقم بزنند. قابل باور نیست اما تعداد استادیوم‌های قدیمی ایران دقیقاً ٥ برابر ورزشگاه‌های نوساز است. اکثر استادیوم‌های ورزشی ایران معماری ساده و ابتدایی دارند و از امکانات اولیه برخوردار نیستند. البته در طول سالیان گذشته، به برخی از این استادیوم‌ها امکانات محدودی اضافه شده، اما تغییری در بافت فرسوده آن ها ایجاد نشده است. وضع ورزشگاه‌های فرسوده ایران واقعاً خطرناک و نگران‌کننده است. اگر بخواهیم حقیقت وضع ورزشگاه‌ها را بیان کنیم، باید بگوییم اکثر مسابقات فوتبال یک گام تا فاجعه فاصله دارند و در هر دیدار، ممکن است در اثر ازدحام و حضور جمعیت فاجعه‌ای دلخراش رخ دهد. قدیمی و فرسوده بودن ورزشگاه‌های ایران، به‌حدی است که باید عطای زیباسازی و اضافه شدن امکانات را به لقایش ببخشیم و بیشتر تمرکزمان روی بازسازی و مقاوم‌سازی استادیوم‌ها باشد. متاسفانه وضع ورزشگاه‌های ایران به قدری نابسامان است که حتی مسئولان نمی‌دانند از کجا باید شروع کنند. ورزشگاه‌های معروف تهران، یعنی آزادی، راه‌آهن، تختی و شیرودی، روی هم رفته ٢٣٩‌سال سن دارند. قدمت ورزشگاه بزرگ آزادی که محل برگزاری بازی‌های تیم‌ملی و سرخابی‌های پایتخت محسوب می شود، ٤٢‌سال است. ورزشگاه راه‌آهن ٤١ ساله، تختی ٤٩ ساله و شیرودی ٨٨ ساله است. حتی ورزشگاه آزادی هم با این‌که در سال‌های اخیر گاهی مورد تفقد مسئولان قرار گرفته است، وضع خوبی ندارد، چه برسد به شیرودی ٨٨ ساله که معلوم نیست کی قرار است بر سر مردم آوار شود. شیرودی در سال‌های اخیر، به محلی برای تشییع جنازه پیشکسوتان فوتبال تبدیل شده است و به نظر می‌رسد عمر آن رو به پایان است. حتی شنیده می‌شود وزارت ورزش، به‌عنوان مالک این ورزشگاه، قصد فروش و تغییر کاربری قسمتی از آن را دارد. البته بارها مسئولان مختلف وعده مقاوم‌سازی این ورزشگاه‌ها را داده اند و حتی وزیر سابق ورزش و جوانان، تأکید زیادی بر بازسازی آزادی داشت؛ اما هنوز هیچ اقدام عملی دراین‌باره صورت نگرفته است.فقط استادیوم‌های تهران نیستند که به دلیل فرسودگی زیاد به بازسازی و مقاوم‌سازی نیاز دارند. اکثر شهرهای ایران که در لیگ برتر نماینده دارند، از استادیوم‌های نامناسب و فرسوده رنج می‌برند. ورزشگاه‌های حافظیه و تختی شیراز، فولادشهر اصفهان، باغشمال تبریز، ٢٢ بهمن اصفهان، تختی اهواز، تختی آبادان، تختی انزلی، عضدی رشت، تختی تبریز و بسیاری از ورزشگاه‌های شهرهای دیگر، وضع نگران کننده‌ای دارند و هر آن، ممکن است در آن ها فاجعه‌ای رخ دهد. اکثر ورزشگاه‌های نامبرده در دهه‌های ٢٠ و ٣٠ ساخته شده‌اند و تاکنون، هیچ بازسازی‌ در آن ها اتفاق نیفتاده است.