سئوال: کودک شش ساله من از من پرسيده:چرا خدا اينهمه اسم داره و ما آدما يكي؟چون خدا خيلي بزرگه زيادم اسم داره؟ ،به او چه جوابی باید بدهم؟
چون مي توانم كار انجام دهم فاعلم. چون توان دارم قادرم. چون فكر مي كنم عاقلم. چون مي خوابم نائم هستم. چون غذا مي خورم آكل هستم. چون فرزند دارم والده ام. چون فرزند كسي هستم مولودم. چون امانتدار هستم امينه مي باشم. چون دروغ نمي گويم صدّيقه ام. چون پاك هستم طاهره ام. چون راه مي روم ماشي هستم. چون به ديگران كمك مي كنم معين هستم. چون فرزندم را دوست دارم محبّ هستم. چون مادرم مرا دوست دارد محبوبه هستم و ... .
پس يك انسان، مي تواند عناوين گوناگوني داشته باشد كه هر كدام اينها اسم يا صفتي هستند براي او. خدا هم همين گونه است. رحيم و رئوف است نسبت به مؤمنان. شديد العقاب است نسبت به ظالمها. چون شريك ندارد واحد است. چون اجزاء ندارد احد است. چون نياز ندارد صمد است. چون از چيزي جدا نشده «لم يولد». چون موجودي از او جدا نگشته «لم يلد». چون روزي مي دهد رازق و رزّاق نام گرفته.
چون قبل از هر موجودي است او را اوّل گويند؛ و چون بازگشت هر موجودي به سوي اوست، او را آخر گويند. چون به سخنها علم دارد، او را سميع گويند و چون به امور ديدني علم دارد، او را بصير گويند. چون نابود نمي شود او را باقي گويند. چون زنده ي جاويد است او حيّ گويند. چون همه ي جهان را اداره و مديريّت مي كند، او را مدبّر گويند. و چون موجودات را پرورش مي دهد او را ربّ گويند. چون خودش ظاهر است و همه چيز را هم ظاهر مي كند او را نور گويند. چون نور دنيايي را هم او ظاهر نموده او را منوّر النور گويند. چون برتر از نور دنيايي و برتر از نور ملكوت و برتر از نور جبروت است او را «نورٌ فوق كلّ نور» گويند.
چون علّت هر چيزي است او را مسبّب الاسباب گويند. چون برتر از او موجودي نيست او را اعلي گويند. چون شكوه و بزرگي اش قابل درك نيست او را عظيم گويند. چون موجودات را ايجاد نموده او را خالق گويند. چون از همه چيز آگاه است او را عالم و عليم گويند. چون به هر كاري تواناست او در قادر و قدير گويند. چون كسي نمي تواند او را شكست دهد او را عزيز گويند. چون بر همه چيز تسلّط دارد او را محيط و سلطان گويند.
چون شاهد بر اعمال بندگان است او را شاهد و شهيد گويند. چون گناهان را مي بخشد او را غفّار و غفور گويند. چون كارش محكم و استوار است او را حكيم گويند. چون قبل از هر موجودي است و مقدّم بر همه است، او را قديم گويند. چون لايق پرستش است او را اِله و معبود گويند. چون از همه چيز خبر دارد، او را خبير گويند. چون بخشنده است او را جواد گويند. چون لايق مدح مي باشد او را حميد گويند. و ... .
نظر شما