در یکی دو‌سال گذشته، شرکت توسعه و تجهیز، این وظیفه را برعهده داشت که به وضع ورزشگاه‌ها رسیدگی کند و امکانات آن ها را توسعه دهد. البته در این مدت، اقدام عملی از سوی این شرکت انجام نشد تا این‌که نام آن به شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی تغییر کرد و فقط چند مجموعه ورزشی در تهران زیر نظر این شرکت قرار گرفت. بعد از حضور اکبر طاهری به‌عنوان سرپرست در پرسپولیس، مدیرعامل جدیدی برای این شرکت انتخاب شد. از زمان حضور مدیر جدید در این شرکت، بارها از دولت تقاضای بودجه برای بازسازی ورزشگاه آزادی و بقیه اماکن ورزشی شده، اما هنوز این بودجه به تصویب نرسیده و طرح بازسازی ورزشگاه‌ها راکد مانده است. درواقع مشکل اصلی برای بازسازی استادیوم‌های تهران عدم تخصیص بودجه برای این کار مهم است. ضمن این‌که ورزشگاه‌های شهرهای دیگر هم، زیر نظر اداره کل ورزش استان خود قرار دارند و باید این اداره‌ها سازوکار لازم برای مقاوم‌سازی ورزشگاه‌های فرسوده را فراهم کنند. در شهرستآن ها هم، مشکلات مالی مانع بازسازی ورزشگاه‌ها شده است. قطعا با توجه به محدود بودن بودجه‌ای که برای ورزش در نظر گرفته می‌شود، تا چندین‌سال دیگر هم مقاوم‌سازی ورزشگاه‌ها چیزی بیشتر از یک رویا نخواهد بود. قطعا دولت توانایی توسعه، بازسازی و نگهداری همه ورزشگاه‌های کشور را ندارد، اما سوال اینجاست که چرا هنوز هیچ تدبیری برای این معضل بزرگ اندیشیده نشده است؟ شاید انجام این ماموریت‌های دشوار تنها از بخش خصوصی بر بیاید؛ اما این‌که چرا بخش خصوصی وارد ماجرای کمک کردن به ورزش و ساخت و نگهداری پروژه‌های ورزشی نمی‌شود، علامت سوال بزرگی است که پیدا کردن جواب برای آن سخت است. محسن خمارلو مدیر روابط عمومی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی درباره روند مقاوم‌سازی ورزشگاه‌ها به «شهروند» می‌گوید: «مجموعه‌های آزادی، انقلاب، شیرودی، کشوری، پیست‌های دیزین و شمشک و مجموعه سوارکاری شهدای نوروزآباد زیر نظر شرکت ما هستند و بقیه ورزشگاه‌ها هم توسط اداره کل ورزش استا ن ها اداره می‌شوند. اتفاقاً در شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی طرح‌های زیادی برای بازسازی مجموعه‌های ورزشی تهران ارائه شده است. این طرح‌ها را به شهرداری داده‌ایم و منتظر تصویب آن هستیم. ما علاوه بر بحث مقاوم سازی ورزشگاه‌ها، به زیباسازی آن ها هم توجه خواهیم کرد و امیدواریم هرچه زودتر با تصویب طرح‌های‌مان با کمک بخش خصوصی کار را آغاز کنیم. مطمئن باشید شرکت توسعه و تجهیز اراده‌ای برای مقاوم سازی ورزشگاه‌ها دارد اما باید مراحل قانونی آن طی شود. ضمن این‌که ما به مساعدت وزارت ورزش هم در این راه نیاز داریم.» وی درباره مشکلات مالی این شرکت می‌گوید: «تنها چیزی که باعث طولانی شدن زمان بهره‌برداری از طرح‌های ورزشی می‌شود، مشکلات مالی است. اگر بودجه به اندازه کافی در اختیار ما قرار بگیرد و بتوانیم پروژه‌های جدید را آغاز و بهره‌برداری کنیم دیگر نیازی به استفاده مداوم از اماکن قدیمی نیست.∎​